Bananen en citroenen

Dag 28 Het is nog stilletjes in de stad als wij Taroudant verlaten om via de N10 via Oulad-Teima naar Agadir te rijden. De wegen door de Anti-Atlas zijn vermoeiend geweest om te rijden, aangezien deze wegen de contouren van de bergen volgen en smal zijn. Wij verwachten voor vandaag een gemakkelijkere weg om te rijden. Deels klopt dit. De weg is doorgaans beter van wegdek, alhoewel de kanten zijn stuk gereden en een hoogteverschil geven met de berm. Niet fijn als je de kant in moet! Het is een heel drukke weg, waar harder wordt gereden dan goed voor je voertuig is. Twee voertuigen zijn op elkaar geknald : totaal in de vernieling met gewonden. Wij doorkruisen de Soussvlakte, wat een vruchtbaar gebied is, waar veel groenten en fruit worden gekweekt. De commerciële fruit- en groenteteelt wordt geïrrigeerd door de ondergrondse wateren van Wadi Souss. Grote ommuurde plantages met sinaasappelbomen, citroenen en bananen, voor zover je het kunt zien. De muren zijn zodanig hoog en de plastic overkappingen dekken alles af, waardoor het moeilijk is zicht op de producten te krijgen. Carla wil graag Agadir zien, maar Jan wil met die grote wagen niet in kleine straatjes belanden. Wanneer wij Agadir bereiken, rijden wij op een rotonde de nieuwbouw in. Agadir is door een aardbeving getroffen en daarna opgebouwd, waardoor het een nieuwe stad is, die nog steeds wordt uitgebreid. Jan blijkt voorzien te hebben, dat Carla om sightseeing zou vragen en heeft een rondrit door Agadir in de route ingevoerd. Hartstikke leuk! Als wij het strand bereiken zien wij eindelijk een parkeerplaats om te lunchen. Een leuk plekje! Wij hebben mooi zicht op zee en strand, waar men druk bezig is zijn balans te verkrijgen en te behouden, staande op een board op de aanrollende golven. Er zijn er niet veel , wie het lukt. Eveneens maakt men ritjes op mooi uitgedoste paarden en dromedarissen. Zelfs een totaal in zwart gehulde vrouw met alleen haar ogen zichtbaar, maakt tezamen met haar man een ritje op een dromedaris, waarna zij bij het Europese windscherm worden afgezet, waar de kinderen en familieleden hen opwachten en hij haar er zorgzaam af tilt, nadat de dromedaris is geknield om hen af te laten afstijgen. Wij volgen de kustweg. Het is een route met prachtige uitzichten. Wanneer wij Essaouira bereiken wordt het zand door de passaatwind over de camping geblazen. Aanvankelijk kiezen wij een plek in de luwte van een grote woestijnwagen. Dit plekje blijkt bij de vuilwaterstortplaats te zijn. Niet echt een lekker riekend plekje! Wij zoeken een andere plaats langs de muur, nu er nog plek zat is. Wij passen niet onder de bomen in het middenveld: te hoog! De camper de hele dag in de zon, als het zo heet is overdag, kost veel tijd en moeite om binnen de temperatuur omlaag te krijgen, zodat je fatsoenlijk kunt slapen… Het is hier aanmerkelijk koeler dan de afgelopen week. Een goed moment om de camper binnen een beurt te geven. Minder woestijnstof! Dat geeft minder genies en geproest! Het slaapt lekker, want het koelt ’s avonds en ’s nachts heerlijk af! Twee koele nachten: prima vooruitzicht!