Richting grenzen van Europa

Voor wij aan de circa 170 km naar Kazan beginnen, hebben wij met de bus een bezichtiging van de stad onder leiding van wederom een vrouwelijke gids. De gids is altijd inwoner van de betreffende stad, die Duits spreekt, omdat het gros van onze groep Duitssprekend is, veel kennis bezit van de te bezichtigen stad en historie, waardoor vragen van ons kunnen worden beantwoord. Vandaag een amusante vrouw, die veel Russische grappen verteld en leuke dingen heeft uitgezocht om ons op te attenderen. Wij rijden langs het stuwmeer, bewonderen het bronzen beeld van de sterke Russische moeder en bezoeken het oude gedeelte van de stad, waar een volksmuseum is en een dansgroep in originele kleding voor ons optreedt, nadat wij allen van een heerlijk versgebakken brood in de vorm van een Kaiser brood met een zoutpotje midden bovenop een brok hebben mogen afbreken, deze homp in het zout dopen en nuttigen ter verwelkoming. De winkeltjes gaan geopend worden. Het bedrijvigheid start in Rusland qua winkels pas rond 10 uur in de ochtend. Voor tienen is alles uitgestorven en nog dicht. Het uitstapje is werkelijk de moeite waard!
Bij de opera gearriveerd is het plein binnen de kortste tijd leeg, omdat bijna iedereen meteen wegstuift! Wij gebruiken de lunch en vertrekken richting Kazan via de M7. Nog altijd temperaturen rond de 30gr C en heel af en toe een paar druppels. Als er regen valt lijkt de bui aan de overzijde van de rivier de Wolga te vallen. Ondertussen zijn wij er op getraind een geasfalteerde weg naar een dorp op enige kilometers afstand in te slaan om op een gunstige plek de Porta Potti Qube te legen en onze wateremmer, hangend onder de slang van de gootsteen, bij gebrek aan een reservoir voor afvalwater. Uit het zicht van een ieder, op een plek, waar het niet stinkend vuil is, zoals op de onverharde wegen. De weg van vandaag is een ware vertegenwoordiging van Russisch asfalt in de slechte betekenis van het woord. Blij toe als wij bij het beursgebouw, denk maar aan de Jaarbeurs of de RAI, zijn gearriveerd en een plezierig plekje op het parkeerterrein hebben gevonden met overdag een bewaker in een hokje voor het terrein. ’s Avonds arriveren 2 Duitse motorrijders, die hun motoren bij ons op het terrein stallen en buiten het hek in het gras hun tentje opzetten voor de nacht. Na de meeting zoeken wij ons bed op, na geprobeerd te hebben Simone te bereiken om haar te feliciteren vanwege haar verjaardag. Zij is niet bereikbaar: nog aan het werk. Dat is de consequentie van het tijdsverschil!