In Turkije

14 mei
De tijd vliegt mensen. We hebben al weer vijf reisdagen achter de rug. Donderdag zijn we naar het plaatsje Neo Moudania gereden. Een schitterende weg via Grevena, Kozani en Veria met prachtig bloeiende brem en oleander. Grandioze vergezichten. Bij Veria zijn we een 10 km van de route afgeweken om de Koningsgraven te bezoeken. Onze Garmin wijst ons de weg door olijf- en fruitboomgaarden over een weggetje niet veel breder dan de camper. Carla zit achter het stuur en vertoont haar kunsten, die ze geleerd heeft tijdens de opdracht vistransporten uit te voeren voor rijschool DEK . Ze doet het fantastisch. Goed de bovenzijkanten inschatten of we geen takken rammen. Het gaat prima , wel af en toe een kreet: wat een rot weg . Ik vind het een leuke weg en een uitdaging. Zo bereiken we uiteindelijk het plaatsje Vergina. In een moderne koepel onder de grond zijn de opgravingen van de graven van Philipos II en zijn gezin te bewonderen, welke pas in 1984 zijn ontdekt. Een interessant museum. Een grote grafheuvel met daarin de drie gevonden graftombes. De schatten liggen in de vitrines . Op weg naar het parkeerterrein heerlijke kersen gekocht. Vanavond het laatste portie voor het slapen, jammer genoeg! We moeten ons haasten, want er is voor vanavond een barbecue gepland. Snel op pad met de camper. Noodweer op de rondweg van Thessaloniki. Compleet een wolkbreuk! Water en modder legt een ieder op snelheid te minderen tot circa 30 km. De te overbruggen afstand neemt meer tijd in beslag dan we hebben verwacht. Helaas over zessen op de camping in Neo Moudania. Via een sms’je keurig de vertraging gemeld. Het verzoek is om voor zessen aan te komen. Lukt dit niet om wat voor reden ook, dit even te laten weten. Onderweg een biefstukje voor de barbecue gekocht. Tomaten en komkommer combineren we met het verse bruine brood van vanochtend, wat inderdaad op ons lag te wachten en vandaag niet aan een ander was verkocht! Erbij een heerlijke Siciliaanse wijn, gekocht in Italië. Een gezellige avond met zijn allen! Ondanks de domper aan het begin van de avond, door de pech van een van de groepsgenoten, die door het navigatiesysteem door smalle straten van een naburig dorp werden geloodst en hierbij een beschadiging van hun camper hebben opgelopen. Als roosjes geslapen.
Voor wij vrijdag op weg gaan naar Alexandroupolis, waar onze volgende camping is, bewonderen wij nog even de mooie ligging van de camping aan het strand en het mooie uitzicht. Degenen die gister vroeg waren gearriveerd, hebben hier gezwommen. Buitengewoon mooi helder groenkleurig water! Jan voelt met zijn voeten wat de temperatuur van het water is. Brrr, toch wel koud! Vandaag rijden wij door het fraaie Haldiki, Macedonië en Thracië. Olijfboomgaarden en weilanden vol bloemen. De weg volgt een bergkam, waardoor je de weidsheid van de omgeving ervaart. Garmin leidt ons eveneens door de smalle straatjes van Polygyros. Aan weerszijden geparkeerde voertuigen en nog dubbel geparkeerd ook! Het zweet breekt Carla uit! Hier tussendoor? Twee mannen op het trottoir kijken de situatie even aan. Een van hen komt van zijn plek en wenkt. Hij gaat voor de wagen staan en geeft aanwijzingen= hella, hella= en zo komen we er toch door zonder kleerscheuren! Carla is blij als ze de stad uit is en weer op een wat bredere weg is. Hierna volgen wij de richtingborden als ze er zijn en niet Garmin als het navigatiesysteem ons naar ons idee niet de goede kant opstuurt. Dat werkt tot nu toe goed uit! Wij volgen Arnea, richting Kavala en gaan de grote weg op om via Xanthi, Komotini Alexandroupolis te bereiken. Wij besluiten het vissersplaatsje Lagos en het vogelmeer te laten liggen. Wij vinden 310 km ver genoeg voor vandaag en arriveren liever bijtijds op de camping om rustig ons te installeren. De wegen zijn niet altijd even goed berijdbaar, waardoor je regelmatig je snelheid moet verminderen en aanpassen.
De gemeentecamping ligt aan de zee. Wij mogen zelf een plek uitkiezen en gaan onder de bomen staan. De rieten daken bij het strand trekken ons minder. Het is warm en benauwd. Onze keuze bevalt ons door de schaduw, die de bomen ons bieden. Carla doet een wasje en Jan maakt een warme hap. Buiten eten en de was op het droogrek. Heerlijk naar bed. Zaterdagmorgen is de was al bijna droog. Een groepje dames is aan de ochtendgym. Een ieder doet de was met de hand. Geen wasautomaat, maar wel een rustdag. Het duurt nog wel even voor we op een beter geoutilleerde camping komen te staan. Dus alla! Was aan de lijn en op het rekje. Klaar is Kees! Had je gedroomd! De waslijn is geknapt en alles dweilt op de grond in de rode löss. Opnieuw uitspoelen en ophangen op de lijn van de buurvrouw. Het karwei zit erop. Jan heeft als eerste job de gang naar de bakker, voor het brood op is. Zeker met het oog op de komende twee sluitingsdagen vanwege de zondag en een of andere nationale feestdag maandag 13 mei. Een lekkere bakker met heel veel lekkernijen! Verleidelijk voor Jan! Hij kan het niet laten en koopt voor ieder van de groep iets lekkers uit het geboden assortiment. Een heerlijk excuus: onze oudste kleinzoon is vandaag jarig en is nu zes jaar! Iedereen krijgt een traktatie vanwege Bâtise!
In de tussentijd heeft Jan ontdekt, dat er wederom een plasje onder de waterpomp in het ruim ligt!
Andere Jan, de techneut, adviseert de waterpomp in zijn geheel te vernieuwen, daar er duidelijk niets meer af te stellen en te doen is met de waterpomp, welke nu in de camper zit. Gelukkig heeft Jan de waterpomp, bestemd voor reserve, op deze trip meegenomen. Samen halen ze de oude eruit en zetten ze de nieuwe erin. De nieuwe pomp loopt als een zonnetje! Niet dat vreemde geluid meer, zo anders als het geluid van de waterpomp in onze oude camper. Het is een ander soort pomp, waardoor Jan dacht, dat dit geluid bij dit soort pomp hoort. Geen klokkend water meer vol lucht, wat briesend uit de kraan komt. Zo leer je elke keer weer! Gelukkig blijft het tot nu toe droog onder de pomp. Wij hopen het zo te houden! In de namiddag hebben wij een briefing over de grenspassage van Griekenland naar Turkije om ons erop voor te bereiden, dat dit anders verloopt als wat wij kennen. Het wordt donker en trekt dicht, maar trekt ook weer open. De een eet in de camper, de ander kiest voor buiten de deur eten. Wij hebben nog restjes van gister en besluiten die op te maken. Terwijl wij buiten zitten te eten begint het te regenen. Snel de stoelen en tafel in de garage van de camper. Luiken dicht. Wij wachten na het eten tot de regen is geminderd en besluiten in de keuken van de camping met warm water lekker af te wassen. Als we daar bezig zijn barst het noodweer los. Het komt met bakken uit de hemel, gepaard gaande met onweer en lichtflitsen. Met zijn vieren wachten wij tot het wat minder wordt om naar de camper te snellen. Eindelijk is het zo goed als droog. Snel alles fatsoeneren in de bagageruimte en meteen goed vastzetten voor het rijden morgenochtend. In die zin rijklaar. Niet veel later breekt opnieuw het noodweer los. Het houdt niet op. De telefoonverbinding met Nederland komt pas laat tot stand. Kennelijk speelt het slechte weer parten. Bâtise mag zijn bed uit om de telefoon te nemen, ondanks dat het al zo laat is. Leuk om te constateren, dat een kind met sprongen vooruit gaat en nu het gesprek goed gaande kan houden. Adequaat vragen stellen en beantwoorden. Je staat paf! Maar je bent toch ook een beetje trots! Wij zijn blij, dat wij het bij restjes hebben gehouden en vragen ons af, hoe het de anderen is vergaan. Ontzettend verregend op de fiets en te voet op de heenreis. De terugreis was ook niet mis, ondanks de taxi, die tot voor de camper zelfs reed.