Jan doet het rustig aan

Dag 20 Om half negen verzamelen wij ons voor het restaurant van de camping, waar wij de gids ontmoeten, die ons vanochtend begeleidt naar en in de Kashba van Ait Benhaddou. Jan is nog beroerd, ligt lekker in zijn bed. De zon schijnt, de wind is gaan liggen. Wij zijn een van de eersten, die de brug oversteken en de roze getinte zandstenen heuvel op de linkeroever van de Wadi Mellah , waarop de ksar gelegen is, beklimmen. Het schilderachtige Ait Benhaddou heeft vele malen als filmlocatie gefunctioneerd. Het vroeger versterkte dorp (ksar) bood een veilig onderkomen in de buurt van water en landbouwgrond. Sinds het dorp op de Werelderfgoedlijst van de Unesco staat, hebben er heel wat restauraties van de hogere gedeelten van sommige kashba’s plaatsgevonden. Het dorp omvat een indrukwekkende groep okerkleurige kashba’s van pise( stenen gemaakt van aarde en water en soms ook fijngehakt stro) en een vervallen gemeenschappelijke graanopslag. De gekanteelde torens van de kashba’s zijn versierd met blinde bogen en geometrische patronen in bas-reliëf. De ramen zijn voorzien van mashrabiyyaschermen en smeedijzeren traliewerk zonder lassen, opdat de bewoners ongezien naar buiten kunnen kijken. De mooie houten buitendeuren kunnen uitsluitend van binnen worden geopend. Voor de veiligheid en bescherming! Het is de moeite waard hier rond te kijken! Tegenwoordig wonen er niet veel families meer in de ksar. De manden van een muilezel worden met aarde volgeschept voor restauratie doeleinden, waarna de ezel naar boven wordt geleid, waar men aan het werk is. Traders zijn hun koopwaar aan het uitstallen als wij de heuvel beklimmen en het dorp bekijken. Een trader laat zien hoe een soort aquarel wordt gemaakt door groene thee te mengen met saffraan en hierna wordt verhit boven een gasbrander, waardoor de tekening veel dieper van kleur wordt. Hetzelfde effect als met indigo wordt gewerkt in plaats van met saffraan. Een plaatje wat de moeite waard is! Bij de laatste opgang speelt een oudere man op een ouderwets snaarinstrument. Ik weet werkelijk niet hoe zo’n instrument heet. Het klinkt mooi! Het past in het geheel! Boven op de heuvel heb je een gigantisch uitzicht rondom en op onze campers! Na de afdaling steken wij de rivier over via de erin gelegen zandzakken: de ouderwetse wijze om de rivierbedding te kruisen. Op een terras op de rechteroever drinken wij koffie en thee met zicht op het zojuist bezochte dorp aan de overzijde. Een fraai uitzicht! Na dit leuke uitstapje maakt een ieder zijn camper reisvaardig om op weg te gaan naar Zagora. Jan is ondertussen opgestaan en heeft reeds alle voorbereidingen gedaan. De camper staat startklaar! Hij laat zich vandaag graag rijden: hij is Carla’s passagier en tukt onderweg heel wat af. In Ouarzazate slaan wij een voorraadje yoghurt in. Als je niet lekker bent is dit eten, wat goed valt. Woestijnachtige plateaus , heuvels van zwart gesteente, doorsneden door steile kloven en een omhoog klimmende weg naar de Tizi-n-Tinififftpas op 1660m hoogte brengt ons via de Draavallei met oases en palmbossen in Zagora, een door de Fransen tijdens het Protectoraat gestichte stad. Rechts van het paleis moet een bord staan <>, wat een visioen oproept van karavanen, die door de Sahara trekken. Wij missen helaas dit bord. Jan heeft niet de puf om er naar op zoek te gaan. Hij wil het liefst meteen naar de camping, de camper installeren en rust. Camping Auberge Oasis Palmier is een lieflijke camping tussen de dadelpalmen. De beheerder legt een grote gevlochten mat voor de toegang tot de camper, zodat wij niet zo’n vieze inloop hebben. Heel chique en gezellig! Er zijn her en der verspreid zitjes met houten tafeltjes en krukjes voor de gasten en er hangen zelfs hangmatten tussen de palmen met gekleurde kussens erin ! Een van de groep geeft aan ooit in zo’n hangmat te hebben gelegen, maar er snel weer uit is geklommen vanwege de levende beestjes in de kussens. Het ziet er echter ontzettend leuk uit! Jan kruipt vroeg in zijn bed in de hoop snel weer boven Jan te zijn…