Zandduinen, 4x4 en het schip van de woestijn

Dag 15 Gisteren even trammelant met de elektriciteit! De man van de camping beweerde bij hoog en laag, dat het stopcontact waar onze stekker in zat perfect functioneerde! Er zat spanning op, want hij had dit gecontroleerd! In onze camper totaal geen stroom! Wat is er loos? Jan alles in de camper controleren. Onbegrijpelijk! Toch zelf eens even naar het stopcontact gekeken: een frans stopcontact. De extra poot blijkt te zijn geforceerd en beschadigd, waardoor het stopcontact gewoon defect is! De man van de camping gelooft Jan niet. De buurman is zo vriendelijk om Jan stroom te leveren. Even bij de dromedarissen langs, die in de zandduinen lekker liggen uit te rusten. De zon gaat onder boven de oranjekleurige zandduinen: een magnifiek gezicht! De schaduwen worden langer en langer…De avond valt. ’s Ochtends vroeg staan zes 4x4 jeeps klaar voor een rondrit rond de zandduinen van Erg Chebbi en door de steenwoestijn. Vanwege de warmte vertrekken wij op tijd om terug op de camping een warme lunch te gebruiken. De moderne jeeps zijn meteen gevorderd door de snelle vogels. De ouderwetse landrovers zonder airco met hun gehobbel zijn bij hen niet in trek! Wij zijn niet zo gewiekst en belanden met zijn zessen in een van de drie oudere landrovers, maar de twee mannen in het achterste compartiment hebben het al snel door: dit is echt geen doen! Hun hoofden bonken tegen het plafond en zij moeten zich helemaal opvouwen! Er is nog plek in een andere landrover volgens de leiding. Zij stappen over. Echter nu een wisselplaats achterin met het reeds bekende probleem. De ander kan in het midden ernaast. Met zijn drieën doen zij de toerbeurt. De rest past! Aan het eind van de ochtend zijn zij alle drie het goed beu om achterin te moeten zitten en blij, dat het fini is…Hun lijf doet zeer! Op zichzelf is het een ontzettend leuke trip! De chauffeurs maken er een sport van om elkaar de loef af te steken, maken er een wedstrijdje van met zijn zessen naast elkaar, waarbij een ieder zijn eigen weg kiest. Natuurlijk vinden wij als bemanning dit verschrikkelijk leuk! Wij gieren van de lach als onze chauffeur de raarste capriolen uithaalt! Wij lijken wel een stel bakvissen en genieten volop! Een paar maal maken wij een stop om van het uitzicht te genieten. Voor je het weet komt er een trader op de fiets of op zijn brommertje en stalt zijn koopwaar uit, in the middle of nowhere! Je begrijpt niet, waar in vredesnaam vandaan ze opduiken! Mineralen en fossielen bieden zij aan, daar deze in dit gebied veel worden gevonden. Zelf mogen wij ook op zoek naar fossielen en mineralen in de steenwoestijn, waar wij met de jeeps even halt houden om rond te kijken. Rond de zandduinen: schitterend in het ochtendlicht! Een stop op vlak terrein bij een Toearegtent om te zien hoe zij wonen en leven. Een vrouw laat zien hoe zij op een ouderwets weefgetouw smalle stroken van geiten- , kamelen- of dromedarishaar weeft van 40 tot 60 cm breed, die aan elkaar worden genaaid. De horizontale tentbalk wordt gedragen door 2 verticale houten stokken. De stof is zo gedrapeerd, dat de wind erdoorheen kan blazen ter verkoeling. Uiteindelijk een koffiestop in een hotel-restaurant in het zand om erna naar de camping terug te keren. Jammer, het was ontiegelijk leuk! De warme lunch smaakt goed. Het voorgerecht gaat erin als koek! Een van de mannen in de keuken heeft mij verteld, dat er couscous wordt geserveerd. Maar eigenlijk wil niemand mij geloven en eet door van de eerste gang. Dan komt de baas met drie dampende schalen met couscous naar binnen tot ieders ongeloof hoog opgetast! Ternauwernood wordt van het hoofdgerecht gegeten, omdat bijna iedereen dacht, dat er slechts een gang beschikbaar was. Het personeel is hevig teleurgesteld, dat het eten geen eer wordt aangedaan. Sinaasappel, banaan en een appel zijn wel in trek als dessert. Iedereen is ruimschoots voorzien! Even pauze! Lekker zitten en genieten van de schaduw. Spoedig is het tijd om ons klaar te maken voor het volgende evenement. De dromedarissen worden gezadeld en op een rij opgesteld voor een ieder, die nog nooit op de rug van een dromedaris door de woestijn is geweest. Er zijn zoveel toeristen, dat er gebrek is aan dromedarissen om aan de vraag te voldoen. Vandaar deze deal in de namiddag en niet morgenochtend vroeg voor iedereen! Eerst onwennig bovenop zo’n schommelende rug. Carla heeft zelfs nog nooit op een paard gezeten en vraagt aan Jan hoe ze met dat geschommel moet omgaan. Gewoon je laten gaan…Niemand rolt eraf bij het opstijgen en tijdens de rit. Een duin afdalen is moeilijker dan het duin bestijgen, maar het went. We maken vorderingen… De begeleider van Carla’s kameel stelt zich beschikbaar als Japans fotograaf. Het leidsel van Carla’s dromedaris wordt aan de dromedaris voor haar vastgelegd met een grote knoop. Hij vindt het geweldig met Carla’s kleine toestel te fotograferen. Hij klimt het duin op, rent vooruit en neemt de hele groep. Eerlijk is eerlijk ; zijn foto’s zijn de moeite waard! Het is stil, het is warm tussen de duinen, maar verrukkelijk koel boven op het duin als je de wind vangt en het is een wondermooie ervaring! Jammer, als wij op het kamp arriveren. Nog even griezelig als de dromedaris door zijn knieën en zijn achterpoten gaat alvorens je eraf kunt klimmen, maar ondanks alles gaat het bij iedereen goed. Nagenietend van de leuke evenementen van vandaag zitten wij heerlijk buiten de camper op onze camperstoelen in de zon en lessen onze dorst. Wanneer de kracht van de zon afneemt, wordt het droge zand tussen de campers besprenkeld met water om het stuiven tegen te gaan, wordt er een groot rood Berberkleed op de grond uitgespreid en maken de Berbermannen, die op de camping en die van de buurman werken, voor ons muziek . Gezellig, net als gisteravond na het diner. Abrupt wordt er vanavond gestopt. De imam roept! De dag is bijna om.