Vroeg op valt tegen op weg naar Sinterklaas

Vrijdag 25 mei 2012
Het is vroeg dag! Wij staan op de camping aan het begin van een pad, waardoor drie andere campers pas kunnen vertrekken als wij onze hielen hebben gelicht. Dit is de reden, dat wij gister het vriendelijk verzoek hebben gekregen om bijtijds te vertrekken. De gymnastiekoefeningen laat Carla vandaag om deze reden achterwege : dat scheelt alweer een half uur! Voor ons doen rijden wij vroeg de camping af en wat zien wij tot onze verbazing, als wij buiten het hek even stoppen om nog zaken zo goed mogelijk vast te zetten om te voorkomen, dat wij onderweg door het rammelen een waar orkest achter ons hebben? Talloze geparkeerde campers van onze groep! En degenen, die wij vrij overpad hebben gegeven, parkeren eveneens hun camper langs de weg! Het is markt in het stadje, waar wij 2 nachten hebben gebivakkeerd! Velen van de groep willen daar naartoe… Wij gaan op weg en passeren de levendige markt. Wij genieten van het mooie uitzicht op Kas en de baai vanaf de weg boven op de berg en leggen het nog even met de camera vast. Consequent volgen wij de borden Demre/Antalya . In Demre slaan wij af, richting Myra, om de kerk te bezoeken waar Sint Nicolaas heeft gewerkt en gewoond. Aan de kleinkinderen kunnen wij dan vertellen, dat wij bij Sinterklaas zijn geweest. Wij kunnen de kerk echter niet vinden! De anderen weten ook niet,waar te zoeken. Wel treffen wij een openluchttheater en de ernaast gelegen rotsgraven van de antiek Lycische necropolis, die tegen de rotsen lijken te zijn geplakt. Wanneer wij deze spot naderen, wenkt een man, dat wij bij hem kunnen parkeren. Wij hebben dit nu al meerdere keren meegemaakt. Wij hebben het idee, dat mensen een gedeelte van hun eigen erf in de nabijheid van een bezienswaardigheid inleveren om er een parkeerterrein van te maken en op deze manier inkomsten te verwerven. Deze man vraagt meteen, wat wij willen drinken, want dan is het parkeren vrij. Aangezien het koffietijd is gaan wij aan de Nescafé, wat hier overal wordt geserveerd. Bij de koffie wordt een soort krakeling van brooddeeg aangeboden. Arriveren er meer campers van onze groep : hij vangt ze op en past dezelfde truc toe. Onvoldoende koeken? Hij springt op zijn scooter , haalt ze bij de verkoper 25 meter verderop en legt ze op de tafel bij je koffie en je thee. Er arriveert een vrouw met een schaal vol verse tomaten en kleine komkommers met de maat van grote zure bommen. Ook dit wordt op je tafel gedeponeerd. is de kreet bij alle handelingen! Echter als puntje bij paaltje komt, word je voor alles belast en mag je alles afrekenen, behalve het parkeren dan! Verder op moeten wij maar niet parkeren, want dat is voor de Russen ,die met bussen vol arriveren voor deze bezienswaardigheid, zegt onze gastheer. Waar heeft hij het over, denken wij. Uiteindelijk blijkt hij gelijk te hebben : het wemelt van de Russen! Zelfs de teksten staan in het Turks, het Engels, het Duits en het Russisch! Er is zelfs een grote mooie winkel met alleen Russische opschriften, met een groot assortiment, waar specifiek iconen te koop worden aangeboden. Puur gericht op Russische toeristen! Zelfs in de stad overal Russische wegwijzers en borden te zien! Waarom komen Russen hier in grote getale naartoe? Wij horen later op de dag, dat een van de tsaren veel geld heeft gestoken in de renovatie van de Nicolaaskerk. Echt de moeite waard om te bezichtigen! Jammer, wij hebben de locatie gemist!
Via de kustweg met fraaie uitzichten passeren wij Finike, slaan in het centrum van Kumluca richting Kemer af om ongeveer 18 km na Kumluca af te slaan naar de berg met het eeuwige vuur . Wij rijden circa 14 km over een smalle weg, waar ontzettend veel vakantieonderkomens zich bevinden in de vorm van een hotel of een pension. Het is druk vanwege het weekend en niet altijd even handig om elkaar te moeten passeren. Het vergt aanpassing van beide partijen! Turken weten van wanten en douwen vaak door! Vanaf de parkeerplaats is het nog een hele klim naar boven, maar absoluut de moeite waard! Vrijkomende methaangassen zorgen voor het eeuwige vuur, waardoor je op meerdere plaatsen natuurlijke vuurhaarden hebt. Een wonderlijk gezicht! De afdaling vergt oplettendheid. Het zijn soms erg grote stappen voor die korte benen van Carla. Zeer plezierig,dat Jan heeft bedacht om de Leki wandelstokken ter ondersteuning mee te nemen. Ze komen goed van pas! Via Kemer en Göynük nemen wij de 2e afslag richting Beldibi en bereiken wij Camping Orkinos van de alternatieve zijde. Jan wil het hek inrijden, maar dat is werkelijk niet te doen. De NKC-vlag ontbreekt bovendien! Nog eens goed speuren. Verderop nog een tweede ingang met de NKC-vlag. Veel breder! Dit werkt wel! Ons plekje vergt wat heen en weer gerij, maar we staan. Een mooi gelegen camping aan de zee, met ver weg gezicht op Antalya. Net als gister komt bewolking rond de bergtoppen opzetten. Sneller als gister daalt de deken van wolken af naar het dal, wat regen oplevert. Teveel druppels voor de was op het droogrek. Een waslijntje in de camper, een kleerhanger aan de Leifheit kapstok en het droogrekje in de douche zijn DE oplossing in druilerige situaties, want warm is het wel in de camper in Turkije! Het droogt als een tierelier! Aan de oever van het water ontmoeten wij een jong Russisch echtpaar uit Moskou, op vakantie in het hotel naast onze camping. Hij kent geen andere taal dan het Russisch en zij kent wat Engels, maar durft het niet te gebruiken, souffleert hem, wat ondanks alles werkt! Morgen weer terug naar Moskou. Jammer, zij hebben het zo naar hun zin! Ook hier in Beldibi ontiegelijk veel Russen, maar ook Duitsers, Belgen en Nederlanders en vele andere nationaliteiten. In vakantieland zijn wij beland!