De Zwarte zee en tolpoortjes
Door: CarlametJan
Blijf op de hoogte en volg Carla en Jan
17 Juni 2012 | Turkije, Ankara
Zondag 17 juni 2012
Op tijd opgestaan. Wij staan evenals Jos en Carla, ingesloten rond het chemisch toilet. Jos&Carla hebben pech, want de wind staat hun kant op. Het meurt! In feite is het buiten hun camper niet te harden om te zitten, alhoewel de temperatuur buiten aangenamer is dan in de camper! Gelukkig is de lucht binnen de camper niet vergeven! De karavaan trekt verder. We gaan naar de Zwarte Zee. De hitte maakt je lamlendig van moeheid! We besluiten samen om het rustig aan te doen. De makkelijkste weg kiezen we : de tolweg naar Istanbul. Eerst een stukje terugrijden, waarna de tolweg begint. Het tolpoortje binnenrijden is niet zo moeilijk, maar dan…. De kaart, een soort OV chipkaart, wordt door Carla op de paal gelegd : de display geeft aan dat er TL50 op de kaart staat en piep zegt de paal. Het stoplicht in de vorm van een rood kruis wordt een fractie van een seconde groen, wat Carla zelfs niet opmerkt, maar Jan als bijrijder wel opvalt, maar blijft een rood kruis! Terwijl we verbijsterd daar staan, proberen we het nog een keer : nu geen piep, wel heel even groen volgens Jan, maar ook nu een groot rood kruis! Onderlinge discussie : riskeren wij een boete en rijden wij door? Vooraf zijn wij gewaarschuwd de regels in acht te nemen en niet zo maar door te rijden, met het oog op de hoge boetes, die worden gegeven en aan de grens bij het verlaten van Turkije moeten worden afgerekend. Dit is anderen overkomen! Maar hoe moet je het doen? Nog eenmaal proberen op het lage bedieningspaneel, maar hetzelfde resultaat. Achter ons getoeter! Doen wij het gewoon goed? We besluiten door te rijden en te zien hoe het ons vergaat als we de tolweg verlaten. Het is een mooie en prettig te rijden weg door een bergachtig gebied. In Düzce slaan wij af. We rijden een tolpoort binnen, leggen de tolpas op de kaartlezer om te laten lezen en tot onze verbazing en verrassing gaat de slagboom omhoog. Zo snel mogelijk erdoorheen! Echter zodra we door de poort rijden, loeien de sirenes! Is er nu wel of niet geld van de kaart afgeschreven? Is er een tekort op de tolpas geconstateerd door het veelvuldig aanbieden aan het begin van de tolweg, gevolgd door een veelvuldige afschrijving?!Maar net doen of onze neus bloedt, het feit van een opengaande slagboom als doorslaggevend feit aannemen en doorrijden. Hopelijk krijgen we straks bij de grens geen trammelant, omdat we iets verkeerd hebben gedaan met de tolkaart. Het zou simpeler zijn, wanneer er over de hele wereld een uniform systeem zou bestaan…. In Turkije bij de bank of bepaalde Shell stations een tolpas kopen en opladen, straks in Zwitserland een passageverklaring voor de camper voor het aantal dagen, dat wij daar verblijven, aanschaffen. Het weet wat! Ieder land heeft zo zijn eigen gebruiken en regels!
Na de afslag bij Düzce een mooie weg tot de Zwarte Zee. In Akcakoca zien we in het centrum een parkeerplaats, waar wij met de camper kunnen parkeren. Even stoppen. Hier is het begin van de boulevard. Het waait buitengewoon! Carla’s hoed wordt van haar hoofd getild. Zij kan de hoed nog net pakken!Een drukbezocht strand, pikzwart zand, niet erg breed met een forse golfslag. Mensen kunnen zich niet staande houden en vallen om door de hoge golven. Op een terrasje een blikje fris gedronken en op naar camping “Hamburg “. De Turkse eigenaar heeft 15 jaar in Hamburg gewerkt. Vandaar! We krijgen een mooie plek tussen de hazelnootbomen. Het sanitair is matig. Gelukkig hebben wij een camper met alle voorzieningen en zijn wij niet aangewezen op de armetierige voorzieningen van de camping. Met 6 stellen wandelen wij terug naar de vissershaven, vinden daar een restaurant en eten lekker vis! In tegenstelling tot het diner in Ankara in het hotel bij de luchthaven zijn wij pas om 10.30 uur gereed en hebben niet eens koffie of thee tot slot op! Dit is vanavond echt op zijn elfendertigst gedoe! Terugwandelend is het nog druk op de terrasjes, de trottoirs en balkons en worden we constant door Turken gegroet. Het is een zwoele avond. Een buitengewoon aangename temperatuur! Heerlijk koel! Een verkwikkende nachtrust!.
Op tijd opgestaan. Wij staan evenals Jos en Carla, ingesloten rond het chemisch toilet. Jos&Carla hebben pech, want de wind staat hun kant op. Het meurt! In feite is het buiten hun camper niet te harden om te zitten, alhoewel de temperatuur buiten aangenamer is dan in de camper! Gelukkig is de lucht binnen de camper niet vergeven! De karavaan trekt verder. We gaan naar de Zwarte Zee. De hitte maakt je lamlendig van moeheid! We besluiten samen om het rustig aan te doen. De makkelijkste weg kiezen we : de tolweg naar Istanbul. Eerst een stukje terugrijden, waarna de tolweg begint. Het tolpoortje binnenrijden is niet zo moeilijk, maar dan…. De kaart, een soort OV chipkaart, wordt door Carla op de paal gelegd : de display geeft aan dat er TL50 op de kaart staat en piep zegt de paal. Het stoplicht in de vorm van een rood kruis wordt een fractie van een seconde groen, wat Carla zelfs niet opmerkt, maar Jan als bijrijder wel opvalt, maar blijft een rood kruis! Terwijl we verbijsterd daar staan, proberen we het nog een keer : nu geen piep, wel heel even groen volgens Jan, maar ook nu een groot rood kruis! Onderlinge discussie : riskeren wij een boete en rijden wij door? Vooraf zijn wij gewaarschuwd de regels in acht te nemen en niet zo maar door te rijden, met het oog op de hoge boetes, die worden gegeven en aan de grens bij het verlaten van Turkije moeten worden afgerekend. Dit is anderen overkomen! Maar hoe moet je het doen? Nog eenmaal proberen op het lage bedieningspaneel, maar hetzelfde resultaat. Achter ons getoeter! Doen wij het gewoon goed? We besluiten door te rijden en te zien hoe het ons vergaat als we de tolweg verlaten. Het is een mooie en prettig te rijden weg door een bergachtig gebied. In Düzce slaan wij af. We rijden een tolpoort binnen, leggen de tolpas op de kaartlezer om te laten lezen en tot onze verbazing en verrassing gaat de slagboom omhoog. Zo snel mogelijk erdoorheen! Echter zodra we door de poort rijden, loeien de sirenes! Is er nu wel of niet geld van de kaart afgeschreven? Is er een tekort op de tolpas geconstateerd door het veelvuldig aanbieden aan het begin van de tolweg, gevolgd door een veelvuldige afschrijving?!Maar net doen of onze neus bloedt, het feit van een opengaande slagboom als doorslaggevend feit aannemen en doorrijden. Hopelijk krijgen we straks bij de grens geen trammelant, omdat we iets verkeerd hebben gedaan met de tolkaart. Het zou simpeler zijn, wanneer er over de hele wereld een uniform systeem zou bestaan…. In Turkije bij de bank of bepaalde Shell stations een tolpas kopen en opladen, straks in Zwitserland een passageverklaring voor de camper voor het aantal dagen, dat wij daar verblijven, aanschaffen. Het weet wat! Ieder land heeft zo zijn eigen gebruiken en regels!
Na de afslag bij Düzce een mooie weg tot de Zwarte Zee. In Akcakoca zien we in het centrum een parkeerplaats, waar wij met de camper kunnen parkeren. Even stoppen. Hier is het begin van de boulevard. Het waait buitengewoon! Carla’s hoed wordt van haar hoofd getild. Zij kan de hoed nog net pakken!Een drukbezocht strand, pikzwart zand, niet erg breed met een forse golfslag. Mensen kunnen zich niet staande houden en vallen om door de hoge golven. Op een terrasje een blikje fris gedronken en op naar camping “Hamburg “. De Turkse eigenaar heeft 15 jaar in Hamburg gewerkt. Vandaar! We krijgen een mooie plek tussen de hazelnootbomen. Het sanitair is matig. Gelukkig hebben wij een camper met alle voorzieningen en zijn wij niet aangewezen op de armetierige voorzieningen van de camping. Met 6 stellen wandelen wij terug naar de vissershaven, vinden daar een restaurant en eten lekker vis! In tegenstelling tot het diner in Ankara in het hotel bij de luchthaven zijn wij pas om 10.30 uur gereed en hebben niet eens koffie of thee tot slot op! Dit is vanavond echt op zijn elfendertigst gedoe! Terugwandelend is het nog druk op de terrasjes, de trottoirs en balkons en worden we constant door Turken gegroet. Het is een zwoele avond. Een buitengewoon aangename temperatuur! Heerlijk koel! Een verkwikkende nachtrust!.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
