Schaamte

Maandag 16 juni 2014 Op ons gemak ontbijten wij allen op advies van de leiding -die altijd een vertrektijd adviseert voor de volgende bestemming-, omdat wij vandaag niet zoveel kilometers hoeven te draaien, doordat wij dichter bij Irkutsk staan dan oorspronkelijk gepland. Nog ongeveer 220km te gaan. Wij staan echter in een rij op een pad! Ooit camperaars gezien, die het op hun heupen hebben, omdat voor hun gevoel het moment van vertrek zich heeft aangediend?! Resultaat: er wordt gefreewheeld. Uit de rij worstelen de eersten om via de berm de anderen te passeren en het weiland te verlaten om op pad te gaan! Onze zegen hebben ze! Wanneer wij onderweg zijn, zien wij een automobilist driftig bezig zijn auto een grondige wasbeurt te geven aan de oever van een zijtak van het meer: gratis watervoorziening! Een auto is in Rusland een statussymbool! Echter zeer velen hebben absoluut niet de luxe van Nederland, zoals een eigen woning met aansluiting op de waterleiding, de riolering, het elektriciteitsnet en de gasleiding. Vindingrijke oplossingen aan de orde van de dag! Wij rijden langs oude houten huizen en dorpen, maar zien ook nieuwbouw. Tijdens onze koffiestop loopt Jan een rondje om de wagen. Zijn oog valt op het metalen frame, wat voor vertrek in Noord Holland geconstrueerd en gelast is om te voorkomen, dat onderweg ongevraagd een lifter achterop de kist springt, mogelijk door wat voor reden er weer afrolt, schade lijdt en een claim bij ons indient. Waar gebeurd! Dit is anderen overkomen! Ons pensioen wordt in zo’n situatie op een in onze ogen nare manier geconsumeerd! Carla wordt erbij geroepen. Waarachtig een breuk op de las! Linke soep met die zware kist erop! Wij proberen Ilja, onze techneut, telefonisch te bereiken. Geen verbinding. Sms’en lukt! Wij weten, dat Ilja achter ons moet rijden, want hij is ons niet gepasseerd. Een prettig gevoel. Ilja vraagt ons bij het eerstvolgende tankstation te parkeren. Meteen diesel innemen. Straks misschien geen tijd voor… Ilja bekijkt de lasbreuk als hij ons heeft gevonden en spreekt met ons af niet door te rijden naar Irkutsk, maar onderweg dit mankement te laten repareren. Hij gaat met zijn 14 jarige zoon Matthieu (die een deel van de route meereist vanwege de schoolvakantie) op zoek naar een vakkundig constructeur langs de te volgen route. Wij rijden in een rustig tempo achter hem aan. Met een minuut of 20 ontvangen wij een sms’je van hem. Hij duidt waar het ongeveer is, hoe het gebouw er uitziet. Matthieu staat langs de weg om aan te geven waar wij moeten zijn. Blij als wij hen treffen! De man van de recent in gebruik genomen garage overlegt met Ilja na grondige inspectie van het metalen frame. Gelukkig spreekt Ilja Russisch, helaas beheerst hij geen Engels. Matthieu kan een klein beetje helpen, maar niet echt veel. Normaliter is Artem, Arthur of Dima onze tolk, maar geen van hen is nu aanwezig. Wij hebben echter het volste vertrouwen in de technische kennis van Ilja en verlaten ons op hem. De constructeur zoekt materiaal om alle drie de lasnaden te verstevigen. Er wordt een extra overlappend stuk metaal (door alle belanghebbenden goedgekeurd) tegen de naden gelast. Als de klus geklaard is, is er geen naad meer te zien! Het ziet er ontzettend degelijk uit! Ondertussen hebben Ilja en zijn zoon ontdekt, dat ons rechter voorlicht is doorgebrand, het lampje vervangen, het glas gepoetst. Fijn, want wij kunnen een bekeuring voor een defect licht krijgen! Verplicht om met licht aan te rijden in Rusland! Opgelucht bedanken wij de 3 mannen. Wij rekenen af en gaan op weg. De reparateur, verblijd met een Hollandse ontbijtkoek achterlatend als dank, steekt zijn hand op ten afscheid.
Wij zijn achter op schema. Bij een meer zoeken wij een plekje om een boterham te eten. Een ouder echtpaar loopt met een plastic zakje in de droge berm te zoeken. De man laat zich in het gras zakken om uit te rusten. Hij is slecht ter been en loopt met een stok. Als zij ons naderen beduiden wij of wij een blik in de zak mogen werpen om uit te vinden, wat zij verzamelen. Het blijken bessen te zijn. Carla mag een foto van hen maken. Zij bewonderen onze camper, informeren of wij erin kunnen slapen. Schaamtegevoel over onze rijkdom welt bij ons op. Een povere tegemoetkoming van onze kant. Als dank geven wij hun elk een banaan en een vacuüm gesloten portie koekjes, wat zorgvuldig in de plastic zak wordt opgeborgen. Vermoeid lopen zij richting het dorp langs de spoorlijn voor ons.
Wij keren de wagen en klimmen omhoog via haarspeldbochten naar de grote weg. Werkelijk enorm steil, maar we redden het. Rechts een nieuwe witte kerk met azuurblauwe daken, die enorme luxe uitstraalt. Een schril contrast met de armoe van zo-even. Langs de weg een geparkeerd busje met een verkoper erin om meloenen aan de man te brengen. In een stalletje kunstbloemen in vele kleurschakeringen te koop. Zware industrie veroorzaakt luchtvervuiling. Rookwolken verduisteren wat voor ons ligt. De spoorweg splitst zich langs de rivier in tweeën. Waar zal het andere spoor naartoe gaan? Twee mannen zijn bezig met de dakconstructie van een mooi nieuw houten huis. Een vrachtwagen met 3 pakken bouwstenen: wonderlijk gebundeld! Blijft dat goed liggen, gaat dat niet schuiven en blijft dit heel? Niet ver van de plek van bestemming, belanden wij in de file. Wij moeten 2 rivieren kruisen. Eerst de rivier Irkutsk en daarna de rivier Angara. Eenrichtingsverkeer. Muurvast! Het duurt eindeloos. Tenslotte belanden wij als laatste op de parkeerplaats achter Hotel Irkutsk aan de Boulevard Gagarina in Irkutsk, hoofdstad van de Baikal regio in Oost Siberië, waar wij 2 nachten zullen verblijven. Een prima uitgangspunt om het centrum te verkennen.