Op naar Casablanca een beroemde stad

Dag 37 Wanneer wij om 7 uur wakker worden is het 22 gr Celsius. Om half negen staat iedereen klaar om met de bus naar Casablanca te vertrekken, rekeninghoudend in de kleding met het bezoek aan de moskee, waar wij onze schoenen zullen moeten uittrekken om in een plastic tasje met ons mee te dragen en alleen bedekt gekleed naar binnen mogen. Wij maken een gezamenlijke excursie naar de grote 20 jaar oude moskee Hassan II, het op een na grootste religieuze bouwwerk ter wereld na de moskee van Mekka. Beneden bevinden zich in de gewelven tussen de pilaren de mooie architectonisch geconstrueerde wasruimten met 41 bronnen en vele toiletten voor de gelovigen. Carla krijgt in het vrouwengedeelte van de welwillende beheerster toestemming gebruik te maken van het toilet, alhoewel later blijkt, dat bezoekers specifiek een eigen toiletgroep nabij de receptie behoren te gebruiken, dichtbij de nooit gebruikte fraaie hamman. Het complex beslaat 9 ha, waarvan tweederde boven zee is gebouwd. Koning Hassan II werd door een vers uit de Koran geïnspireerd, waarin Gods troon boven het water wordt beschreven. Boven twee tussenverdiepingen en uit het zicht van de mannen ligt een 5300 vierkante meter metende galerij, die plaats biedt aan 5000 vrouwen. De vrouwengalerij is toegankelijk via een trap, verfraaid met houtsnijwerk, een veelheid van bogen en zuilen van marmer, graniet en onyx, die een harmonieus geheel vormen. Mashrabiyya schermen (traliewerk) in de vensters houden nieuwsgierige blikken tegen. De gebedsruimte meet 200x100m en biedt plaats aan 25000 manlijke gelovigen. Het centrale deel van het dak kan hydraulisch worden opengeschoven om te luchten. In de gebedsruimte hangen prachtige luchters van Venetiaans glas, welke men elektrisch kan laten zakken om doorgebrande lampjes te vervangen. De minaret is 200m hoog en heeft een vloeroppervlak van 25x25m. Twee laserstralen geven met een bereik van 30 km de richting van Mekka aan. De moskee is een mooi voorbeeld van Marokkaanse bouwkunst met sierstucwerk << zellijwerk>>, waar een beschilderd plafond van cederhout en bekleding van marmer, onyx en travertijn, fonteinen omlijst door marmeren bogen en zuilen, enorme dubbele deuren, vaak bekleed met bewerkt koper voorzien van gegraveerde traditionele motieven en soms geflankeerd door zuilen, het schitterende resultaat vormen van de inzet van 2500 ambachtslieden en 10.000 kunsthandwerkers gedurende zes lange jaren. Wanneer wij in de schaduw van de vleugels de moskee van een afstand bewonderen en op de foto zetten, krijgen wij van een vriendelijke jonge Marokkaanse vrouw een lekkernij aangeboden. Tijd om de bus in te gaan, welke ons langs de boulevard naar een gezellig restaurant aan zee brengt. Leuke kunstwerken op de boulevard, die de aandacht van een ieder trekken. Jong en oud, inheems en uitheems flaneert. Rondom het restaurant liggen heel veel zwembaden gegroepeerd. Echt anders dan bij ons! Wij genieten van de heerlijke koffie. Voor het restaurant staat een man een soort donuts te bakken. Is dit een Sfenj??? Een soort Marokkaans gebak?? Jan arrangeert met de kelner, dat de hele groep een warme bol bij de koffie krijgt. Iedereen smult! Lunchtijd, de meesten hebben een beetje trek. Tijd om weer in de bus naar Mohammedia, 28 km ten noordoosten van Casablanca, te rijden. Onderweg worden wij geconfronteerd met luxe en armoede, de haven met zijn verschillende activiteiten, de industrie en het bruisende stadsleven met de ouderwetse medina maar ook de moderne uitbreiding van de stad. Een beeld vol schrille contrasten. Terug op de camping kiezen wij voor een heerlijk middagje relaxen: even bijkomen en van de aangename temperatuur << 27 gr C >> genieten. Voor de avond heeft Jan geregeld om in het restaurant van de camping samen te gaan eten. Wij hebben in Ouzoud de groep verteld over die heerlijke Berberomelette bij de Pont Naturel in Imi-n-Ifri. Anderen van onze groep willen zo’n heerlijke omelet ook wel eens proeven en gaan vanavond mee. Steeds meer mensen hebben te kennen gegeven, dat zij ook meegaan. Wanneer wij om 19 uur aan tafel zitten met 21 man merken wij duidelijk, dat men in het restaurant niet gewend is aan zo’n hele club eters. Drankjes opnemen en uitserveren is een buitengewone grote klus, die traag verloopt. Een zeer beperkte keuze aan drankjes… Wij passen ons aan. Iedereen heeft gekozen voor Berber omelette. Verwachtingsvol zien wij de Berberomelette tegemoet… Het bereiden kost evenals in het restaurant bij de Pont Naturel veel tijd! Na ruim een uur wordt eerst droog oud brood geserveerd en wordt uiteindelijk de Berber omelette binnengebracht in tajines. De deksels worden verwijderd en wie schetst onze verbazing: in elke tajine ligt een spiegelei ons aan te staren. Een doodgewoon spiegelei wit met doorgelopen eigeel, soms lekker dril en absoluut nog niet gaar genoeg, en als je geluk hebt een glanzende dooier, die goed doorbakken is! Geen groente te zien, waarmee een heerlijke omelet te bereiden zou zijn! Wat een fiasco en ontzettende tegenvaller! De stilte is ingetreden, iedereen zwijgt, eet stilletjes wat hij/ zij heeft geserveerd gekregen. Zodra de eersten klaar zijn, staan zij op en vertrekken richting camper, nadat zij hebben afgerekend. Zo enthousiast en opgetogen een ieder aanvankelijk was, zo teleurgesteld is nu een ieder. Het smaakt niet slecht, maar het stelt niets voor. Het kost absoluut weinig, maar is werkelijk een teleurstelling! Iedereen druipt stilletjes af…. Geen belangstelling om de maaltijd af te sluiten met een kop muntthee… De avond valt. De meesten trekken zich terug in hun camper. Slechts weinigen genieten nog van de zwoele avond met 27 gr C door buiten met elkaar de dag te besluiten.