Carla is de baas

DAG 12 De bakker verschijnt prompt half negen op de camping. De eersten van de groep vertrekken in het kielzog van de bakker. Het miezelt licht. De was van gister namiddag ligt nat in het teiltje in de douche te wachten om op de volgende camping opgehangen te worden, daar het gisteravond ging regenen. Het klaart op, de lucht trekt open. Wij rijden de camping af en nemen voorzichtig de bocht het weggetje af naar beneden met hoge ruggen en enorme gaten en sleuven door het naar beneden denderende regenwater. Van beneden nadert een pick-up. Er is een vrij royale plek om elkaar netjes te passeren tussen ons beiden op de helling. Nee, de pick-up rijdt gewoon door… Hij stopt als wij elkaar ontmoeten en beduidt, dat Carla de zijkant in moet, want zij zit achter het stuur. Absoluut niet mogelijk met de camper, noch met de pick-up. Een getoeter, een gebaren, maar Carla laat zich niet van de wijs brengen en gebaart, dat de man in de pick-up beter even terug steekt naar de plek waar wij elkaar kunnen passeren. Als hij zelf een beetje uitwijkt, merkt hij, dat zijn auto dit net zo min kan als wij met de camper; beiden zouden wij vast komen te zitten en onze wagens danig beschadigen. Een andere auto staat ondertussen een stukje lager netjes te wachten op de uitwijkplaats. De bijrijder stapt uit, poogt de bestuurder te sussen en helpt hem terug te steken, maar de chauffeur is woest en vertikt fatsoenlijk terug te steken en blokkeert nog steeds half de weg. Als Carla de camper zachtjes naar beneden laat rollen en er nog steeds niet door kan, kiest hij eieren voor zijn geld, want ondertussen is het een hele optocht achter de camper aan. Wel allemaal Marokkanen! En als hij die allemaal tegen zich krijgt is hij niet jarig! Mokkend gaat hij achteruit en negeert het bedankje van Jan. Wat is hij kwaad, dat hij voor een vrouwelijke chauffeur achteruit heeft moeten rijden… Zijn eer te na! Eigen schuld, dikke bult: hij had de zaak meteen anders kunnen oplossen en kunnen inhouden op de passage. Dan zou er geen gezichtsverlies zijn zoals nu! Voor de derde keer rijden wij het traject naar Meknes, doorkruisen de stad en kiezen de weg richting El-Hajeb en Azrou, wat op 1250m hoogte ligt en een kuuroord is met gerenommeerde behandelcentra. Aanvankelijk is het mooi weer en genieten wij van de vergezichten, maar hoe hoger wij komen, hoe meer het dichttrekt! Tussen El-Hajeb en Azrou ligt Paysage d’Ito op 1428m hoogte, waar wij een prachtig vergezicht zouden moeten hebben op een soort maanlandschap. Wij maken er een stop, drinken koffie en eten een boterham, maar wij zien geen hand voor ogen. Klinkklare mist! Jammer, het lijkt op onze tocht door het Rifgebergte, waar ons hetzelfde overkwam. Wat lager, wat helderder en weer wat meer zicht. De cederbossen tekenen zich af tegen de einder en de Jbel Hebri met 2104m laat zich zien met sneeuw op de hellingen. Een fraai gezicht! Waar de souvenirverkopers gebruiksvoorwerpen van cederhout en fossielen aanbieden lopen staartloze Barbarijse apen rond. Op de dunbevolkte hoge plateau’s tussen Azrou en Timahdite zie je kratermeren omzoomd en omgeven door bossen. Ontzettend veel herders dwalen hier rond met hun kudden schapen en geiten. Ver weg tekenen zich de hoge besneeuwde bergen van de Hoge Atlas af. Zo mooi! In het kleine marktplaatsje Boulajoul vervolgen wij de weg naar Zeida, waarna na circa 8,6km aan de linkerkant van de weg roze kleurig Ksar Timnay, onze camping voor 2 nachten , zich aftekent op de grens van de Hoge Atlas en de Midden Atlas aan de voet van de 3737m hoge Jbel Ayachi. Lekker royale plekken voor de camper op deze camping! Tenminste als je er niet om geeft, dat de tv onder de bomen geen signaal ontvangt. Wil je perse tv, dan sta je op de parkeerplaats voor het hotel en het restaurant keurig zij aan zij! De watertank gevuld met de slang. Jan heeft al vele dagen met een jerrycan water gehaald. Dat is een gesjouw! Dit is nu luxe! Een warme douche en een wasbeurt voor het haar. Wat voelt een mens zich heerlijk opgefrist! Rond vijven worden wij uit naam van de baas van de camping ontvangen met thee en een soort pindakoekje, waarna Jan van Anita aanvullende informatie verstrekt over het programma van morgen. Met een aantal stellen van de groep laten wij ons verwennen in het restaurant met een warme maaltijd, die heerlijk smaakt. Jan heeft een tajine, een soort stoofschotel, met rundvlees en pruimen, terwijl Carla voor een tajine met rundvlees en groenten heeft gekozen. Beide krijgen de tajine opgediend in een terracotta schaal met een conische deksel, wat een tajine wordt genoemd. Vandaar de naam van het gerecht. Het is een gezellig restaurant, waar zelfs Marokkaanse wijn wordt geserveerd. Voor ons de eerste plaats, waar wijn bij het eten is te bestellen. Echter wel duur! De was is ondertussen droog gewaaid, want er staat hier veel wind. Gelukkig naar binnen gehaald, want in de nacht valt er een behoorlijke bui net als gisternacht. Morgen vroeg uit de veren vanwege de geplande excursie. Het is nacht met een volle maan. Fris! Een katoenen sprei op het voeteneind of toch extra boven op het dekbed?