Op de rede voor Santos

Zaterdag 6.15 uur: het giet van de regen! Wij varen vrij dicht onder de kust en zien uitstekende rotsen. 7.05 uur: 2x luid getoeter van de scheepshoorn!!! Twee vissersboten heel dicht bij ons raam. Verbouwereerd! Geen benul om deze schepen, zo ontzettend dichtbij ons venster, te fotograferen… Als ik bedenk, dit vast te kunnen leggen, zijn de schepen uit beeld. Dan merk je pas hoe snel je vaart! Bovendien geen goed zicht! Wij varen rond Ilha de Sao Sebastiao. Het trekt even open, maar later gaat het steeds harder regenen! Meer wind! Schuin! Het water kwakt van het bovendek zo de zee in. Langzamer varen: 18 km Uiteindelijk liggen we rond 12 uur stil op de rede van Santos. Als wij tafeltennissen verschrikkelijk veel herrie boven ons hoofd. Worden er waterpompen in werking gesteld? Grote klappen! Wij vragen ons af, waardoor die klappen veroorzaakt worden. Het blijkt, dat wij letterlijk voor anker liggen. Door de ruwe zee heeft het schip het zwaar te verduren en veroorzaakt het uitgeworpen anker voor veel tumult, als de ketting onder spanning komt.
Het is economisch meer verantwoord buiten de haven voor anker te gaan, want op zondag wordt in de haven van Santos niet gewerkt. Zondagnamiddag komt de loods aan boord, vertrekken wij naar de kade van Santos, zodat maandag vroeg met het lossen kan worden begonnen. Zaterdag is het minder warm, doordat het de hele dag blijft regenen. Het regent zo hard, dat niemand het waagt zijn benen te strekken op het gladde natte dek. Het is niet veilig! Tijdens het avondeten krijgt elke tafel een fles rode Jacob’s Creek wijn uit Australië om op de gezondheid van de kapitein te toosten vanwege zijn verjaardag afgelopen donderdag. Eergister geen tijd voor festiviteiten door het verblijf in de haven: de bemanning stond letterlijk onder druk! Jimmy en een maat van hem dragen 2 verjaardagstaarten naar binnen. De passagiers mee in de optocht, zingend “Happy birthday to you” . Voor ons is voor het avondeten reeds een taart bovenop de vriezer in de mess klaargezet! Wij starten meteen met onze eigen taart, bestaande uit bananen met karamel en gelatine op een zandtaartbodem met slagroom. Een heerlijke taart! Wel erg machtig. Gezellig zitten napraten! Wij uiteindelijk opgestapt om de blog bij te werken. Consternatie: Jean Paul is uitgegleden bij het douchen en heeft een snee in zijn grote teen, door de roestvrijstalen drempel. Hij bloedt flink. Jan wordt gevraagd de boel in ogenschouw te nemen. Met hechtpleisters is het ergste leed geleden. Verbandmateriaal van ons ligt in de camper. De medical officer, die ligt te slapen vanwege nachtdienst, wordt in opdracht van de chief officer gewekt. De arme man… Blijkt er achteraf in de keuken een keurige EHBO koffer aanwezig te zijn! Dat wisten wij niet! Nog naar geïnformeerd in de mess van de bemanning… Een weet voor de volgende keer. Hopelijk niet aan de orde! Wij worden alsnog uitgenodigd voor het feestje ter ere van de kapitein met een drankje en karaoke…. Wij zijn moe en verblijven al op onze kamer. Geen puf om terug te gaan.