Bomen zagen

Vrijdag 1 juni 2012
Het is goed slapen als het wat koeler is! Een goed begin voor onze trip landinwaarts, gepland voor vandaag. De rit gaat naar Konya. De reisleiding heeft aangegeven dat we naar een meer traditionele omgeving gaan. We hebben allebei wat decente kleding aangetrokken om geen aanstoot te geven. We rijden door een mooi bergachtig gebied. Plotseling bedenken we dat we de vuilwatertank nog moeten legen. Mooi, een paar kilometer verder, zien we een uitzichtpunt. Er blijkt een groot gedenkteken te staan. Tot onze verbazing is dit de plek waar een groot krijgsheer (Frederik I Barbarossa)uit het verleden verdronken is. Wij kunnen het ons voorstellen, want het is een brede, snelstromende rivier, die een canyonachtige kloof door de jaren heen heeft uitgesleten in de rotsen. Het is een prachtig dal! Jan leegt hier de tank. De plantjes zullen er blij mee zijn. Hoog is het erg droog. We rijden door een soort vallei met gele bloemenstruiken. Er staan fruitbomen met perziken en abrikozen. Bij het zien van zoveel fruit wil Carla vers fruit inslaan. Bij een stalletje in de bocht van de dorpstraat kopen wij aardbeien, kersen en abrikozen. Van alles een kilo voor 5 euro tezamen. Geen geld! Wij smullen van dit zongerijpte fruit! Het is etenstijd. Op een mooie plek snijden we een brood door de helft en verdelen we de aardbeien door de helft< ik schat 300 gr aardbeien elk>. Het restant bewaren we voor een volgende keer. Net als op de fiets doen wij het simpel : een hap brood en een halve of hele aardbei naar gelang de grootte. Dit hapt prima weg! Een beker drinken toe! Het vochtgehalte moet met deze warmte wel op peil worden gehouden! Het rijden is in Turkije een hele belevenis! Elke dag weer. Je komt van alles tegen : ezelwagens, geiten, schapen, koeien, en wagens en tractoren, die tegen het verkeer inrijden. We jongleren er maar tussen door. Om 16.00 uur zijn we op de gemeentelijke camperplek aan de rand van Konya. De camperplek ligt naast een industrieel gebied en een volkstuinencomplex. De toiletten zijn in een soort Portocabin geplaatst. Tijdens het klaarmaken van het eten ruiken we een rioollucht. Wij zeggen tegen elkaar, wat stinken die toiletten! Echter de wind kan onmogelijk die lucht onze richting hebben uitgeblazen. De eventuele oorzaak bedenken we later. We staan in de buurt van een gasdepot en mogelijk kwam de lucht hiervandaan , want de dag erop, was de stank verdwenen. ’s Avonds tijdens de briefing krijgen wij te horen dat het zaterdag een vrij vol programma zal zijn. Tevens zijn we precies op de helft van de Turkijereis. Volgens een oud zeemansgebruik moeten de heren een boom doorzagen. Jan zagen en zagen, maar binnen de gestelde tijd lukt het hem niet om de boomtak doormidden te zagen. Hij krijgt een troostprijs. Snik! Ik ben niet gemaakt om te werken… Wie zei dat ook alweer? Op tijd naar bed om energie op te doen voor de dag van morgen.