Efeze

Zaterdag 19 mei
Een heerlijke koele nacht. Als roosjes geslapen. We hoeven ons niet te haasten, want in de haven ligt een groot cruiseschip aangemeerd, waarvan de passagiers naar Efeze zijn. Het is verstandiger en handiger als wij vanmiddag naar Efeze gaan, als wij de gelegenheid willen hebben iets te kunnen bezichtigen in plaats van omver gelopen te worden door de mensenmassa van het cruiseschip.
Om 13.00 uur vertrekken wij in de bus met air-condition naar Efeze. Efeze is in 1300 voor Christus gesticht door de Grieken. Wij beginnen boven en dalen af. Start je beneden, dan moet je klimmen. Om de stad binnen te kunnen gaan, lopen we eerst langs een aantal marktkramen. Je hebt er geen idee van dat de stad zo groot is. De stad had een rioleringssysteem en waterleidingen. De toiletten waren open en je zat gezellig naast je buurman op een rijtje. Als je een hoge functie had en erg belangrijk was, maakte je gebruik van een , die je plekje op de marmeren toilet voorverwarmde. Dit lijkt me een erg rustig beroep!
Via een lange hoofdstraat daal je af naar de bibliotheek : een indrukwekkende ruïne. Wij ontmoeten hijgende mensen , die moeite hebben met de klim. Voor de bibliotheek was een markt gesitueerd en hiervoor vervolgens een groot bordeel. In de hoofdstraat was zelfs in het marmer als bewegwijzering een gravering aangebracht, waardoor werd aangegeven waar het bordeel was, voor de mannen, die vanuit de haven de stad binnenkwamen.
Een stukje verder ligt een groot amfitheater. Hier moet Paulus zijn rede gevoerd hebben voor de Efeziërs. Deze geschiedenis geeft je, door je op zo’n plek te bevinden, toch een speciaal gevoel in het besef, dat de zilversmeden hier hun boterham zagen verdwijnen, omdat ze de beelden van Artimedes niet meer zouden kunnen verkopen als het christendom in Efeze gevestigd zou worden. Economische belangen zijn in het verleden, maar tot heden toe de drijfveren van de mensheid.
Efeze laat een diepe indruk bij mij achter. Hier eveneens een esculaap op een steen voor een kliniek uit de oudheid. In tegenstelling tot de liggende esculaap als een van de oudste gevonden esculapen in het Asklepion, hier een verticale esculaap, zoals wij die over de hele wereld kennen en gebruiken .
Na Efeze staat de bus gereed om ons naar een van oorsprong christelijk dorp, Serince, te brengen. Onze gids leidt ons rond in de kleine bazaar en brengt ons naar de moskee, waar wij helaas niet naar binnen kunnen vanwege diensten, omdat er toevallig deze dag wordt gerouwd. Buiten de moskee is een pleintje met mooie vrouwen en boeiende mannen op banken aan tafeltjes. Het is de 42e dag na het overlijden van de grootmoeder van een jonge vrouw, die tezamen met andere vrouwen een traditionele maaltijd klaarmaakt vanwege dit feit. Een heel grote pan met rijst staat op het vuur. De rijst wordt omgeschept en omgeschept. Erachter is een man met vlees bezig. In onze aanwezigheid wordt de grote pan door 2 mannen van het vuur getild naar een andere plek waar het vlees wordt toegevoegd, alles afgedekt met 2 blauw geruite doeken, deksel erop. Alle omstanders en wachtenden aan de tafels worden uitgenodigd een hapje te eten en wat te drinken. Ook wij mogen wat drinken en/of eten. Wegwerpborden, bestek en bekertjes staan gereed. Sommigen drinken wat, anderen proberen een hapje van de rijst. De rijst is in olijfolie klaargemaakt. Het vlees lijkt gestoofd. Het smaakt wat weeïg. De meesten vinden het gronderig smaken. Het valt tegen qua smaak. Onze gids Serfil legt van alles aan ons uit en beantwoordt onze vragen. Erna proeven wij nog wijn in een zaak, plaatselijk gemaakt van allerlei vruchten en specifiek voor Serince hier op meerdere plekken te proeven en te koop . De zwarte bessenwijn vinden wij het lekkerst, maar toch niet zo lekker om aan te schaffen. Wij hebben een half uur om nog door de bazaar in het dorp te banjeren. Het is ons niet gegund! De lucht trekt dicht en een geweldige plensbui stort zich over de dorpsstraatjes. Wij hebben nog een beetje geluk, dat wij onder de overkapping eindigen. Carla ziet allerlei handgemaakte zaken. De vrouwen maken op uit Carla’s houding, dat ze het geïnteresseerd is. Een van hen zit met rode katoen een soort brede kant te haken. Leuk om te zien, maar om te kopen.. Ja hoor, wat denk je Carla gaat onderhandelen over de prijs en ze kunnen het eens worden. Wij een sjaal rijker! In een kraam schuin tegenover wenkt een vrouw, zittend in kleermakerszit te midden van een enorme sortering tafelkleden om te komen kijken en biedt een zwart tafelkleed te koop aan. Jan vindt het echt niets! Hiernaast heeft zij allerlei handgemaakte soorten tafelkleden met haakwerk, met borduursel en lintjes in haar kraam. Wat denk je,na wat onderhandelen hebben we een tafelkleedje met lintjes voor op de tafel in de camper! De man met de door zijn moeder zelf gemaakte olijfzeep wil niet van afdingen weten. Jammer voor hem! Hij mag zich zelf met de zeep van zijn moesje wassen. Moe en voldaan sjokken we naar de bus, die ons naar de verborgen vallei brengt en waar we een echte Turkse maaltijd voorgeschoteld krijgen en live muziek op de citer als toetje bij de koffie en thee. De bus brengt ons naar de camping terug.