Varen over de zee

Woensdag 23 mei
Vandaag vroeg uit de veren. Mooi weer. Met 2 busjes rijden wij naar het haventje van Kekova, waar we met een traditioneel gebouwd houten Turks schip gaan varen. Eerst naar Kalekoy met de Johanniterburcht op de top. Weliswaar een ruïne maar het uitzicht is geweldig. Van het schip komend worden wij opgewacht door talloze vrouwen met emaillen schalen vol sjaaltjes, blouses en jurkjes, afgezet met zelf gehaakte kantjes , kraaltjes en schelpjes, die zich niet laten afschepen. Op weg naar de burcht achtervolgt een van de vrouwen ons en zit na bezichtiging van de burcht nog steeds bij de ingang op ons te wachten! Jullie kunnen het wel raden! We kunnen weer 2 sjaaltjes aan de verzameling toevoegen, aangeschaft tijdens het drinken van Turkse koffie en sinaasappelsap op een terrasje op de berghelling. De boot voert ons langs Lycische graven en prachtige hellingen naar een beschutte baai met een strandje, waar de schipper het anker uitgooit. Wij mogen hier zwemmen! Doen wij dit wel of niet? Toch maar proberen. Dit doe je niet elke dag! Even erdoor als je het trapje van de boot afdaalt en door het water wordt omgeven. Even koud, maar dan eerlijk gezegd lekker water! Iedereen probeert het strandje te bereiken, maar dat valt tegen : best veel stroom om tegen in te zwemmen. Terug naar de boot is aanzienlijk gemakkelijker en kost veel minder energie!Wij varen weer verder naar een baai, waar vele schepen voor anker liggen en wederom gezwommen kan worden. Wij houden het voor gezien en bekijken hoe anderen nog lekker genieten! Hierna krijgen wij een maaltijd met vis en gemengde groente op de boot voorgeschoteld. Het smaakt, want ondertussen hebben wij trek van het zwemmen gekregen. Als de schipper en de bemanning hun portie opeten, een enkeling nog weer het water induikt, steekt de wind op. Ons schip slaat los van het anker en drijft naar omringende schepen toe, maar de anderen hebben hetzelfde probleem, waardoor ingegrepen moet worden, daar anders de schepen elkaar rammen. Niemand zit op schade en trammelant te wachten!Een deel van de groep is het zat en vindt het welletjes. Met golven van een meter hoog varen wij terug naar Kekova. Wij wandelen hier nog even rond, kopen drinkwater en melk voor in de camper, worden opgepikt door de busjes en naar Kas teruggebracht. Carla knikkebolt in de bus en houdt haar ogen niet meer open. Een boterham met een gebakken ei doet het prima na de maaltijd op de boot. Water, wind en zon zorgen voor een verkwikkende slaap!