Het Turkse tapijt

Maandag 4juni
De wekker loopt om 7.00 uur af. Eerst de deur van de camper open : een goed begin van de dag! Tot onze verbazing is de ruimte tussen de campers wederom bezaaid met uitgestalde tapijten! Op weg naar de douche blijkt de hele familie reeds paraat. Moeder is druk bezig met 2 andere vrouwen een soort pannenkoeken voor ons ontbijt te bereiden. Na de douche eerst even het procedé op de foto vastleggen. Een vrouw maakt deegballen klaar door bloem, wat water(?) en ei te mixen en te kneden, daarna met een dun stokje, met de diameter van een duim, uit te rollen en ermee te jongleren als een pizzabakker, waardoor er lucht in het deeg komt en zij tenslotte een soort pannenkoek aan haar buurvrouw overhandigt. De middelste vrouw heeft een grote bolvormige plaat, waaronder een gasbrander, waarop zij 3 pannenkoeken tegelijk kan bakken. De eigenaresse maakt de pannenkoeken klaar voor gebruik, door er een pakje boter over te halen en suiker over te strooien of met jam te bedekken of een soort roquefort plus honing op aan te brengen. Gezamenlijk gebruiken wij buiten een Turks ontbijt met naar keuze Turkse thee of Nescafé. De eigenaar spreekt Carla aan en haalt het tapijt erbij, waarover ze gister onderhandelden. Jullie begrijpen wel waarop het uitdraaide… Inderdaad achter in de camper ligt een Turks tapijt! Of het een vliegend tapijt is? Dat moeten we thuis uitproberen. Tja, ik hoor jullie al mompelen! Wij kregen van de dokter het advies de vloerkleden van de grond te halen om te voorkomen, dat we struikelen… Risico van gebroken heupen… en nu zelf zo’n ding op de vloer. Ja mensen, theorie en praktijk komen niet altijd met elkaar overeen! De eigenaar van de camping bezit ook een werkplaats, waar men tapijten repareert uit heel Europa. Voor een bezoek worden wij met vijf ezelwagens opgehaald! Zes mannen zitten in een ruimte van circa zes bij zes oude tapijten te restaureren met strengen wol hangend boven hun hoofd. Zonder schoenen, die buiten het kleed staan, in kleermakerszit op de grond met een fles water binnen handbereik naast hen. Ze doen er gemiddeld 3 maanden over om een heel tapijt te herstellen en de oude kleuren erin terug te brengen. Het maandloon is 600 euro. Ze werken 60 uur per week : 6 dagen van 10 uur! De eigenaar vertelt, dat het een uitstervend beroep is. Op de ezelwagen gaan we richting wasserij, waar de kleden worden geklopt in een soort open mand ronddraaiend om een horizontale as, worden gereinigd met shampoo, worden gespoeld met water en worden gecentrifugeerd in een grote centrifuge en worden gedroogd op lange drooglatten. Alsnog gaat er voor aflevering een strijkijzer overheen. Hierna gaan wij op de ezelwagen richting camping. Een ontzettend leuke ervaring : al die vijftig- en zestigplussers achterop zo’n kar! Wat een pret! Na de lunch vertrekken we naar Cappadocië. Natuurlijk nemen we de omweg en rijden door een prachtig bergachtig landschap met tufsteen rotsen, waar huizen in de tufsteenrotsen zijn uitgehouwen. Bij een benzinestation hebben wij een prachtig uitzicht op de vulkaan Hasan Dagi < meer dan 3000meter hoog>. We denken hier een korte pauze te nemen. Voor ons beiden bestellen wij een kopje thee. De eigenaar gooit de oude thee weg bij de boom, komt al spoedig met een bord vol stukjes watermeloen en pakt een stoel erbij om een praatje met ons te maken, terwijl zijn ondergeschikte de opdracht heeft water op te zetten voor de Turkse thee. De suikerklontjes worden aangevuld, de theeglazen worden na wat tijd op tafel gezet. De ander komt erbij en staat wat later op. Komt nu de thee? Maar nee! Uiteindelijk na ongeveer een uur krijgen we onze thee. De ondergeschikte drinkt binnen zijn thee! Niet met de patroon!Jan wordt eerlijk gezegd tijdens het wachten op de thee wel ongeduldig, maar hij vindt het heel onbeleefd om weg te gaan. Al met al een stop van anderhalf uur en een ervaring rijker over de Turkse gastvrijheid! Creëer rust voor jezelf! De patroon wil geen betaling voor de thee en de watermeloen. Jan legt toch wat neer. Voor wij vertrekken neemt de patroon ons nog mee naar binnen en toont wat hij verkoopt aan souvenirs. Wij leggen hem uit, dat zijn prachtig handbeschilderd aardewerk op deze wegen vol gaten geen lang leven in de camper beschoren is. Hij grinnikt en is het met ons eens. Als erkenning van zijn gastvrijheid kiezen wij 2 handgemaakte poppetjes uit en dingen niet af. Gezamenlijk zwaaien de mannen ons uit. Hierna wordt ons geduld beloond. We krijgen prachtige vergezichten met een grote onweersbui hangend tegen de vulkaan. We rijden 2 x over een pas op 2000 meter met heel steile hellingen. De motor wordt flink heet <78,5 graden Celsius>, zodat voor koeling van de motor zelfs de verwarming wordt ingeschakeld. Langzaam klimmen wij de passen op met rond ons rotsen, weiden en bossen. We genieten volop. Hierna dalen we af naar de kloven in Cappadocië. Kegelbergen : een betoverend gezicht! Op de camping krijgen wij een plek bij een doorgang van 2 veldjes. Jan is hier niet gelukkig mee, benauwd dat iemand hem ramt als de ander niet goed manoeuvreert. Diezelfde avond verzet hij zonder overleg de camper, omdat de leiding druk bezig is met de sores van anderen. Dit levert ons de volgende ochtend een standje op, zoals je begrijpt!