De beroemde markt

Dag 32 ’s Ochtends 7 uur : 20,5 gr C Verzamelen om 9 uur om een excursie naar Marrakech te maken. Twee witte personenbusjes staan gereed. Een nieuwe en een wat oudere kleine personenbus. Iedereen vliegt af op de nieuwe. Berustend nemen wij de oudere bus. Aanvankelijk vraagt de chauffeur Carla het raam dicht te draaien. Zeker vanwege de airco, denkt zij. Het dashboard bestuderend zoekt zij een aanduiding hiervan. Niet te traceren… Zij vindt het ondertussen voorin zelf knap benauwd, maar achterin worden de mensen onpasselijk door de gestegen temperatuur en verzoeken de chauffeur de airco aan te zetten. Hij antwoordt niet. Carla vraagt hem nogmaals of hij de airco wilt aanzetten. Bits antwoordt hij, dat hij geen airco heeft! Mag het raam open? vragen ze achterin. De chauffeur reageert wederom niet. Gespannen baant hij zich een weg door het drukke verkeer naar het hart van de Ville Nouvelle en moppert menig keer. Carla draait het raam voor de helft open om de man niet al te veel uit te dagen. Zijn raam blijft gesloten. Steels draait Carla haar raam nog iets verder open. Aangekomen bij de Jardin Majorelle stapt iedereen zo snel mogelijk uit het benauwde busje, neemt zijn entreebewijs in ontvangst en betreedt de heerlijk koele tuin, een oase van rust in deze drukke stad. Prachtig onderhouden! Vier wandelpaden, die elkaar kruisen, creëren hiermee parterres van schitterende bloemen. Een enorme sortering palmen- en cactussoorten, yucca’s, bamboe, cipressen en prachtig gekleurde tropische bloemen, zoals bougainville, geranium en hibiscus in allerlei soorten en tinten: een lust voor het oog. Dit alles in het zicht van een art-decostudio met pergola’s en helderblauwe muren, gebouwd in opdracht van de uit Nancy afkomstige schilder Jacques Majorelle. In de loop van de tijd is de tuin deskundig gerestaureerd, nadat Yves Saint-Laurent en Pierre Bergé, het bezit hadden overgenomen. Nu ondergebracht in een stichting om het voortbestaan te continueren. Er bevindt zich een klein Berbermuseum in het oude atelier van Jacques Majorelle, waar de creativiteit van de Berbers zichtbaar is door de meer dan 6oo tentoongestelde objecten, welke wij graag zouden willen bekijken. Echter hiervoor geen tijd uitgetrokken in het programma. Helaas! Al was het alleen maar vanwege de aangename temperatuur! Buiten de tuin zindert de hitte van de stad! Het busje brengt ons naar de Saadische Graven. Het is er walgelijk druk! Lange rijen wachtende mensen. Onze gids gunt ons amper tijd om iets te zien, terwijl het een buitengewoon mooi voorbeeld moet zijn van de Islamitische architectuur in Marokko. Wij vangen een glimp op van een mausoleum, cederhouten lateien met inscripties en ivoorkleurige marmeren grafstenen bedekt met arabesken en inscripties en worden aangemaand het complex te verlaten. Wij spoeden ons naar het Bahia paleis, gebouwd aan het eind van de 19e eeuw door twee machtige grootviziers . Ook hier heel veel volk! Wij moeten straks foto’s maken en nu eerst doorlopen. Ja, had je gedacht: na de rondgang meteen weer door! Het is werkelijk een schitterend paleis: cederhouten plafonds beschilderd met arabesken en prachtig gedecoreerde gipsen plafonds! Cederhout uit de Atlas, marmer uit Meknes en Italië (in ruil voor rietsuiker) en tegels uit Tetouan, alles verwerkt door de beste vaklui uit het hele land! Lommerrijke binnenplaatsen voorzien van fonteinen, marmeren vloertegels en zellijtegels. Wat een weelde! Door de warme smalle straten lopen wij naar een restaurant waar wij met elkaar naar eigen keuze iets drinken met het oog gericht op de vele ooievaars, die ons omringen, zittend op hun nest, wachtend op de aanvoer van een lekker hapje voor de kleintjes, waarvan soms een glimp waarneembaar is. Hierna wordt ons het Jemaa-el-Fnaplein gewezen, waar wij om 20 uur kunnen worden opgehaald om naar de camping te worden gebracht. ’s Ochtends wordt hier markt gehouden. T-shirts, sportkleding, sportschoenen, noten, medicinale planten, munt voor de traditionele thee, groenten en vers geperst sinaasappelsap worden hier in talloze kraampjes aangeprezen. Ondertussen is het rond de veertig gr C…. Bloedje heet! De gids meldt zich af; hij beweert, dat zijn taak ten einde is! Heel geen afspraak voor een bezoek aan de souk van 2-4 uur. Niet prettig voor de reisleider, die dit heeft gearrangeerd. Een deel van de groep wil graag naar huis vanwege de hitte en regelen dit met elkaar door taxi’s te arrangeren. Anderen trekken de souk in, waar het doorgaans aangenaam koel is. Wie weet! Wij gaan wederom pinnen, want wij hebben anderen geld geleend om de mecanicien te kunnen betalen, die hun auto heeft gerepareerd. De koppeling van hun camper werkte niet meer. Met het opnemen zitten zij kennelijk aan de limiet voor vandaag, waardoor zij ons vandaag niet kunnen terugbetalen. Morgen hebben wij een uitstapje, wat vandaag moet worden afgerekend. Het uitje is facultatief en zit niet in de reissom inbegrepen! Hierna met T&D een koetsier gecharterd door te onderhandelen over de prijs van de rit, waarna wij heerlijk in de zon en de wind de stad verkennen. Terug op het bekende Fnaplein met zijn gruwelijke verleden, centrum van Marrakech, waar vroeger misdadigers werden onthoofd , waarna de hoofden bij de stadspoorten werden opgesteld. Wij zoeken de koelte van de schaduw en wind op het dakterras van een gunstig gelegen restaurant, vanwaar wij een prachtig uitzicht hebben over het plein, waar het een drukte van belang is. Een pizza besteld vanwege de koolhydraten en drinken vanwege het transpireren. Anders word je hondsberoerd! Loom hangen wij op het terras, kijken mensen en drinken thee… Uren lang. In de tweede helft van de middag verheffen wij ons, doen een heel klein rondje souk en een rondje plein, en zijgen weer neer op ons oude vertrouwde stekkie. Het bevalt ons zeer! Het wordt steeds drukker op het plein! Flanerende mensen naderen van alle kanten. Je komt ogen tekort! Vanochtend reeds ontzettend veel sinaasappelverkopers, die graag sap aan je willen verkopen. Geen sanitair, geen kraan of gootsteen. Daar beginnen we maar niet aan! Nu nog steeds veel sinaasappelkramen, maar bovendien waarzegsters, slangenbezweerders, aapjes die door hun baas worden aangeboden om mee samen op de foto te gaan, schrijvers, verhalenvertellers, tandentrekkers, jongleurs, vrouwen, die hennaversieringen aanbieden door hun fotocatalogus vol patronen te laten bekijken, zodra je nieuwsgierig bekijkt hoe netjes zij te werk gaan en met strakke hand de patronen opbrengen, muzikanten en waterverkopers in hun fraaie rode kostuums. Hier kan je afspraken maken voor bruiloften, geboorte- en besnijdenisfeesten met een hennaversierster of met de muzikanten om het feest speciaal luister bij te zetten. Terwijl wij over het plein naar het terras teruglopen, arriveren de eerste karren met op te bouwen marktkramen en zwermen mannen, die in gezwind tempo een mobiel restaurant opbouwen… Marrakech staat hierom bekend! Binnen de kortste tijd verrijst een restaurantcomplex op het plein. Heerlijke geuren stijgen op. Het plein wordt in rook gehuld door de houtskoolvuurtjes, die worden opgestookt. Elk restaurant heeft een eigen groot duidelijk aangegeven nummer, een eigen naam en veel werknemers, van wie een deel de voorbijgangers aanspreekt en probeert te verleiden bij hun restaurantje plaats te nemen en een hapje te eten, terwijl hun collega’s druk bezig zijn tafels te dekken en eten te bereiden. Veel blijkt reeds elders te zijn voorbereid en wordt nu ter plekke definitief klaargemaakt. Wie wil kan aanschuiven. Wil je nog verder kijken, onthoud het nummer van deze goede plek zegt de jongen, die je probeert over te halen bij hem te eten. Aanvankelijk bekijken wij alles vanaf het dakterras. Boeiend! Wij twijfelen en weifelen. Besluiten verschillende gangpaden te doorkruisen en het geheel van dichterbij te aanschouwen. J&A en S&K zitten gezamenlijk heerlijk te smikkelen bij een restaurantje, waar de uitgestalde vis in het ijs er goed uitziet, evenals de andere ingrediënten. Toch wagen wij de gok niet! Wij nemen geen risico en besluiten bij thuiskomst in de camper iets simpels te nuttigen. Echt trek hebben wij niet door de hitte. Onze dorst is gelest. Slenterend over het plein begeven wij ons richting verzamelpunt, waar tegen 20 uur het busje arriveert, om degenen die in de stad zijn gebleven, na een lome dag vol indrukken terug naar de camping buiten de stad te brengen. Een lichte maaltijd. Strekken. Onder zeil…