Grondbezit

Dinsdagochtend 19 maart 2013. Wij staan op een geweldige plaats! Aangewezen en wel door de man van de camping. Onder het op de helling gelegen sanitair gebouw, waarvandaan met een slang de watervoorraad van elke camper kan worden aangevuld via het pad omhoog langs onze wagen. Soms vraag ik mij werkelijk af wat mensen van hun ouders hebben geleerd. Of hebben ze niets geleerd en zijn ze zelf nooit op het idee gekomen zich af te vragen wat hun gedrag voor consequenties heeft voor de mensen om hen heen? Hoe vul je snel je tank? Je loopt langs onze zijdeur naar boven, draait de kraan open, pakt de slang, loopt met de stromende waterslang naar beneden en stopt de slang in de vulopening van je tank tot die overstroomt, doordat de tank te vol zit, waarna je met de stromende waterslang de heuvel beklimt om de slang daar te deponeren om erna de kraan in het sanitair gebouw dicht te draaien. Het lijkt de zondvloed rondom en onder onze camper! De haspel en de elektrische draad zijn drijfnat, vol met bagger. Al die modder loop je mee naar binnen. Echt niet fijn! Reeds 36 uur op deze plek op de overvolle camping, waar meer dan 40 campers op het beneden terrein met een meter tussenruimte staan geparkeerd. Verschillende keren mensen erop aangesproken. Dan gaat het weer even beter, maar niet voor lang. Alhoewel: er zijn gelukkig ook andere mensen, die het keurig netjes doen en absoluut geen overlast bezorgen. Vanochtend is het bal! Een waterballet rondom! En dat niet alleen: aan- en afrijdende auto’s. Wij zijn ingesloten en kunnen er niet uit. De buurman en Jan verzoeken de mensen hun camper te verzetten, zodat wij kunnen vertrekken en zij gemakkelijker hun watervoorraad kunnen aanvullen door op onze plek te gaan staan. Had je gedacht! De ene fransman blokkeert, zet zijn motor uit en gaat vullen. De andere fransman neemt de plaats in van degene die net gereed is en wegrijdt. Zijn vrouw vraagt hem achteruit te rijden, maar hij rijdt vooruit en blokkeert de hele boel. Onze andere buurman rijdt zijn wagen naar achter om ons te helpen. Hij is nog niet zover om te vertrekken. Met veel heen en weer steken lukt het ons in deze chaos van onze plek te komen en het kampeerterrein te verlaten. Wij moeten het stadje door waar veel vrachtwagens rijden en stoppen om te laden en te lossen. Het lijkt wel spits! Pfff, wat een opluchting als we weer op de doorgaande weg buiten de stad zijn beland.
Vandaag rijden we nog een deel door het Rifgebergte. Prachtige bergen en dalen trekken aan ons voorbij. Vannacht heeft het geregend. Nu druppelt het een beetje, maar allengs regent het steeds harder en het trekt dicht. Het mooie uitzicht is totaal in de mist opgegaan. Zelfs mistlampen moeten worden ontstoken als we hoger en hoger klimmen over bochtige wegen, die door het drukke verkeer, de regenbuien en de vorst veel te lijden hebben. Het is opletten geblazen. Enorme gaten, welke je met een tegenligger helaas niet altijd kan vermijden. Afkalvingen door enorme waterhoeveelheden die hun weg zoeken naar beneden. Verschillen overdwars door verzakking van het wegdek en enorme scheuren. Vaart zit er niet in. Gelukkig rijden de Marokkanen doorgaans met beleid. In Bab Berret stoppen wij kort om te lunchen en een plasje te plegen, want parkeerplekken zijn er onderweg niet te bekennen. In Ketama is het een drukte van belang met bussen en taxi’s. En telkens maar weer op het gehele traject van vandaag wuivende, wenkende mannen die gebaren, dat zij ons van dienst kunnen zijn met rookwaren in de vorm van hasj. Illegaal, maar zeer lucratief voor de mensen hier in het gebergte om dit te slijten. Wij zijn niet geïnteresseerd, wuiven vriendelijk en rijden gewoon door. Na uren rijden in de mist licht het op en kunnen wij de wereld bekijken. Een lust voor het oog! Jammer, dat wij bijna niets van de mooie omgeving hebben gezien door het akelige weer. Wij dalen af naar Al Hoceima om de Parking Gare Maritieme te zoeken bij de Port van Plaisance. Het is een grote bouwput. Een groot hotel wordt gebouwd. Wij moeten de campers in een verbreding van de doorgaande weg parkeren. Er staan reeds Fransen met plaats voor een camper tussen hen in. Wij worden daarheen gedirigeerd. De Fransman stribbelt tegen en wilt ons er niet hebben. Klapt zijn spiegel uit, zet zijn barbecue op straat met een windscherm. En oreert. Uiteindelijk de camper naast hem geplaatst. Woest is hij! Hij heeft dit plekje gereserveerd om met de andere Fransen te barbecueën en nu staan wij daar! Hij sluit zich op in zijn camper en komt er niet meer uit ondanks de pogingen van zijn maten hem te laten ontdooien. Ontstaan oorlogen tussen verschillende landen op deze manier?