Tussen Hemel en Aarde

9 Mei
Het was maandag een beetje stressen voor de leiding! Vanuit Nederland waren de tickets reeds geregeld en betaald voor de hele groep. Echter geen tickets beschikbaar voor ons gezelschap, wanneer zij zich aan het loket melden! Na heen en weer bellen naar Amsterdam, blijkt Athene vergeten te hebben fiat te geven aan Ancona om de tickets uit te reiken aan de leiding van onze groep. Ondertussen is het ruim een uur later… Met spoed tickets ter hand stellen per persoon en per voertuig. Snel in de camper en in colonne naar de kaai rijden om in te schepen, waar we al lang ons hadden moeten melden. In een behoorlijk tempo de pont op. Op het bovendek aangekomen worden we om de beurt gedirigeerd achteruit naar de andere kant van het dek te rijden. Sneller, sneller staat de bemanning te gebaren. Doorrijden! Jan en ik zien de camper voor ons dichter en dichter komen met een groot fietsenrek achterop. Stop gillen wij alle twee, maar niemand kan ons horen in onze camper. Jan geeft een klap op de toeter : de camper stopt abrupt. De 2 mannen, die ons aanwijzingen geven zijn zeer verstoord door het getoeter en komen wrevelig kijken, want de achterkant van de camper staat nog ver van ons vandaan in hun ogen. Tot zij het fietsenrek zien, wat bijna in onze voorkant zit. Onze voorganger krijgt de opdracht de camper wat naar voren te zetten. En daar is de kous mee af. Wij zitten nog een beetje te bibberen van de schrik en zijn opgelucht, dat het met een sisser is afgelopen. Wij hebben een kaart aan de zonneklep, dat wij in Igoumenitsa ontschepen, want de pont vaart nog door naar een andere haven en een kaart op het dashboard : camping on board, want wij mogen in onze camper op het dek slapen, voorzien van elektriciteit vanuit de boot. Echter het gas moet uit en mag absoluut niet worden gebruikt! Ons dek is met een automatische deur afgesloten en monitors houden toezicht op het dek. Boven bij de receptie krijgen wij een pasje om de automatische deur te kunnen openen om naar de camper te kunnen gaan. Op het dek in het zonnetje zien wij het vasteland verdwijnen, als wij de haven uitvaren. Het is verzengend heet. Wij trekken ons terug in de schaduw op het open dek waar wij het tot een uur of zeven volhouden. Ik lees lekker en Jan bekijkt alles eens op zijn gemak. In het smaakvol ingerichte restaurant eten wij à la carte. Romantisch voor het raam met zicht op de ondergaande zon, die de golven roze kleurt. Jan zit er helmaal van te genieten. Op de boot geldt reeds de Griekse tijd. Wij hebben keurig ons horloge een uur vooruit gezet. De wekker wordt gezet op de telefoon, met de gedachte, dat de telefoon automatisch via de atoomklok de tijd aanpast Niet dus, blijkt later! Het is warm in de camper ondanks de ventilator. En de machines van de boot stampen. Ondanks alles slapen wij. Natuurlijk word je regelmatig wakker, maar je draait je om en slaapt weer verder. Plots klinkt er de omroep. De campers wordt gevraagd om de elektriciteit los te koppelen en zich gereed te maken voor de ontscheping over een half uur. Heel rap in de kleren en alles klaarmaken voor vertrek. Op het dek een hele volksverhuizing : eerst 2 rijen opzij gaan rijden langs de geparkeerde vrachtauto’s, die er nog niet afgaan. Dan op het voordek keren en in de rij gaan staan en aansluiten om via het achterdek de pont af te rijden. Niet echt handig, maar het lukt wonderwel snel. Deze bemanningsleden weten het heel keurig te regelen en geven goede aanwijzingen. Voor we het weten rijden we op de kade richting stad op zoek naar de oude weg naar Ioannina, wat een mooie weg moet wezen, gemarkeerd door blauwe borden. Groen is het symbool voor de snel- en tolweg heeft de leiding gesouffleerd. Ik zie een bord. Jan volgt de richting. We belanden in de stad en krijgen een wegomlegging. Ajuus met de plu! Geen blauw bord meer te vinden. Alleen richtingsborden naar de tolweg. Dan Garmin proberen. Die heeft het ook alleen maar op de tolweg! Met de kaart erbij en een cappuccino uit een cafeetje, lukt het een plaats dichterbij in te geven als bestemming en zo op de oude weg terecht te komen. Prachtige uitzichten! De weg is aanzienlijk beter dan wij van onze vakantie in Griekenland jaren terug herinneren. Wanneer waren wij hier met Simone en Gaily? Iets van 10 of 11 of misschien zelfs 12 jaar terug. Wij weten het niet precies meer…Prachtig neerkijken op de stad Ioannina aan de rand van een meer en het eiland Nisi, terwijl wij op een parkeerplaats de lunch nuttigen. Het blijkt, dat de anderen van de groep eveneens moeite hebben gehad om de goede weg te vinden, horen wij als wij onderweg anderen ontmoeten. Op de borden wordt aangegeven, dat de Katarapas geopend is. Voor Metsovo wordt de weg aanzienlijk slechter. Veel erosie en afgebrokkelde stenen op het wegdek. Zelfs soms heel grote brokken, waar je slalom omheen rijdt. Een grote kudde koeien op de smalle bergweg begeleid door een herdershond verspert ons de weg. Stapvoets rijdt Jan en de koeien doen , de een na de ander, een stapje opzij. Klingel, klingel, een vredig geluid. De koe met de grootste bel loopt in het midden en echt niet vooraan. Er zijn er nog een paar met een kleinere bel. Het creëert rust. We passeren een klein skigebied en zien dat de weg hier wordt ondergraven door wegspoelen en bevriezing. Vlak na Metsovo blijkt de weg door een slagboom te worden versperd. Zo’n kleine afstand te gaan en niet over de Katarapas te kunnen rijden. Jammer! Terug en afdalen naar de autoweg. Prachtige weg! Een tolpoort : 5 Euro. Cash! De eerste afslag moeten wij nemen naar Trikala om via Kalambaka inKastraki onze camping te kunnen bereiken, geeft de tolgaarder aan. Garmin stuurt ons door smalle straten, maar zelfs met tegenliggers lukt het! Op de camping geïnstalleerd. Een korte briefing van de leiding. Een warme Griekse plaatselijke hap in het cafeetje op de camping. Tijd om naar bed te gaan.
Vandaag met een bus met degenen, die animo hadden, een bezoek aan 2 Meteora kloosters gebracht, aan de grote Meteoor- een monnikeklooster- en aan het nonnenklooster Agios Stephanos. Wonderlijk, dat men deze kloosters op deze plekken heeft weten te bouwen. Het is indrukwekkend om te zien! Geen monnik in pij gezien!Wel mannen, die druk aan het timmeren waren of als suppoost de wacht hielden. Hongerig naar de winkel om ons bestelde bruine brood op te halen. We hadden geluk : iemand vond ons bruine brood erg lekker en had nog een wit laten liggen. Het laatste wit was voor ons en smaakte desalniettemin erg lekker. Voor morgen wederom een bruin besteld. Wie weet ligt het morgen keurig op ons te wachten… Belofte maakt schuld! Bij een kopje thee in de schaduw onder de bomen naast de camper dit verhaal op de computer gezet. Het lijkt een echte siësta te zijn. Velen zitten lekker op hun stoel naast de camper!