Op naar het Oosten
Blijf op de hoogte en volg Carla en Jan
25 Mei 2014 | Rusland, Nizhniy Novgorod
De nacht is zo luidruchtig, dat 3 campers midden in de nacht verkassen. Wij hebben er een nieuwe buurman bij!
Wij keren terug naar Wladimir, doen nog wat inkopen bij Globusmarkt en gaan op weg naar Nizhniy Novgorod, een route van circa 260 km. Waar Jan naar op zoek is, hebben wij niet kunnen kopen. Dima, de reisleider afkomstig uit Uzbekistan, die samen met Artem en Ilya, de techneut, ons begeleidt, zal voor ons op zoek gaan naar een kleine ventilator voor de compressorkoelkast, die onvoldoende zijn warmte kwijt kan. De melk hebben wij de afgelopen dagen kunnen weggooien: echt zuur door een te warme koelkast! Ilya reist vandaag weer met ons mee, vergezeld door zijn zoon Matwej van 15 jaar voor wie de 3 maanden durende zomervakantie is begonnen, tot de grens van Mongolië, omdat Ilya slechts Russisch beheerst, waarmee je in Mongolië niet uit de voeten kan. De afgelopen dagen heeft hij in zijn woonplaats Wladimir de auto van Kai gerepareerd: nieuwe solide en zwaardere bouten en moeren gedraaid en gemonteerd! Voor ons een traject vol gaten en wegwerkzaamheden, waar we hee l wat uren voor nodig hebben om ons doel te bereiken. Wat een feest als je na al dat gehobbel uit de auto kan stappen! Wij staan in Nizhniy Novgord voor de slagboom van het sportcomplex, welke niet opengaat… In de verste verte niets te bekennen! Wie in vredesnaam bedient deze slagboom? Een andere camper staat ondertussen achter ons en nog een camper sluit aan… Gelukkig is er een Rus, die weet hoe het moet en bereid is ons te helpen vanwege de taalbarrière. Hij loopt naar een intercom op de brug en verwoordt in het Russisch onze vraag. Omhoog gaat de slagboom, die gelukkig niet na 1 auto weer daalt om bovenop het dak van onze achterbuurman te belanden! Wij zoeken een plekje naast Stadion Sormowo aan de rivier. Voetgangers, fietsers, maar soms ook auto’s kunnen overal komen en gaan. Dit soort complexen zijn totaal niet afgesloten, zoals bij ons in Nederland. Vandaar politie of ingehuurde bewakers, die een oogje in het zeil houden of gewoon niets ter beveiliging, als het hoogstwaarschijnlijk geen kwaad kan. Wij worden aangesproken door een Russische vader, met 2 zoontjes en een jong stel, waarmee wij met handen en voeten een praatje maken. Graag willen zij met ons op de foto op hun telefoon, een regelmatig uitgesproken verzoek van Russen, die wij ontmoeten. De vader , die wat Engelse woorden kent, schenkt Jan een paar werkhandschoenen!!! Handig als de zijne niet meer aan te zien zijn van de vuiligheid of gewoon versleten zijn! Wij geven de jongens elk een rol vruchten Mentos . Reuze blij zijn ze er mee. Zij genieten van de arriverende campers: 20 in totaal! Twee kampeerwagens worden door alleenstaanden bestuurd: in totaal reizen wij met 38 personen. Genoeg te zien voor allen, die in de namiddag heerlijk kuieren ter vermaak. Na de meeting vieren wij wederom een verjaardag: Heidi en Ute zijn vandaag het middelpunt. Wij hebben al de verjaardagen in Riga van Horst en later Kai, achter de rug, wat de verbroedering bewerkstelligt! Tot ons genoegen een mooi plekje aan het water, als het ware een terrasje, waar wij van het zicht op de rivier genieten tot de muggen ons teveel lastig vallen. Tijd om in de camper te verdwijnen en je voor te bereiden op de dag van morgen. De dagen zijn overvol!
Deze stad ligt aan de rivier de Oka en de Wolga. Op zoek naar de brug over de Wolga om aan de overzijde van de rivier de alternatieve route te volgen om via een pontje over te steken en de weg te vervolgen naar Tscheboksary. De straten in Nizhniy Novgorod zijn een en al gatenkaas! Afgesloten wegens wegwerkzaamheden, verboden voor vrachtwagens en verstopt doordat een stel voertuigen tegen elkaar zijn gereden en midden op het kruispunt wachten, beter gezegd het kruispunt blokkeren, tot de politie de schade heeft geregistreerd…..een geweldige verkeerschaos! File rijden en nog eens file rijden. Eindelijk bereiken wij een brede lange brug met de naam van de rivier Oka! De brug naar de overzijde van de Wolga en de weg aan de overkant vinden wij helaas niet… We zijn al anderhalf uur bezig de stad uit te komen! Dan maar gewoon de M7 = de grote autoweg=, die voor ons ligt, volgen. Wanneer wij op de atlas een gele weg naar een pont over de Wolga zien, slaan wij af. Eerst naar rechts volgens Garmin, alhoewel op de atlas de weg naar links lijkt te gaan. Wij belanden in een langgerekt dorpje met mooie kleurige houten huizen. En dan houdt plots de ongeplaveide weg gewoon op, waar het graan begint. Keren op het erf van het huis. Overal uit de huizen stromen oudere mensen. Wij proberen de weg te vragen. Wat blijkt: het dorpje wordt bevolkt door mensen uit Kazachstan en zij spreken geen Russisch, slechts Kazachstans… Zij kunnen ons niet verder helpen. Terug en de andere kant op: hetzelfde chapiter! Een inktzwarte lucht nadert van regen en onweer! Wij geven het op! Jan heeft er de smoor in, want hij had zijn zinnen gezet op het zien van de Wolga en eventueel overvaren met een pont over de Wolga. Helemaal gedesillusioneerd! Temeer als hij hoort, dat het twee andere stellen wel gelukt is en het ene stel zelfs een dure overtocht van 40 minuten op een soort ponton achter de rug heeft, tezamen met twee kleine personenauto’s. Gewoon jaloers! Alhoewel deze ervaring wel frustratie oplevert, moet ik bekennen. Ik heb echter de indruk, dat noch de Russische Atlas, die wij in Pskov hebben uitgereikt gekregen door Konstantin Abert’s Russische schoonvader <>, noch de Know-How kaarten, verstrekt door Artem , Dima en Ilya geheel overeenkomen met de werkelijkheid. Globaal prima kaarten, maar onvoldoende nauwkeurig. Je kunt er niet echt op terugvallen! Een leer voor de volgende keer?! Na circa 300 km komen wij voor de verandering file rijdend de stad Tscheboksary binnen, waar wij op het plein voor de Staatsopera mogen overnachten, vanwaar wij een prachtig uitzicht over het stuwmeer en een deel van de stad hebben. Achter ons zijn hoge torenflats in aanbouw. Boven ons sleutelen jonge mannen aan hun auto. Een auto dendert met een grote klap van de geïmproviseerde brug door 2 zijwielen op een muurtje te rijden, zodat zij bij de onderkant kunnen. De auto is goed beschadigd na deze val. Aan de balustrade boven de stuwdam getuigen de vele hangsloten in allerlei vormen, zoals rode en paarse harten van de liefdesverklaringen op deze romantische plek. Een stel parkeert. De man tilt het meisje uit de auto en draagt haar naar het hekwerk… Jan vindt het reuze romantisch om te aanschouwen en te verslaan. Wij eten lekker buiten, gaan op tijd naar bed en slapen ongestoord. De volgende dag blijkt, dat er ’s nachts aan sommige auto’s is gerotzooid! Een band van Artem’s auto staat bijna leeg, terwijl van Rainer’s wiel een ventiel is gestolen, wat op een display registreert of de druk nog voldoende is, maar eveneens veel te leeg is, wat hij aanvankelijk wijt aan al die pot holes in de weg, omdat de display niets registreert of aangeeft! Siggi blijkt ’s nachts wakker te zijn geworden, twee jongens gezien te hebben, die snel de benen namen, omdat zij ze opmerkte. Zij stonden verspreid langs de stoeprand met een prachtig uitzicht, terwijl wij op een kluitje op het parkeerterrein stonden geparkeerd. Echt close! Al met al niet echt plezierig! Vannacht hadden wij geen nachtwacht! Nooit eerder hier iets opgedaan! Echter tijden veranderen!
Wij keren terug naar Wladimir, doen nog wat inkopen bij Globusmarkt en gaan op weg naar Nizhniy Novgorod, een route van circa 260 km. Waar Jan naar op zoek is, hebben wij niet kunnen kopen. Dima, de reisleider afkomstig uit Uzbekistan, die samen met Artem en Ilya, de techneut, ons begeleidt, zal voor ons op zoek gaan naar een kleine ventilator voor de compressorkoelkast, die onvoldoende zijn warmte kwijt kan. De melk hebben wij de afgelopen dagen kunnen weggooien: echt zuur door een te warme koelkast! Ilya reist vandaag weer met ons mee, vergezeld door zijn zoon Matwej van 15 jaar voor wie de 3 maanden durende zomervakantie is begonnen, tot de grens van Mongolië, omdat Ilya slechts Russisch beheerst, waarmee je in Mongolië niet uit de voeten kan. De afgelopen dagen heeft hij in zijn woonplaats Wladimir de auto van Kai gerepareerd: nieuwe solide en zwaardere bouten en moeren gedraaid en gemonteerd! Voor ons een traject vol gaten en wegwerkzaamheden, waar we hee l wat uren voor nodig hebben om ons doel te bereiken. Wat een feest als je na al dat gehobbel uit de auto kan stappen! Wij staan in Nizhniy Novgord voor de slagboom van het sportcomplex, welke niet opengaat… In de verste verte niets te bekennen! Wie in vredesnaam bedient deze slagboom? Een andere camper staat ondertussen achter ons en nog een camper sluit aan… Gelukkig is er een Rus, die weet hoe het moet en bereid is ons te helpen vanwege de taalbarrière. Hij loopt naar een intercom op de brug en verwoordt in het Russisch onze vraag. Omhoog gaat de slagboom, die gelukkig niet na 1 auto weer daalt om bovenop het dak van onze achterbuurman te belanden! Wij zoeken een plekje naast Stadion Sormowo aan de rivier. Voetgangers, fietsers, maar soms ook auto’s kunnen overal komen en gaan. Dit soort complexen zijn totaal niet afgesloten, zoals bij ons in Nederland. Vandaar politie of ingehuurde bewakers, die een oogje in het zeil houden of gewoon niets ter beveiliging, als het hoogstwaarschijnlijk geen kwaad kan. Wij worden aangesproken door een Russische vader, met 2 zoontjes en een jong stel, waarmee wij met handen en voeten een praatje maken. Graag willen zij met ons op de foto op hun telefoon, een regelmatig uitgesproken verzoek van Russen, die wij ontmoeten. De vader , die wat Engelse woorden kent, schenkt Jan een paar werkhandschoenen!!! Handig als de zijne niet meer aan te zien zijn van de vuiligheid of gewoon versleten zijn! Wij geven de jongens elk een rol vruchten Mentos . Reuze blij zijn ze er mee. Zij genieten van de arriverende campers: 20 in totaal! Twee kampeerwagens worden door alleenstaanden bestuurd: in totaal reizen wij met 38 personen. Genoeg te zien voor allen, die in de namiddag heerlijk kuieren ter vermaak. Na de meeting vieren wij wederom een verjaardag: Heidi en Ute zijn vandaag het middelpunt. Wij hebben al de verjaardagen in Riga van Horst en later Kai, achter de rug, wat de verbroedering bewerkstelligt! Tot ons genoegen een mooi plekje aan het water, als het ware een terrasje, waar wij van het zicht op de rivier genieten tot de muggen ons teveel lastig vallen. Tijd om in de camper te verdwijnen en je voor te bereiden op de dag van morgen. De dagen zijn overvol!
Deze stad ligt aan de rivier de Oka en de Wolga. Op zoek naar de brug over de Wolga om aan de overzijde van de rivier de alternatieve route te volgen om via een pontje over te steken en de weg te vervolgen naar Tscheboksary. De straten in Nizhniy Novgorod zijn een en al gatenkaas! Afgesloten wegens wegwerkzaamheden, verboden voor vrachtwagens en verstopt doordat een stel voertuigen tegen elkaar zijn gereden en midden op het kruispunt wachten, beter gezegd het kruispunt blokkeren, tot de politie de schade heeft geregistreerd…..een geweldige verkeerschaos! File rijden en nog eens file rijden. Eindelijk bereiken wij een brede lange brug met de naam van de rivier Oka! De brug naar de overzijde van de Wolga en de weg aan de overkant vinden wij helaas niet… We zijn al anderhalf uur bezig de stad uit te komen! Dan maar gewoon de M7 = de grote autoweg=, die voor ons ligt, volgen. Wanneer wij op de atlas een gele weg naar een pont over de Wolga zien, slaan wij af. Eerst naar rechts volgens Garmin, alhoewel op de atlas de weg naar links lijkt te gaan. Wij belanden in een langgerekt dorpje met mooie kleurige houten huizen. En dan houdt plots de ongeplaveide weg gewoon op, waar het graan begint. Keren op het erf van het huis. Overal uit de huizen stromen oudere mensen. Wij proberen de weg te vragen. Wat blijkt: het dorpje wordt bevolkt door mensen uit Kazachstan en zij spreken geen Russisch, slechts Kazachstans… Zij kunnen ons niet verder helpen. Terug en de andere kant op: hetzelfde chapiter! Een inktzwarte lucht nadert van regen en onweer! Wij geven het op! Jan heeft er de smoor in, want hij had zijn zinnen gezet op het zien van de Wolga en eventueel overvaren met een pont over de Wolga. Helemaal gedesillusioneerd! Temeer als hij hoort, dat het twee andere stellen wel gelukt is en het ene stel zelfs een dure overtocht van 40 minuten op een soort ponton achter de rug heeft, tezamen met twee kleine personenauto’s. Gewoon jaloers! Alhoewel deze ervaring wel frustratie oplevert, moet ik bekennen. Ik heb echter de indruk, dat noch de Russische Atlas, die wij in Pskov hebben uitgereikt gekregen door Konstantin Abert’s Russische schoonvader <>, noch de Know-How kaarten, verstrekt door Artem , Dima en Ilya geheel overeenkomen met de werkelijkheid. Globaal prima kaarten, maar onvoldoende nauwkeurig. Je kunt er niet echt op terugvallen! Een leer voor de volgende keer?! Na circa 300 km komen wij voor de verandering file rijdend de stad Tscheboksary binnen, waar wij op het plein voor de Staatsopera mogen overnachten, vanwaar wij een prachtig uitzicht over het stuwmeer en een deel van de stad hebben. Achter ons zijn hoge torenflats in aanbouw. Boven ons sleutelen jonge mannen aan hun auto. Een auto dendert met een grote klap van de geïmproviseerde brug door 2 zijwielen op een muurtje te rijden, zodat zij bij de onderkant kunnen. De auto is goed beschadigd na deze val. Aan de balustrade boven de stuwdam getuigen de vele hangsloten in allerlei vormen, zoals rode en paarse harten van de liefdesverklaringen op deze romantische plek. Een stel parkeert. De man tilt het meisje uit de auto en draagt haar naar het hekwerk… Jan vindt het reuze romantisch om te aanschouwen en te verslaan. Wij eten lekker buiten, gaan op tijd naar bed en slapen ongestoord. De volgende dag blijkt, dat er ’s nachts aan sommige auto’s is gerotzooid! Een band van Artem’s auto staat bijna leeg, terwijl van Rainer’s wiel een ventiel is gestolen, wat op een display registreert of de druk nog voldoende is, maar eveneens veel te leeg is, wat hij aanvankelijk wijt aan al die pot holes in de weg, omdat de display niets registreert of aangeeft! Siggi blijkt ’s nachts wakker te zijn geworden, twee jongens gezien te hebben, die snel de benen namen, omdat zij ze opmerkte. Zij stonden verspreid langs de stoeprand met een prachtig uitzicht, terwijl wij op een kluitje op het parkeerterrein stonden geparkeerd. Echt close! Al met al niet echt plezierig! Vannacht hadden wij geen nachtwacht! Nooit eerder hier iets opgedaan! Echter tijden veranderen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
