Sportpaleis

Woensdag 6 juni 2014 Vroeg in de ochtend begint het ontzettend hard te plenzen. Binnen de kortste tijd rijden bijna alle campers om ons heen het terrein af. Wij wassen ons, ontbijten en maken ons klaar voor vertrek. Wanneer wij het pad zijn afgereden en het benzinestation bereiken, blijkt het parkeerterrein gevuld te zijn met alle campers, die hutje mutje dicht bij elkaar staan, omdat er onvoldoende plaats is. Iedereen blijkt wakker geschrokken te zijn van de plensbui en heeft in pyjama of snel aangeschoten kleding, de camper naar het verharde parkeerterrein gereden. Wij vinden het vermakelijk als wij het plaatje op ons netvlies toveren… Vandaag via de P 402 ongeveer 190 km te rijden naar onze nieuwe bestemming: Omsk, waar wij op de parkeerplaats van Stadion mogen overnachten. Wij worden niet voor 13 uur verwacht, omdat anders constant de slagboom moet worden opengemaakt. De rit voert ons parallel aan de grens met Kazachstan, wat zuidelijk ongeveer 70 kilometer van ons ligt verwijderd. In dit gebied wonen nog veel mensen uit Kazachstan, die hier zijn blijven wonen, nadat alles opgesplitst is. Zij hebben uiterlijk Mongoolse trekken. Het is een mooie omgeving, waar wij door rijden. Deels groen, doch ook steppengras verschijnt steeds meer en meer. Tussen het steppengras liggen sompige meertjes en berkenbosjes. Pittoresk om te zien en een prachtig plekje voor de koffie. Na de koffie vervolgen wij het pad en rijden off-road tussen de meertjes door over paden gebruikt door vrachtwagens om hout te laden en te vervoeren naar de eindbestemming. Een goede leerschool, vindt Jan voor Carla, als wij later op onze route plotseling met zo’n situatie worden geconfronteerd. Het is een schitterend natuurgebied! Wij genieten beiden, alhoewel Carla het terreinrijden moeilijk vindt… Wel spannend! Rivieren die wij kruisen stromen noordwaarts richting Poolzee in tegenstelling tot de Wolga, welke rivier als enige Russische rivier zijn weg naar het Zuiden zocht. Wij doorkruisen een drukke stad met auto’s die zich letterlijk dwars door de kruisende rijen wringen, alvorens wij het stadionterrein oprijden. Velen blijken reeds te zijn gearriveerd. Artem en de bewaker vertellen ons waar wij mogen staan: op de rode stenen binnen het aangewezen vak. Water kunnen wij halen bij een kraan in de wand van het gebouw aan de zijkant, waar wij de camper tijdelijk parkeren. Jan heeft echter het scheef staan reeds deels opgevangen door blokken te plaatsen. Teveel energie op zo’n warme namiddag om van standplaats te veranderen! Hij bedankt hem vriendelijk. Even later komt de man weer terug en biedt Carla een speldje van de stad aan van het jaar, dat dit stadion is geopend. Een Russische gewoonte om speldjes te verzamelen van alle bezochte steden en plaatsen…. Deze gebeurtenis gaat toch niet in je koude kleren zitten. Gewoon vervelend! Wij hebben de klok vandaag vooruit moeten zetten: bij ons nu 5 uur later dan in Nederland! Wij gaan lekker op tijd naar bed! Beter maar niet te lang bij dit soort gebeurtenissen stilstaan!