Rustdag en Carla krijgt respectvol geen hand.

Dag 29 Rustdag in Essaouira. Samen buigen wij ons over een afscheidslied voor de leiding. Behalve Theo&Dicky en wij is iedereen naar de visafslag en de souk. Natuurlijk willen wij ook Essaouira bekijken, want het schijnt een heel mooi stadje te zijn. In de namiddag wandelen wij langs het strand met de surfers en spelende kinderen in de speeltuin, via de nieuwe boulevard naar de pittoreske haven met de vele blauwe vissersbootjes naast elkaar. Wit gepleisterde huizen en vrouwen in kleurrijke haiks (een lang gewaad uit een lap stof, wat rond het lichaam wordt gedrapeerd) maken van dit plaatsje een bekoorlijk geheel. Talloze kleine visrestaurantjes en de souk trekken vele flanerende bezoekers, waaronder wij. In deze plaats is met name het werken met thujahout een traditionele bron van inkomen. Volgens de traditie wordt het artistieke deel van het inlegwerk uitsluitend door mannen gedaan. Vrouwen en kinderen mogen uitsluitend de voorwerpen oppoetsen als ze gereed zijn. Bij het inlegwerk werkt men met thujahout en thujaknoest en maakt men vaak geometrische patronen, waarbij men citroenhout en gebrand citroenhout, parelmoer en ebbenhout, maar ook zilver- en koperdraad of stukjes dromedarisbot gebruikt . Prachtige kastjes staan te pronken, lampjes en talloze gebruiksvoorwerpen te kust en te keur. Wij zien hoe de mannen aan het werk zijn en wat zij aanbieden. Een aardige man verstrekt ons informatie over het inlegwerk en het werken met thujahout. Als wij hem willen bedanken, verontschuldigt hij zich en vraagt begrip voor het feit, dat hij als Moslim wel een man een hand geeft, maar niet een vreemde vrouw. Hij legt uit, dat zijn vrouw, moeder en zussen wel een hand van hem krijgen, maar nichten en schoonzussen niet. Vreemde vrouwen evenmin. Dat hoort niet. Hij hoopt, dat wij dit willen respecteren. Hij respecteert, dat wij hier anders mee omgaan, maar legt het graag aan ons uit. Interessant om gedachten en gewoontes met elkaar te bespreken. Wij nemen afscheid en gaan terug naar de haven om Sylvia&Kees te ontmoeten, met wie wij een visje gaan eten. Tezamen zoeken wij een leuk restaurant met uitzicht op zee en het strand. De menukaart bestuderend, worden wij begroet door Anita&Jan, die voor hetzelfde restaurant hebben gekozen toevalligerwijs. Heerlijk gegeten! Tegelijk klaar! Wij delen ons op voor de petit-taxi. Kees regelt er een voor 10 Dirham met zijn drieën, terwijl Anita voor 8 Dirham de taxichauffeur zover krijgt, dat hij drie man naar dezelfde stek= de camping= brengt! Gewoon leuk om af te dingen en tot een deal te komen. Kees vindt het al lang best! Wij zijn thuis en gaan rechtstreeks naar bed.