Thuis

Zijn wij weggeweest? Het huis ontvangt ons met wijd open armen: heerlijk vertrouwd!!!
De waarnemer van onze huisarts regelt een afspraak op korte termijn voor de orthopeed: de volgende middag! Zittend op de bank met een warrig hoofd hebben wij de neiging in slaap te sukkelen. Aardige symptomen van een jetlag! Ter overbrugging van de korte nachtrust door het tijdsverschil, bijslapen door vroeg het bed in te duiken. Wij slapen de klok rond. Dat frist op! De auto < geschorst > moet allereerst aangemeld worden bij de RDW, want hoe moeten wij anders op tijd op onze afspraak zijn. In het ziekenhuis is een keurige minder validen toilet! Dat is goed geregeld! Helaas geen leenrolstoel met ondersteuning voor het geblesseerde been. Röntgen, orthopeed en laboratorium. Overal hartstikke druk! Bijna alle stoelen zijn bezet. De beschikbare wachtkamerstoelen zijn gekoppeld. Bij de orthopeed zelfs geen krukje of losse stoel. Een kruk onder je billen bij uitlopend spreekuur is onaangenaam. Een dikke jas op de kruk, is uit te houden, maar een alternatief voor beperkte tijd. Gelukkig aan de beurt. Helaas is de map met een kleine vierkante meter aan foto’s uit het ziekenhuis in Uruguay ergens onderweg tijdens de repatriëring verloren gegaan. De orthopeed onderzoekt Carla’s been, leest de Spaanse verslagen, luistert naar Jans bevindingen en besluit, dat hij het gegeven advies van zijn collega in Montevideo opvolgt. Slechts een operatie geeft openheid van zaken en uitsluitsel wat het letsel betreft. Mazzel: er is een plek vrijgevallen in het operatierooster van 7 december en Carla wordt na overleg op dit plekje geplaatst. Maandag 5 december bij zes verschillende disciplines op de post operatieve poli langs op de andere vestiging: een middagje ziekenhuis. Hetzelfde verhaal qua rolstoel en wachtkamerstoelen. In deze wachtruimte bevindt zich een lectuurtafeltje gekoppeld aan een stoelenrij. De wachttijd lost Carla op door telkens het lectuurtafeltje in gebruik te nemen. Vriendelijke patiënten werken hieraan mee door van stoel te wisselen. De dames van de intake kunnen niet vertellen of er een mindervalidentoilet beschikbaar is. Wij weten het evenmin. De toilet heeft geen ruimte voor een gestrekt been, tenzij je op de zijkant van de pot gaat zitten. De toiletdeur laten wij wagenwijd open. Anders niet te doen. Er blijkt bij de EHBO een MIVAtoilet beschikbaar te zijn voor een volgende ronde. Dit is onze geciviliseerde maatschappij! Pas als je zelf iets mankeert, wordt je met deze zaken geconfronteerd en krijg je begrip voor de klachtenverhalen van gehandicapte landgenoten.
De kliniek is gesloten, wanneer Jan en Carla zich vroeg in de ochtend op de dag van de operatie melden. De dagverpleging opent om half zeven de deuren. Handig om op voorhand te weten! In de folder wordt verzocht op tijd te arriveren met vermelding van eventueel te nemen represaillemaatregelen. Een lastige combinatie: de tijd in achtnemen vanwege afstand en mogelijke filevorming. Moeilijk in te schatten. De operatie verloopt voorspoedig. Carla slaapt lekker, want ze is ongeveer 9 uur onder zeil, eer Jan bij haar wordt toegelaten. Een primeur! Jan is de eerste bezoeker van een patiënt, die in deze vestiging tegen betaling een warme maaltijd tezamen met Carla mag gebruiken. Beiden mogen een keuze maken uit de aangeboden verschillende stoommaaltijden. Voor Carla geldt een overnachting in het ziekenhuis om het been de gelegenheid te geven iets te slinken, voor het been donderdagochtend van een kleurige paarse gipskoker wordt voorzien. Op deze dagverplegingsafdeling is een rolstoel beschikbaar voor een been in het gips van enkel tot lies!!!!!!! Wij mogen deze rolstoel gebruiken op de weg naar buiten, mits Jan de rolstoel terugbrengt. Subliem!!!!
Drie weken met een stijf gezet been < in het gips> betekent verkassen van een stoel met een laag krukje in de serre, naar een keukenstoel met een hoger krukje bij de keukentafel, terug naar de woonkamer op de bank met het lage krukje of naar het bureau met een hoog krukje. Ter afwisseling een toiletbezoek, was ophangen aan het droogrek, opvouwen of na het aankleden in de kast opbergen. ’s Ochtends 1x de trap af tree voor tree en ’s avonds 1x omhoog trede voor trede. Kies wel het juiste been om mee te beginnen: een stijf been is net wat langer dan een normaal been en schraapt over de grond als je het verkeerde been kiest om te starten! Een pijnlijke en minder plezierige confrontatie. Ouderwetse drempels ontbreken in moderne huizen, realiseert Carla zich met Kerstmis op bezoek bij haar zoon…. Alert zijn geldt thuis voor drempels!!! Gemakkelijk over het hoofd te zien! Zeker met een slaperig hoofd! Broeder Jan is een waardevolle steun en toeverlaat bij het verkassen van het ene plekje naar het andere plekje door alles te dragen ter ondersteuning, te assisteren met opstaan en zitten, in en uit bed te helpen en als kamenier op te treden door te helpen bij aan- en uitkleden. Hoe trekt een mens sokken, een onderbroek of een lange broek aan met een gestrekt been?! Probeer het eens of stel het je simpelweg voor…. En wat denk je van de catering!? Buitengewoon zorgzaam en lief helpt Jan welgemoed de ganse dag en pept Carla op als ze het af en toe niet ziet blinken. Lieve mensen om ons heen, die bellen of whatsappen of heerlijk ouderwets een kaartje sturen. Kleinkinderen die met verf een mooie schildering maken en met een trots gezicht aanbieden of een briefje schrijven: vertederend. Bezoek met of zonder blommetje. Het maakt geen verschil. Wat telt is de geste van een ieder die meeleeft! Dank hiervoor !!! Het houdt de moed erin, want zitten op je billen lijkt leuk, maar wat zou een mens graag weer eens douchen, lopen of fietsen en wat al niet meer…
Positief! Het gips wordt na 3 weken eraf gehaald door aan de zijkanten door te zagen en als een eierdoos te openen. De orthopeed bekijkt de rustige wond en is tevreden. 16 krammen mag de gipsmeester eruit halen: dat lucht op! Letterlijk en figuurlijk, want het been kan weer ademhalen en krammen trekken en bezorgen een vervelend zeurend gevoel! De orthopeed legt uit, dat een speciale operatietechniek is toegepast door 3 gaatjes in de knieschijf te boren en hierdoor de draden te halen om een steviger verbinding met de pezen te maken. Deze uitleg bezorgt Carla een safer gevoel en geeft haar meer vertrouwen voor de toekomst, alhoewel Jan reageert dat er geen kruid is gewassen tegen onbezonnen acties van Carla…..De gipsmeester zoekt een passende brace voor de stevige kuiten en bovenbenen van Carla. Moeizaam: te groot of te klein! Eigenlijk zou een tussenmaat uitkomst moeten bieden, maar die zit niet in het assortiment. Uiteindelijk een mannenbrace volgens Jan, die niet goed past: boven de enkel te wijd. De dag van aanmeten geen succes in het gebruik! De volgende dag beijvert Broeder Jan zich, door de eerder toegepaste zwachtel te gebruiken, de drukplekken te reduceren. Letterlijk neemt hij de ondraaglijk scherpe kantjes weg van de nieuwe brace. Voor een periode van 1 week staat de brace op gestrekt om de wond te laten genezen aan de open lucht en de spieren en pezen te wennen aan geringe inspanning ter voorbereiding op het vervolg. Een controle afspraak voor over een week bij de gipsmeester, die hierna om de week, de brace op een andere stand zal zetten om geleidelijk aan een grotere bewegingshoek te kunnen maken. Over een week zal onder begeleiding van de fysiotherapeut de revalidatie worden opgestart, wat geleidelijk moet leiden tot een goed gebruik van pezen en spieren. Over ruim een maand controle bij de orthopeed. Carla gaat eraan werken om de quadriceps op de duur zo sterk mogelijk te maken: een proces wat de benodigde tijd krijgt. Klimmen in en uit de Unimog, evenals het bedienen van rem- en gaspedaal vergt een hersteld been! Jullie horen ervan wanneer onze reis wordt hervat!