We komen aan in Marokko

Zaterdagochtend: guur! Niet erg om op te breken. Wat hebben wij de afgelopen dagen aan de zuidkust enorm met het weer geboft! De eerste dag heerlijk in het zonnetje op de fiets het pittoreske stadje en de aantrekkelijke boulevard verkend. De dag erna de was gedroogd in zon en wind. Relaxed zaken gereorganiseerd, omdat in de praktijk blijkt, dat een andere indeling handiger is en de veel gebruikte spulletjes beter op de pak liggen. Gister in de namiddag op advies van de buurman een fietstochtje gemaakt richting haven en vuurtoren en verder westwaarts over de paden boven op het klif. ’n Prachtig pad met wondermooie uitzichten. Als er een trap is, dalen wij af naar het kleine strandje, wat door het opkomend tij rap ingeperkt wordt. De klifwanden langs de trap zijn opgebouwd uit lagen van grote oude schelpen. Jan ontdekt zelfs een heuse Jacobschelp. Gezamenlijk met de buren van de naast ons staande campers aan de voor ons gereserveerde tafel genoeglijk in het restaurant gegeten en gekeuveld. Een Engelse gitarist speelt heerlijke muziek, waarop het goed dansen is. Wij gaan uit ons dak en amuseren ons kostelijk! Een verblijf om met plezier op terug te kijken!
Wij maken ons op het gemak klaar om te verkassen. De wasautomaten zijn op deze camping met 20-26 minuten klaar. Nog snel alle vuile kleren bij elkaar om op de nieuwe stek te laten drogen. Schoon is maar schoon! In Marokko moet alles met de hand, dat is andere koek. Jan leegt de vuilwatertank, neemt drinkwater in en leegt de toilet, zodat hij voor het vertrek met de pont naar Marokko reeds gereed is. In Tarifa is hier in feite niet veel gelegenheid meer voor. Op weg naar de nieuwe camping gaat Jans mobiel. Waar wij zitten?!Jan, de leider van onze reis. Geen probleem, als er maar niets met ons aan de hand is…. Als laatsten arriveren wij op de afgesproken bestemming. Vergezeld van een unheimisch geluid! Jan duikt onder de camper en constateert een loshangend balkje, waarvan de las defect is geraakt. Wij worden naar ons plekje geloodst. In een rij op de straat rond de campervelden, die in baggerlocaties zijn veranderd door de enorme plensregens van de laatste periode. Jan ligt op het wegdek om het bengelende balkje vast te zetten. Niet echt comfortabel. Dat paarse yogamatje van thuis zou nu ideaal zijn om hier als matrasje te gebruiken. Op het lijstje voor een volgende trip! Van de Turkijereis geleerd: een boor, allerhande schroefjes en tie-wraps zijn nooit weg. Dat komt nu zeker van pas! Deels met schroef, deels met tie-wraps lost Jan het mankement tot zijn tevredenheid op. Heerlijk zo’n handige man! Vies en stijf komt hij van onder de wagen vandaan. Jack uitkloppen, broek afkloppen. Handen wassen. Een hapje eten, wat drinken. Het doet wonderen. Een mens kan er weer tegen aan. De rommel aan de kant. Op tijd voor de briefing, met Sangria en vruchten erin =een soort bowl= als verwelkoming van de campingbaas, waar Jan ons laat weten, dat het morgen vroeg dag zal zijn. Om 8 uur uiterlijk verzamelen op het haventerrein om te verschepen. Formulieren invullen voor de douane en voor eventuele calamiteiten, zodat Jan & Anita kunnen handelen, als wij zelf onze zaakjes niet meer zouden kunnen regelen. Een mens weet maar nooit…
Op tijd naar bed, want morgen moeten wij vroeg op. Geen ontvangst voor TV. Een ouderwetse en zeer rustige avond. Het is een warmere nacht dan wij tot nu toe kennen. Het giet!
Keurig op tijd staan wij op de kade in de rij! Op volgorde van aankomst… De boot wordt geladen: campers, auto’s en hoog opgetaste beladen busjes door elkaar. Onze beurt! Een van de bemanningsleden geeft Jan aanwijzingen, maar stopt hem en klimt op een trap om de zaak beter in het vizier te krijgen. Wij zijn te hoog! De catamaran beschikt slechts over een zeer klein gedeelte in het ruim, waar onze camper kan worden geplaatst. Bloed, zweet, maar gelukkig geen tranen, om de camper tussen palen door schuin weg te zetten, opdat twee andere hoge campers ook nog kunnen worden geplaatst. Het gemanoeuvreer veroorzaakt aardig wat vertraging. Na onze entree op de boot zijn de twee andere hoge campers op de kade apart gezet. Achterstevoren moeten zij als laatste de pont op, zodat zij als eersten in Tanger de boot af moeten om de weg vrij te maken voor de rest. Al met al vertrekt de ferry een kwartier te laat. Snel vervoegen wij ons op het bovendek, gaan in de rij staan met ons paspoort voor de Marokkaanse douane, die zegels plakt en stempelt. De zee is gelukkig niet ruw. Een uur later komen wij in Tanger aan. Een van de bemanningsleden ontfermt zich over Jan, terwijl de andere voertuigen het schip worden afgeloodst. Hij laat Jan manoeuvreren, waardoor hij tussen de palen door de camper in de positie kan brengen om achteruit de ferry af te rijden. De menigte op de kade geniet mee van het schouwspel en de bemanningsleden vinden het een prestatie om alles tot een goed einde te brengen. Klik-klik doen de geheven digitale camera’s vanuit de wachtende massa. Opnieuw in de rij op de kade. Dit maal voor de douane. De camper moet worden ingeklaard en op het paspoort van de eigenaar worden ingeschreven. In eerste instantie worden de ingevulde verklaringen door keurige heren met een kaartje op hun borst verzameld. Hierna de paspoorten door weer andere mannen. Een lijst van de reisleiding met de campers en de passagiers erop ter controle. Vergelijking van gegevens door mannen op de motorkap van een geparkeerde auto. Controle door weer anderen met een pet op, die met een grote glimlach op hun gezicht, elke camper betreden en verschillende kastjes opentrekken om te zien wat er al niet inzit. Zichtbaar genietend van alles wat zij zien. De chef geeft het sein, dat wij mogen vertrekken. De mannen met de pet protesteren, want zij zijn nog niet overal binnen geweest. Gelukkig voor hen heeft nog niet elke campereigenaar het papier van de inklaring van zijn camper terug tot verbazing van de chef. Onze reisleider geeft aan, dat wij pas mogen rijden als wij het papier in ons bezit hebben. De mannen met de pet gaan snel door met hun inspectie om af te ronden als er gejuich opklinkt als ieder zijn inschrijvingsformulier in ontvangst heeft genomen voor zijn eigen camper. Wij gaan! Passerend die arme Marokkanen, die voor de douane hun volgestouwde bestelwagen moeten uitladen. Hun tijd is nog niet daar om te vertrekken… Het is een drukke bedoening op het douaneterrein. Eigenlijk niet goed ruimte om te parkeren om te pinnen of geld te wisselen. Doen wij wel verderop, denken wij. Niet handig, blijkt later. Een parkeerplek met zo’n bakbeest in zo’n drukke stad als Tanger vinden is geen sinecure! Dag pinautomaat! Of je hebt de afslag gemist, omdat je niet weet, dat deze weg naar een Marjane supermarkt leidt, waar je eveneens kunt pinnen. Zo passeer je de pinautomaten en hebben wij tot nog toe geen Marokkaans geld. Marokkaans geld mag niet worden ingevoerd of uitgevoerd. Vandaar! Morgen dit eerst regelen. Niet uit eten gaan in het restaurant, waar heerlijke geuren vandaan komen, is geen punt. Echter geen brood kunnen bestellen vanwege gebrek aan contant Marokkaans geld is werkelijk ongemakkelijk! Ondanks het drukke verkeer en het wennen aan een heel andere levensstijl hebben wij genoten van wat wij vandaag zagen en meemaakten. Tanger is een stad met oude huizen en nieuwe hoge flatgebouwen en toch net een plattelandsgemeente met zoveel braakliggende kavels tussen de woningen en bedrijfspanden. Ongemerkt beland je op de grote weg, aanvankelijk redelijk onderhouden, maar allengs manifesteren zich steeds meer grote” potholes”, welke je niet altijd kunt vermijden. Af en toe een wegwijzer, waardoor je beseft dat je je gelukkig op de goede weg bevindt. We doorkruisen een deel van het Rifgebergte: prachtig berglandschap. Lange mannen meermaals gekleed in een soort pij=vaak bruin of zwart= met puntcapuchon. Het ziet er lekker warm uit. Vrouwen gekleed in kleurige kleding. Vaak roodwit gestreepte dekens als het ware omgeslagen. Onderzoekende blikken. Een groet en een lach. Her en der beladen en grazende ezeltjes langs de weg….
Chefchaouen is onze bestemming. Een camping hoog in het dorp: slinger de slinger omhoog en omhoog. Heel veel campers vlak naast elkaar, omdat meerdere groepen elkaar hier toevalligerwijze ontmoeten. Wij installeren ons evenals de anderen. Dan ontstaat gekerm… De buurman zijn tv doet het niet zoals reeds was voorspeld. En hij wil zo graag vanavond voetbal kijken. Kan de kop bijgesteld worden zodat het signaal toch kan worden opgepikt? Met de geleende ladder van Theo gaat Kees-2 alle tv koppen op verzoek bijstellen zodat een ieder toch ontvangst heeft als hij wilt. Veel herrie, veel commentaar en de nodige hilariteit.
Teveel mensen voor het schamele sanitair. Een wolkbreuk in de avond ….
Marokko! Wij hebben vandaag kennisgemaakt met een voor ons tot nog toe onbekend land.