Het Kanonnenpaleis

Woensdag 20 juni 2012
Matig geslapen door de hoge luchtvochtigheid en de warmte. De thermometer is nu nog meer opgelopen! Vandaag naar het Topkapi Sarayi . Eeuwenlang de residentie van de Turkse sultans. Een groot en mooi paleis, bestaande uit een reeks paviljoenachtige gebouwen, gegroepeerd om vier hoven. De wanden zijn veelal voorzien van prachtige geglazuurde tegels in de vorm van een mozaïek. Of alle tegels Izniktegels zijn of niet, weet ik niet. In elk geval zijn de wanden in de sultansvleugel in de harem wel betegeld met kostbare Izniktegels. Iznik was de belangrijkste productieplaats van fijn geglazuurd en bij hoge temperaturen gebakken aardewerk in de vorm van wandtegels, schalen, kannen en ander serviesgoed. Kleurige, vaak turkooizen faiencetegels met speelse bloemendecoratie van tulpen, pioenen, lelies, anjers en hyacinten. Vanaf het midden van de 16e eeuw werd het bolusrood aan het tot dan veel gebruikte blauw-groen geglazuurd aardewerk toegevoegd, wat jaloezie opwekte in Europa, waar men slechts in staat was blauw-groen aardewerk te produceren. Vanaf sommige balkons van het paleis heb je een prachtig uitzicht over de Bosporus en de Zee van Marmara. Wat veel volk om alles te bezichtigen! Meermalen staan wij in de rij om de verschillende rijkdommen te bekijken. Met name in de schatkamer en kleedkamer : juwelen, voorwerpen voorzien van edelstenen en gemaakt van goud, kleding van de sultans. Wat een overweldigende weelde! Een bezoek aan de haremverblijven zit niet in het entreekaartje inbegrepen. Ook hier weer een rij voor de kassa en de entree. Jammer : we slaan de harem en andere zaken over, want we halen dit niet met de toegewezen tijd! Hierna varen wij op de boot over de Bosporus richting Zwarte Zee. Een indrukwekkend zicht op Istanboel vanaf het water! Dit is dus de poort naar de Zwarte Zee en de enige toegang voor het achterland naar de vrije wateren . Bij een visrestaurant gaan wij van boord om een heerlijk visje te eten. Buiten staat een vrouw in het zwart gehuld, met alleen haar ogen zichtbaar, te vissen met een werphengel. Zij blijkt haar zoontje te leren vissen! Toch een vreemd gezicht! De bus pikt ons na het diner hier op en brengt ons over land naar de Kariyemoskee of Chorakerk, de vroegere kerk van het Choraklooster, waar prachtige Byzantijnse mozaïeken zijn te bewonderen. Wij hebben het warm en houden het na de rondleiding voor gezien, want wij willen heel graag wat drinken op een terrasje voor de bus weer verder gaat naar de grote bazaar. Een bezoek aan het toilet is eveneens nooit weg! Heerlijk onder de luifel van het restaurant tanken wij bij. Op weg naar de bus klampt een oudere Turkse man ons aan om ons echte Turkse muiltjes te verkopen. Carla zegt dat ze mooi zijn, maar dat ze niets nodig heeft en ze bedankt hem. Zij loopt door met de anderen en bemerkt niet, dat Jan niet volgt. Bij de bus : geen Jan te bekennen! Nee toch, niet weer! Jan blijkt meelij te hebben met de muiltjesverkoper. Hij gunt het hem en koopt een blauw paar, waarna hij als laatste alsnog bij de bus arriveert. Istanboel is een megastad met 15 miljoen inwoners, die uit zijn voegen barst en met verkeerstechnische en stedenbouwkundige problemen kampt! Het verkeer is een grote chaos! Wij rijden wederom in de file of staan gewoon stil! Het duurt wezenloos lang eer wij onze bestemming bereiken. Er blijft weinig tijd over om de bazaar te bezichtigen, omdat het reeds zo laat is geworden door het vastzitten in het verkeer. Eerst een openbaar toilet in het sanitair blok bezoeken naast de moskee. 1 Turkse Lire op het schoteltje bij de beheerster van het complex. Vrouwen zitten hier gezellig te ontspannen tijdens een gesprek met elkaar op de banken op de binnenplaats van de wasplaats voor handen en voeten en voor het gezicht voor een bezoek aan de moskee. Er ligt zelfs een vrouw op een bank een dutje te doen. Eerlijk gezegd een keurige ruimte!Erna gaan wij de winkel binnen, aangewezen door Hanife, om uit te vinden hoe zijdenleren jasjes eruitzien. Hanife heeft hier over verteld en heeft ons gister naar een modeshow mee willen nemen, echter de meerderheid van de groep was niet geïnteresseerd, waardoor dit onderdeel van het programma geen doorgang heeft gevonden. Hanife heeft niet voor niets zijdenleer geroemd! Het is een mooie kwaliteit leer! Buitengewoon soepel! Voor Carla geen geschikt model, maar voor Jan een heerlijk soepel vallend jack, wat hem flatteert. Zo is Jan een zijdenleren jasje rijker! De man biedt aan een jasje voor Carla te naaien : met 3 dagen is het gereed…2 dagen dan? Eventueel in 1 dag zelfs! ‘n Vriendelijk aanbod, maar wij vertrekken morgen naar Griekenland, dus deze deal gaat niet door! Met de bus terug naar de camper. De buitenkant ziet er werkelijk ontzettend smerig uit!De mannen van de carwash vinden het dolle pret om onze camper te wassen en bieden aan om de binnenkant meteen ook maar te doen. Daar wil Carla echter niets van weten! Zij ziet het al gebeuren : ons hele hebben en houwen uitgestald op die vieze vloer van de autowasserij! De mannen vinden het jammer: zij hadden deze klus graag geklaard! Zij beschouwen dit als hun specialiteit! Het wassen van onze camper is wel een happening, zowel voor het personeel van de carwash als voor de hele groep camperaars. Genoeg bekijks!Echter niemand volgt ons voorbeeld, alhoewel alle campers zo vies zijn als de onze! Een verlaat boterhammetje. Een warme nacht door de hoge luchtvochtigheid en de hoge temperatuur maakt het slapen op de carwash er niet attractiever op!