Ali Baba

Dag 27 Vandaag verlaten wij Tafraoute en nemen aanvankelijk weg R104 richting Agadir. Na de pas Tizi’n Mlil op 1666m hoogte, slaan wij rechtsaf en nemen weg R106 richting Ait-Abdallah-Igiderm. Wat een bar slechte weg is dit! Rond koffietijd maken wij een stop boven een dorp door de camper op een zijweggetje neer te zetten. Aan de koffie en genietend van het mooie uitzicht draait een kleine vrachtwagen beladen met grijze bakstenen ons pad op, knikkend van nee met een grote grijns=wij hoeven de camper niet weg te rijden= , rond ons, vrij dicht langs de rand van de helling om zijn weg naar boven te vervolgen, waar kennelijk iets wordt gebouwd. Wanneer wij eveneens onze weg vervolgen zien wij de zwaar beladen vrachtwagen naar boven zwoegen en zijn weg vinden boven op de kam van de heuvel, op weg naar zijn bestemming. Wij rijden verder door de Anti-Atlas naar de vruchtbare vlakte tussen dit gebergte en de Hoge Atlas. Voor Igherm slaan wij linksaf en nemen R109 richting Taroudant. Op een afstand van 23 km voor Taroudant passeren wij Kashba Tioute, waar in 1954 de film is opgenomen. Wij zijn moe van het omzeilen van gaten in het slechte wegdek en zijn reeds voorbij, voor wij het in de smiezen hebben. Jammer! Taroudant heeft rood oker stadswallen van 7 km lengte. Als wij de stad inrijden ligt het park met de moskee aan onze rechterhand en de stadsmuur met de ingang van Hotel Palais Salem aan onze linkerhand met ervoor de parking. De bewaker wijst ons onze plek, waar wij mogen parkeren voor deze nacht. Vanavond staan wij met zijn allen op het parkeerterrein van het hotel bij ontbreken van een camping, op voorwaarde, dat wij in het hotel met zijn allen het diner gebruiken. Wij hebben als het ware met de groep een eigen terras in de schaduw aan de voet van de stadsmuur, waar wij gezellig op onze campingstoelen met zijn allen wat drinken en knabbelen. Verschillende koetsiers komen zich aanbieden voor een rondrit door de stad. Het lokt ons verkoeling te verkrijgen door in draf rond te gaan. Voor 100 Dirham is hij bereid ons gedurende een uur een rondrit aan te bieden. Wij rijden langs de goed bewaard gebleven stadsmuur naar het westen. Onderweg wijst hij op onbestemde zaken: de grot van Ali Baba, een toegangspoort van lang geleden. Waar of niet waar? Geen idee! Niet te traceren in de reisgids in ieder geval. Wij moeten met het rijtuig wachten in het drukke verkeer van naar huis terugkerende werkende mensen. Een pick-up vol jonge vrouwen, die in de tuinbouw hebben gewerkt, staat langs de stoeprand om vrouwen te laten uitstappen. Zij lachen naar ons, zwaaien uitbundig en groeten ons. Een vrolijk stel! Wij hebben net zoveel plezier als zij en zwaaien terug en groeten hen ook. Zij zijn werkelijk een plaatje waard! Wij ontmoeten veel koetsen en iedereen groet iedereen. Wij voelen ons een beetje balorig en genieten volop. De koetsier geniet zichtbaar mee, ontmoet een kennis, stopt , de man klimt op de bok. Gratis een taxi, die Europeanen betalen toch… Waarom ook niet. Hoe meer zielen, des te meer vreugd. Of wij nog naar …….. willen. Wij horen niet wat hij zegt, laat staan dat wij weten waar hij het over heeft. Wanneer wij de poort zien met erop , begrijpen wij wat hij heeft gevraagd. Oké, ja gezegd, dus uitstappen maar. Hij hoopt natuurlijk, dat wij geld besteden aan van alles en nog wat, zodat hij zijn percentage krijgt. Mooi meegenomen, nietwaar, bovenop de ritprijs. Wij worden tegemoet getreden door een man, die ons uitlegt hoe een leerlooierij werkt. Hij laat ons talloze huidjes voelen van verschillende dieren, voor bewerking en na bewerking. In verhouding gaat het hier om een kleine leerlooierij, met eromheen talloze kleine shops van verschillende mannen, die hun best doen hun waren aan te prijzen en aan ons te verkopen. Bij binnenkomst hebben wij pepermuntblaadjes gekregen om aan te snuiven om de vieze lucht van het leerlooien te verdrijven. Mooie kwaliteit leer als je vergelijkt met vele andere plaatsen waar leer wordt verkocht. Eigenlijk niets nodig. Wat doen wij ermee? Toch maar een riem van dromedaris? Als wij de leerlooierij hebben verlaten, rijden wij door een van de vijf poorten de stad binnen. Het is namiddag . De stad is bruisend van leven. De koets rijdt door de gezellige drukte en is niet alleen een vervoermiddel voor een rondrit, maar ook een taxi om naar de souk te gaan of de souk te verlaten met alle inkopen. Het wemelt van de koetsen. De koetsier stopt voor arganshop << Roudana Targanet>>, zodat wij kunnen zien hoe de argannoten worden verwerkt. Een man legt ons uit hoe het proces verloopt en toont ons de argannoten en de zaden die er in zitten en op twee verschillende manieren worden verwerkt. Zaden worden geroosterd of niet geroosterd. De geroosterde zaden worden voor koken gebruikt en de niet geroosterde zaden worden voor de cosmetica gebruikt. In een argannoot zitten 1 of 2 of 3 zaadjes. Uitsluitend de zaadjes worden gebruikt voor de bereiding. Vrouwen binnen coöperaties bewerken de zaadjes met een soort kleine molensteen. Twee vrouwen tonen ons hoe dit proces verloopt en staan toe dat dit wordt gefotografeerd. Slechts een kleine hoeveelheid olie komt hierbij vrij. Dit verklaart de hoge prijs voor de arganolie en de producten, die geproduceerd worden met arganolie als bestanddeel. Hiervoor geef je hun wat muntgeld en je bedankt hun hartelijk en groet hen ten afscheid. Wij vinden het leuk dat wij dit zo duidelijk hebben kunnen zien en uitgelegd hebben gekregen. De man neemt ons mee naar een naastgelegen ruimte en laat ons de producten zien op basis van arganolie. Wij besluiten een flesje arganolie voor het koken aan te schaffen om uit te proberen. Je kunt het gebruiken in plaats van olijfolie. Een potje zalf voor de huid op proef. Genoeg! Na dit bezoek maken wij de rondrit af. Het is schappelijk: wij zijn vijf kwartier weggeweest. Geen uur gereden, maar zo werkt het met een rondleiding of rondrit : je wordt altijd ergens naar binnen geloodst om je te verleiden je Dirhams om te zetten in Marokkaanse producten. De koetsier vertelt ons, dat Taroudant twee souks kent: de Berbermarkt waar men kruiden, groente, kleren, huishoudelijke artikelen, aardewerk en andere zaken verhandelt en de Arabische souk waar de nadruk ligt op kunstnijverheid . Voor een bezoek aan de souk nu geen tijd en gelegenheid. De stad met een koets verkennen is reuze leuk! Wij hebben genoten! Theo waarschuwt ons bij terugkomst niet met de nieuwe riem om op de lichte leren bekleding in de camper plaats te nemen. Hij heeft de ervaring, dat zijn nieuwe riem heeft afgegeven op het leer van zijn stoel. Niet eraf te krijgen! Wij nemen de waarschuwing ter harte. Diner in het hotel: lopend buffet! Tezamen met een groep, die in het hotel logeert. Het hotel serveert Marokkaanse soep en salade als voorgerecht; kip, lam, groente, couscous en spaghetti als hoofdgerecht en drie soorten cake als dessert. Marokkaanse wijn uit de contreien rondom Meknes wordt vanavond geserveerd, omdat wij buitenlanders zijn. Wel voor eigen rekening: in Marokko erg duur! Het eten is niet slecht, maar ook niet verfijnd. Wij zitten gezellig aan tafel te praten. De andere tafels zijn reeds leeg. Het personeel staat aan de zijkant netjes te wachten tot wij onze tafel ontruimen om af te ruimen. Een raar gevoel : wij hebben op een holletje gegeten, want wij waren het laatst aan bod om naar het buffet te gaan, en wij zitten heerlijk op deze lekkere stoelen in dit fraai ingerichte restaurant. Een heeft de wijn nog niet op. Natafelen is hier duidelijk niet aan de orde! Wij staan maar op en vertrekken, waarna al het personeel zich spoedt om de eetzaal te schonen. ’s Lands wijs, ’s lands eer… Nog veel flanerende mensen op de boulevard. Kunnen wij straks slapen? Het valt reuze mee in het hart van de stad! Qua temperatuur en qua rust!