Carla bezorgt Jan een boete
Blijf op de hoogte en volg Carla en Jan
24 April 2013 | Marokko, Tiznit
Dag 24 Een mooie dag. De zon schijnt en het wordt al behoorlijk warm. Voor wij wegrijden de Tupperware emmers gevuld met handwarm water, zeep en wasgoed. Kan het wasgoed op een hobbelige weg goed klotsen, inweken en langzaam wassen. Als wij de camping verlaten, slaan wij linksaf richting Bouizakarne, waar wij naar het noorden afslaan. De palmplantage van Akka ligt ten noorden van de stad. Behalve dadelpalmen staan hier granaatappel-, vijgen-, perzik-, abrikoos- en notenbomen, met ertussen een aantal versterkte dorpen omgeven door stevige muren met torens op de hoeken. Aanvankelijk komt het landschap overeen met het landschap van gister. De weg is ook niet veel beter dan het stuk ervoor. In feite heb je geen puf om iets te bezichtigen als het wegdek in zo’n erbarmelijke staat verkeert, want hoeveel tijd heb je vandaag nodig voor de weg alleen? Niemand kan je dit vertellen! Zo slaan wij niet af in Ait-Herbil om met een gids rotstekeningen te bekijken of de graanschuren te bekijken, die in deze streek nog in gebruik zijn, soms uitgehakt in de rotswand, alhoewel het ons interesseert. Ondertussen is het warm en hebben wij de neiging door te rijden met de airco aan. Parkeerplaatsen komen wij zelden tot nooit tegen, tenzij je het over een pad hebt naar een gehucht. Het wordt weer wat groener. Wij komen in een vruchtbaarder deel. Veel vrachtverkeer en een kapot gereden weg. Het is oppassen geblazen! Dunbevolkt. Schaapherders met hun kudde. Wij zien oude mannen, jonge kinderen en vrouwen, die de dieren hoeden. Wij hebben nog brood en flessen water en selecteren aan wie wij dit geven. Goed om blijde gezichten te zien. Carla loopt naar achter, haalt water en brood om voor neer te leggen voor de volgende herder. Een stel bochten achter elkaar, snel netjes zitten op de stoel. Borden doemen voor ons op : 60 km / 40 km /eerste bord met de tekst << ralentir police>> en een tweede bord van de politie. Soms staat erop, dat je moet stoppen <>>, maar het kan ook zijn, dat er niets specifieks opstaat. Ondertussen zijn wij getraind te letten op ronde witte borden met een rode rand: politie? Je remt; blijkt het een aanduiding van de sneeuwgrens te zijn en de bijbehorende slagboom ter afsluiting van de weg als door de sneeuw de weg onbegaanbaar is. Nu een controle voor ons op de helling van de heuvel . Politiecontroles zijn schering en inslag in Marokko! Spijker draad gespannen over een deel van de weg om je te dwingen te stoppen, als je het niet uit jezelf doet: dan heb je gegarandeerd een lekke band of meerdere lekke banden! Wij hebben geleerd: je mindert vaart en stopt bij het 2e bord, wat er ook opstaat! Je blijft staan, net zo lang tot het de politie behaagt je toestemming te geven op te trekken en door te rijden door je een signaal te geven. En wacht tot je dit signaal krijgt, hoe lang het ook moge duren, hij wuift of maakt een doorgaande beweging, want anders ben je zuur en krijg je een bon! Ook nu stoppen wij netjes en groeten wij vriendelijk, maar worden wij naar de zijkant gebonjourd. Nog nooit gebeurd! Tja, zegt de man tegen Jan : uw passagier heeft haar gordel niet aan. Oh jee, wij hebben geen van tweeën in de gaten, dat wij hierom eruit worden gepikt. Hij heeft gelijk, net vergeten om te doen toen ik het brood en het water heb gepakt. Stom toeval, want in feite doe ik zonder nadenken doorgaans die gordel vast… Als bestuurder moet Jan rijbewijs en paspoort overleggen. Hij is de klos, dat Carla haar gordel niet heeft vastgemaakt. Carla wordt totaal genegeerd. Jan geeft zijn ID, maar het moet echt het paspoort zijn. Dat is veilig opgeborgen en moet eerst tevoorschijn worden getoverd. Het duurt de man te lang. Hij ergert zich en blijft zijn verzoek herhalen, terwijl Jan uitlegt, dat het moet worden opgezocht. In eerste instantie geeft de politieman Jan zijn paspoort terug, hij zegt dat Jan het paspoort van zijn vrouw overhandigt. Nee , antwoordt Jan: dat is niet mijn vrouw, dat ben ik. De agent kijkt nogmaals en erkent, dat het Jan is op de foto als hij nog eens goed de foto bestudeert. Jan moet met hem mee naar de plek waar de bekeuring wordt opgesteld en moet dokken: 300 Dirham, wat ongeveer overeenkomt met 30 Euro , hetzelfde bedrag voor een ander in de groep, die 6 km te hard heeft gereden ter plekke. Een Duitser is eveneens aan de kant gezet, die is ook de klos! Een andere keer een Italiaan in de tang. Overal wordt de snelheid met lasers gemeten; te hard: je bent erbij! Van Tieta Aklissass naar Tiznit bezorgt de bon een kater. Ook al is de bon terecht! Droeg ik nu nooit een veiligheidsgordel of deed ik dat ding stiekem uit zoals vele taxichauffeurs hier in Marokko wanneer zij de politiecontrole zijn gepasseerd, dan was het voor mijn gevoel een ander verhaal… Maar dit gevoel van stomme pech en onrechtvaardigheid ebt vrij snel weer weg. Zonde van de centen, dat is al. Wij bereiken Tiznit, een stadje waar je de invloed van de zee voelt en ziet, ondanks dat wij de hitte van de woestijn meebrengen. De lucht is dichtgetrokken en het is heiig. De camping ligt tegen de roze stadswallen aan, gemaakt van stampaarde. Je kunt een wandeling maken over de 5 km lange stadswallen. Wij doen dat niet. De camping staat stampvol met campers: heel veel Fransen, de nodige Duitsers en Nederlanders. Het lijkt wel of half Frankrijk in Marokko overwintert, maar dan ook ernaast een gedrag ontplooit van hier heb ik het voor het zeggen. De houding van vele Fransen doet me denken aan het oude spelletje landje veroveren met een mes. De souk ligt vlakbij. Samen gaan wij op stap net als de Marokkanen, die aan het eind van de middag gaan flaneren in de stad. Je loopt door de souk, langs alle stalletjes en kijkt overal eens rond bij de mensen, die zich onder een parasol hebben geïnstalleerd met koopwaar of verdiensten, waarmee zij zich profileren. Je kijkt je ogen uit! En de mensen vergapen zich aan jou, omdat wij een wereld vertegenwoordigen waar zij geen deel van uitmaken. Dit maakt de wereld boeiend en interessant! Vermoeid van alle indrukken duikelen wij ons bed in. Het is vochtig warm.