Jalym Babuschkas

Zondag 1 juni 2014 starten wij met een ultra korte meeting en vertrekken te voet naar de IJsgrotten van Kungur aan de overzijde van de staanplaats, om in 2 groepen te worden rondgeleid. Warme kleding wordt geadviseerd! Jan in fleece met regenjas. Carla in fleece, want ze kan zo snel niet bedenken, waar haar regenjas is opgeborgen. Nog niet gebruikt door het prachtige weer tot nu toe! Buiten is het heel warm! Ondanks het vroege uur! De toegang van de grot bestaat uit verschillende deuren op afstand na elkaar, die doen denken aan koelceldeuren. Steeds killer wordt het! Uiteindelijk na een vrij lange gang te hebben doorlopen, zijn wij in de eigenlijke ijs grot. Wat is het hier koud! Jeetje, wat stom, dat ik mijn dons jack niet heb aangetrokken en mijn wollen handschoenen, denkt Carla. De ijs grot heeft mooi belichte taferelen. De gids wordt keurig vertaald door Artem. Interessant, maar op het laatst begrijpt een ieder van de groep, waarom de gids de grot is binnengegaan alsof hij op de wintersport is met de geëigende kledij. De laatste deur gaat achter ons dicht als wij de grotten verlaten. Het zonlicht straalt ons tegemoet en een ieder warmt zich aan de zon. Wat een weldaad na deze extreme kou in de grot! Hoe mooi het binnen ook is… Tijd voor koffie en op stap. Het is onwerkelijk, dat verschil tussen dagen wegvalt. Aan het grote aantal bezoekers herkennen wij het weekend. In Rusland is vrijdagmiddag het moment, dat een ieder buiten de stad van het weekend gaat genieten in het door Poetin gepropageerde buitenverblijf of tweede huis. Een stroomstoot voor de economie: overal wordt gebouwd. File! Zondagavond hetzelfde verhaal, wanneer iedereen naar huis terugkeert: file. Wij laten de industriesteden achter ons, genieten van het veranderende Russische landschap in de Oeral en zullen weldra het Europese deel van Rusland verlaten. Lintbebouwing in dorpen. Minder dichtbevolkt. Ongeveer 130 km af te leggen voor vandaag. Wij arriveren als een van de eersten in het dorp Jalym. Er staan drie auto’s langs de asfaltweg geparkeerd in afwachting of dit de juiste staanplaats is. Wij denken van wel en proberen of wij als eerste een keurig plekje kunnen vinden in de weide( annex grasveld volgens ons roadbook). Er loopt een plat gereden pad door het veld, wat wij na een duik door een diepe greppel volgen. Met de Voyageur nooit gelukt!!! Als de anderen zien hoe mooi wij staan, volgen zij. De een na de ander arriveert en volgt ons voorbeeld. Alleen de Carthago durft de greppel niet te nemen. Terecht denken wij: hij zal blijven hangen. Hij zoekt later op de avond een mooi plekje op bij het stuwmeer: een prima alternatief. De kinderen van het dorp komen ons groeten. Sepp zit op zijn treeplank en deelt cadeautjes uit. Andere kinderen worden gehaald , zelfs opgebeld, om ook naar de wei te komen! Prachtig! Heel eerlijk zijn ze: het nieuwe schuchter kind wordt naar de wagen als het ware geduwd/geschoven door de anderen. Niemand komt 2x! Zij blijven tot zij door een oudere worden gesommeerd naar het dorp terug te gaan. De jongere kinderen worden met een kleine tractor opgehaald. Tegen zevenen komen de Jalym-Babuschkas ons ophalen. Midden op de verlaten landweg heten zij ons welkom als hun gasten en nodigen ons uit mee te komen voor een verwelkoming in het dorpshuis. Zij zijn prachtig gekleed in traditionele kleding: een fleurig en kleurrijk geheel. Deze oudere dames willen de oude tradities aan de jongeren meegeven en in ere houden. Zij vertellen, dat er vroeger, met name in de winter, altijd ruimte was voor verhalen, zingen en dansen en dat zij het jammer vinden, dat deze gebruiken teloor gaan. De jeugd is veel meer geïnteresseerd in moderne muziek! In het dorpshuis staan prachtig gedekte tafels met heel veel lekkers, wat door de vrouwen is klaargemaakt. Wij krijgen allen thee aangeboden en moeten van alle schalen iets proeven, terwijl wij verhalen worden verteld, voor ons wordt gezongen en wij uiteindelijk worden gevraagd mee te doen met de traditionele dansen. Hierna hebben wij de gelegenheid vragen te stellen. Verrassend om te horen hoe zij als dorp ooit binnen het systeem van de kolchozen allen werk hadden, maar in verhouding tot het harde werken weinig in de melk te brokkelen hadden door de afhankelijkheid van wat hun werd toebedeeld. Zij het leven van nu ondanks werkeloosheid toch beter waarderen. Spijtig, dat de jeugd naar de stad moet trekken om werk te vinden. Waarom, vragen zij zich af kost het zoveel jaren eer florerende bedrijven van weleer, in elkaar gestort door de perestrojka, weer renderend zijn. Interessant om je vragen te stellen en eerlijke antwoorden voor je gevoel te krijgen. Tot slot krijgen wij als groep twee schalen met door de vrouwen gemaakte cadeautjes aangeboden als afscheidsgeschenk. De handgemaakte poppetjes vliegen de schaal uit! De gebreide schoentjes van vlaslinnen, die ontzettend mooi zijn gemaakt blijven liggen. Zonde voor de aardige weduwe, die hier zoveel energie, liefde en tijd in heeft gestoken. Al met al een feestelijke avond vol ontspanning! De muggen hebben aan ons een lekkere hapje! De camper biedt uitkomst!