Lobbes kreeg te weinig te drinken

Donderdag 29 mei en vrijdag 30 mei 2014 Een afstand van circa 400 km te gaan om 2 nachten door te brengen op het Sportcomplex van Izhewsk, waar wij op de parkeerplaats staan, tegen betaling gebruik mogen maken van een douche of de wasautomaat. Wij maken een tussenstop in Elabuga, een van de oudste stadjes in Wolgabulgarien. De opgegeven coördinaten kloppen van geen kant. Wij belanden op een markt. Niets voor Jan als hij hier niets heeft te zoeken. Een man wijst ons een kleine supermarkt. Onherkenbaar voor ons! In de flatgebouwen blijken zich achter de dichtgeplakte ruiten op de begane grond winkels te bevinden. Zo is daar eveneens een computerwinkel, waar Jan een kleine computerventilator vindt, die precies in de ruimte achter de koelkast past! Wat een uitkomst! Dima heeft reeds een ventilator in Nizhy Novgorod voor Jan aangeschaft, maar helaas is die ventilator te groot van formaat om achter de koelkast in onze camper te plaatsen. Wellicht heeft Jan daar later een andere bestemming voor. De stad verlatend, kruisen wij bij de stoplichten een echtpaar van de groep kennelijk door het rode licht rijdend. Gelukkig heeft onze wagen goede remmen en loopt deze ontmoeting met een sisser af. Hier blijkt het oude centrum te zijn! Wij houden het voor gezien en vervolgen onze weg! Wij vinden de weg van vandaag een rampenplan: zoveel diepe gaten en wegwerkzaamheden. Het schiet niet op! Er is een short cut mogelijk heeft Artem aangegeven, alhoewel hij over de kwaliteit van de weg niets weet te vertellen. Wij slaan af. In het dorp is de hoofdstraat afgezet. Wij worden omgeleid en zien geen borden meer , vragen voor de zekerheid even de weg naar het plaatsje en tonen de plaats op de kaart. Een man beduidt ons achter hem aan te rijden, wat wij doen. Verderop stopt hij en wijst ons de weg te vervolgen. Ik kan echter geen plaatsnaam terugvinden op de atlas of de kaart. Gelet op de stand van de zon denk ik dat wij zuidwaarts in plaats van noordwaarts rijden. Jan raadpleegt Garmin, maar niets loos…. Echter op Garmin kan je je niet verlaten! Altijd zelf meedenken! Keuzes om af te slaan zijn er zelden tot nooit. Wegwijzers ontbreken of verwijzen naar gehuchten op geringe afstand van de weg waar wij op rijden. Wij worden weinig wijzer! Uiteindelijk stoppen wij. Jan start de computer op, waarop hij de kaarten van ons hele traject van internet heeft gedownload. Overlanders hebben hierop de door hen gebruikte kaarten gezet, waardoor je een goed hulpmiddel hebt om je weg te vinden in de vreemde. Wat blijkt: wij rijden hartstikke fout! Nu de goede weg zien te vinden…. Wij zitten werkelijk in < the middle of nowhere>. Twee cowboys, gezeten op hun paard, verweiden de koeien en drijven hen naar weilanden aan de andere zijde van onze weg. Wij stoppen en slaan het schouwspel gade. Ik dacht, dat cowboys typerend voor Amerika waren… De mannen zwaaien om ons te groeten. Een leuke ontmoeting. Via omzwervingen bereiken wij uiteindelijk de grote weg iets ten zuiden van waar wij de M7 hebben verlaten!!! Een ervaring rijker: vertrouw op je zelf. Wij hobbelen verder: een afschuwelijk traject! Een sms’je naar Artem, om hem te laten weten, dat wij verlaat zijn door het verdwalen. Wij vorderen langzaam. Heuvel op, heuvel af. Lobbes trekt niet zo best als wij de heuvel op moeten. Hoe moet dit straks in de bergen? Plots stuurt Jan de auto in de kant. De motor is spontaan afgeslagen!!!! De kist steekt nog uit op de weghelft! Tientallen vrachtwagens denderen langs ons heen, omdat zich daadwerkelijk een file achter ons heeft gevormd! ‘n Akelige gewaarwording als zij langs scheuren. Wij zijn moe en hongerig. Jan bekijkt de essentiële onderdelen, maar kan niet regelrecht een oorzaak vinden. Iets eten en drinken en weer verder. Eenmaal deze ervaring zorgt ervoor, dat je op je hoede blijft. Dit incident herhaalt zich meerdere malen. Jan anticipeert en weet de wagen nu telkens op de vluchtstrook te manoeuvreren. Bellen naar Nederland levert op, dat Unimog Donald verschillende mogelijke oorzaken van dit probleem suggereert. Zelfs al is het Hemelvaartsdag; waar wij geen flauwe notie van hebben en pas later ontdekken! Ongeruste leiding en landgenoten informeren ten langen leste, wat er nu precies aan de hand is. Ruim na 21.00 uur arriveren wij in de vallende schemering op de plaats van bestemming, waar iedereen vrolijk bezig is met natafelen na de Russische grill- en schaschlickavond. Een opluchting, dat wij er zijn. Heel attent hebben de andere Nederlanders vlees en salade voor ons apart gezet en krijgen wij een heerlijk glaasje drinken aangeboden. Wij tuimelen ons bed in van vermoeidheid en spanning. Morgen zal Iliya proberen de oorzaak van de ellende op te sporen.
En dit lukt hem, dankzij Unimog Donalds aanwijzingen! De voordieselfilter blijkt totaal verstopt te zitten met zwarte drab! Geen koper te zien! Jan offert zijn tandenborstel op om de troep eruit te krijgen. Daarna spoelen tot het voordieselfilter blinkt als een spiegeltje! Wat is de oorzaak van de vervuiling? Het is een oude auto. 28 jaar gebruik kan vervuiling veroorzaken van de tank. Naarstig probeert Jan uit te vinden of de tank ooit is gereinigd. Niet, dat men weet. Tank schoon laten maken ondanks mogelijke complicaties van een schoonmaakbeurt? Eerst uitvinden of de Unimog goed rijdt na de schoonmaakbeurt van deze filter.
Wij hebben het bezoek aan het Kalaschnikow Museum laten gaan. Wij zijn niet in wapens geïnteresseerd en willen zeker niet proefschieten. De meeste mannen komen verrukt terug, terwijl de vrouwen er doorgaans niets aan hebben gevonden. Tja, ieder zijn eigen smaak… Carla is opgelucht en opgeruimd: een duidelijke oorzaak van de misère is gevonden en de was is heerlijk schoon en droog opgeborgen in de kast. Jan heeft de ventilator in de zijwand achter de koelkast geplaatst met prachtige paarsblauwe verlichting. De koeling werkt weer als een tierelier ondanks de hitte! Hij dubt, overweegt en overdenkt, wat wijsheid is in deze omstandigheden met de auto.