Herders willen onze kleren wel

Dag 23 Wij behoren tot de drie laatsten, die vertrekken. Eerst nog even naar de bakker 100 meter verderop, want het brood op de camping is uitverkocht. De jonge vrouw in het winkeltje vraagt uit welk land wij komen. Hoe komt het, dat wij als Hollander Frans spreken? Leer je dat op school? Ook Arabisch vraagt zij. Nee, vertel ik haar, wij hebben vier talen geleerd: Nederlands, Frans, Duits en Engels. Jammer vindt zij het, dat ik geen Arabisch spreek… Zij is buitengewoon vriendelijk, doet de vijf broden in een zak en wil de zakken snoepjes voor de kinderen eveneens in een plastic zak doen, maar ik vertel haar, dat ik de zakken gewoon naar de camper draag en dat een plastic zak slecht voor het milieu is en niet wordt afgebroken. In alle struiken onderweg bungelen de plastic zakken in alle kleurschakeringen, die je kunt bedenken. Werkelijk een afschuwelijk gezicht! Dit is toch werkelijk een station te ver! Hierin kan zij mij niet volgen…De snoepjes worden doorgaans net als bij Nagelkerke per stuk uitgezocht en per stuk verkocht. De baas wordt gehaald door een toevallige klant en er komt nog een ander bij. Hoeveel moeten zij nu berekenen voor die vier verschillende zakken verpakte snoepjes? Ik maak het ze werkelijk ontzettend moeilijk. Druk overleg en de calculator erbij. Het totaal wordt mij op de rekenmachine getoond en ik reken af. Met zijn allen slaan zij ons gade en wuiven ons gedag. Een goed begin van de dag voor alle partijen! Weldra zijn wij het dorp uit en rijden wij het woestijnachtig landschap in van zuid Marokko. Ter waarschuwing staat er een bord geplaatst, dat je wanneer de wind opsteekt, goed moet opletten en uitkijken vanwege duinvorming, wat zich ontwikkelt door de zandstorm. Wij rijden langs en door het gebergte van Jbel Bani, waar de hellingen bezaaid zijn met zwart gesteente, waartegen zich hier en daar goudgele zandduinen vormen, wat een mooi kleurenspel oplevert. Wat echter een gevoel van onherbergzaamheid en verlatenheid doet ontstaan, wanneer er geen zandduinen zijn. Waar een rivier stroomt is een kleine oase en een klein dorp, maar je ziet duidelijk verschil in vruchtbaarheid en opbrengst van de velden met de streek waar wij vandaan komen. Het resultaat : geringere opbrengsten, meer armoede en veel dunner bevolkt! Als wij jongens ontmoeten, die geiten hoeden, geven wij hun een voetbal plus een schrift plus een ballpoint en wat snoepjes. Wat zijn zij gelukkig en echt blij! Wij worden heel hartelijk bedankt. Zij hebben eveneens iets voor ons in de aanbieding: een grondeekhoorn om op te eten. Brr, wij bedanken heel hartelijk. Voor hen een lekkernij, alhoewel het slechts een klein hapje oplevert, naar het schijnt. Vergelijkbaar met vogeltjes of kikkerbilletjes? Ook minuscuul qua hoeveelheid vlees! Taxichauffeurs van de grandes taxi’s die tussen de verschillende plaatsen rijden en niet binnen de plaats vrachtjes mogen vervoeren, houden halt bij de jongens die de grondeekhoorns aanbieden. Verkopen zij het soms door? Wij zijn blij, dat de wind is gaan liggen en wij niet met een zandstorm te maken hebben op deze smalle weg met kapot gereden zijkanten. Niet te vergeten de overige gaten in de weg, her en der verspreid, die oplettendheid vereisen. Goed zicht is hier echt plezierig als je een tegenligger hebt! Vrouwelijke herders schenken wij brood, water en snoepjes < bonbon>, zoals iedereen hier snoep benoemt en waarnaar men vraagt. De vrouwen glimmen en zijn gelukkig met hun geschenk. Als wij nog meer jonge herders ontmoeten, is er een lange slanke jongeman, die zijn hoofd door het zijraam steekt en de vier zakken snoep in het oog krijgt. Hij wil liever een hele zak in plaats van een handvol. Nou ja, het mag ook een shirt, een broek of een jasje zijn. Absoluut geen probleem… Tja, wij vertegenwoordigen welvaart. Geef ze eens ongelijk. Gelukkig is het niet zo heet, want wij rijden op hoogte. Dat scheelt! Weer wat leven in de brouwerij als de Tata Palmplantage opdoemt. Wij rijden hier echter meer langs dan doorheen. Ongeveer 4 km verderop liggen de Messalitische grotten, die soms door herders worden bewoond. Dit doet ons aan Griekenland denken, waar monniken tegen de berg aan wonen. Hierna zien wij bijna geen dorpjes of huizen. Een verlaten streek! De temperatuur stijgt in de auto, omdat we de bergen grotendeels achter ons hebben laten liggen. Tijd om de camping te bereiken! De weg is bar slecht! Wij moeten ontiegelijk vaak de kant in voor een tegenligger, terwijl er vaak een behoorlijk niveauverschil is tussen het wegdek en de berm. Slecht voor je banden en doodvermoeiend voor de chauffeur. In Akka ligt de camping aan onze linkerzijde met een muur eromheen. Niet door de poort met de bogen rijden, maar door het blauwe hek, waar een wachter zit en ons wijst, dat wij rustig een plekje kunnen zoeken. Dat kan, want het terrein is zeker zo groot als een voetbalveld! Zonder schaduw, want er is geen enkele boom! Een groot sanitair gebouw, waarvan een deel voor ons is geopend met heus warme douches op de goede temperatuur, waardoor je geen Legionella oploopt! Vandaag worden de douches druk gebruikt. Een van de douches heeft een afgekoppelde slang. Gewoon kaduuk. Hartstikke handig! Hier kan je je emmer vullen voor de was. Wie had dit gedacht? Ondertussen liggen er heel wat mensen te bakken in de zon. Zij genieten van het stralende weer, nu dat kan. Gelukkig is het in de avond en nacht lekker koel! Slaap geeft verkwikking en dat is het doel.