Inleiding

ZUID AMERIKA 2016


De UNIMOG.
Wat doen wij ermee? Gaan wij de auto verkopen, zoals wij ons aanvankelijk hebben voorgenomen. Op het laatste nippertje voor de Aziëreis aangeschaft, omdat wij de luxe wagen niet hebben kunnen verzekeren. Een financiële afweging op dat moment, die nu wederom als vraag op tafel wordt gedeponeerd.
Alles bij elkaar opgeteld een flinke investering in 2014! Is het niet verstandig om meer profijt te hebben van het geïnvesteerde geld door een reis te ondernemen in streken, waar je met een luxe camper niet rondtrekt? In Afrika teveel onrust om veilig van noord naar zuid te trekken. Bovendien hebben wij in Nigeria drie jaar geleefd, Egypte, Marokko, Zuid Afrika en Namibië bezocht. Een ander werelddeel? Australië? Nieuw Zeeland hebben wij bezocht. Mooie reportages over de Pan-Amerika! Carla wil echter niet voor een jaar van huis, alhoewel Zuid Amerika lonkt. De Verenigde Staten en Canada kunnen wij eventueel later realiseren…


VOORBEREIDING
Na terugkeer uit Azië eerst de auto voor een grote beurt en een nieuwe voorruit naar Unimog Donald. Na 37.000 km geen overbodige luxe! Helaas blijkt het niet alleen om een grote beurt te gaan! Er blijkt meer aan de knikker te zijn. In tegenstelling tot de beweringen van Peter, die ons de wagen heeft verkocht, blijken bepaalde zaken nooit te zijn vervangen of aangepast. Wij voelen ons genaaid! Ons vertrouwen winnen door zijn aandoenlijke verhaal over het adopteren van gehandicapte kinderen. Wij gunnen hem van harte een tweede kind... Jan wil om deze reden niet afdingen. Hij vertrouwt de man, alhoewel Carla graag een second opinion wil. Het is kort dag. Echter nu de verschillende mankementen aan het licht komen, vallen de puzzelstukjes op zijn plaats. Ons vertrouwen in Peter krijgt een aardige oplawaai!
Gedane zaken nemen geen keer! Wij zijn de pineut en zullen zelf moeten bloeden, willen wij fatsoenlijk een volgende grote reis kunnen maken zonder brokstukken en trammelant.
Wij besluiten te investeren in nieuwe fel oranje KONI schokbrekers! Ze lachen ons toe. Nooit gedacht en verwacht, dat een Unimog ook ZO kan rijden. Het lijkt wel een limousine in vergelijking met de Aziëreis!!! Notabene hebben wij Peter vragen gesteld over de wegligging tijdens het proefrijden… Antwoord: zo rijdt nu eenmaal een Unimog. Het is een militaire wagen. Dat hoort erbij. Jawel. Het zal zo zijn. Wij geloven hem.
De Andes doorkruisen is inherent aan constant stijgen en dalen. Onze herinneringen liggen nog vers in ons geheugen! Richting Himalaya kropen wij met circa 20 a 25 km de berg op. Wij kwamen er ! Traag, maar gestaag! Nooit heeft Lobbes ons hierbij in de steek gelaten, maar het kostte veel TIJD! In de Andes speelt hiernaast het probleem van hoogteziekte. Heb je last van de hoogte: aanpassen, dalen en niet teveel hoogteverschil op een dag overbruggen, als je lijf dit niet accepteert. De weg van de geleidelijkheid geldt in deze contreien. Een motor met meer power helpt je hierbij om het benodigde tijdsbestek terug te brengen om goed uit te komen voor een acceptabele overnachtingsplek. Wij besluiten de oorspronkelijk motor te vervangen door een 366a. Voor het eerst kunnen wij op de snelweg MEERIJDEN in de queue van de vrachtwagens! Wij worden niet zoals op de terugweg uit Azië door Turkije, Bulgarije, Servië, Hongarije, Oostenrijk, Duitsland en Nederland verrast door de gevaarlijke inhaalmanoeuvres van onze medeweggebruikers, die zich ergeren aan ons slakkengangetje van 80 of net geen 80 km als maximumsnelheid. Dit geeft rust in de tent en een veiliger gevoel!
Onze reisgenoten tijdens de Aziëreis waren niet blij met onze auto vanwege de geweldige rookpluimen, met name bij het starten. Bij tussenstops vertrekken ZIJ als wij naderen voor een koffie-, thee- of lunchpauze. Tijdens overnachtingen wil men niet naast ons staan. Zij verkassen! Wij stinken!!!! Demonstratief wordt de neus dichtgeknepen met een vertrokken gezicht. Als blikken konden doden, waren wij reeds vele malen in het hiernamaals beland. Niet leuk, niet sympathiek! Op internet vindt Jan informatie. Een nieuwe uitlaat en vervanging van de verstuivers zou een aanzienlijke verbetering te zien geven…. Om zo onze omgeving niet op stang te jagen, is het proberen waard. Levensvreugde kan dit opleveren!

Bij de APK wordt de Unimog afgekeurd vanwege alle aan de buitenkant aangebrachte voorzieningen, die officieel niet goedgekeurd zijn. De kist, het metalen rek waarop de kist rust, de takel, de lier voor op de bumper, de aangebrachte rails aan de zijkanten en uitstekende delen dienen te worden verwijderd. Niet geoorloofd!
Hoe kan het zijn, dat een eigenaar van een bedrijf in deze branche, niet weet, wat is gepermitteerd. Onbegrijpelijk!
De als ijzersterk geleverde militaire banden, bestand tegen geschut, laten ons na anderhalve maand rijden in Azië in de steek. De wangen bollen. De radialen zijn gebroken. Een van de groep ontdekt het: gevaar voor een klapband! Meerdere mannen uit de groep helpen het achterwiel te verwisselen. Helaas! Enige dagen later hetzelfde euvel: nu een voorwiel! Geen reserve band meer! Deze maat banden of alternatieven voor deze velg in Azië niet te koop! Zelfs niet in China! Mazzel! In Kirgizië weet iemand, dat er een man buiten de hoofdstad een Unimog bezit. Wie weet kan hij ons helpen… Mazzel! De eigenaar van een bouwbedrijf heeft zowel voor zichzelf als voor een vriend een Unimog aangekocht plus reservebanden!!!!!! Hij is bereid vijf banden aan ons te verkopen. Onze wagen zakt, want onze banden zijn aanzienlijk kleiner. De meesten van onze groep vinden onze Unimog er nu stoerder uitzien: meer in verhouding met deze maat wielen. Alleen rijden wij door de kleinere wielen langzamer!!!! Meer rijtijd nodig om de benodigde afstand af te leggen! Een engel van de voorzienigheid brengt hem op onze weg, zodat wij alsnog onze weg kunnen vervolgen, weer kunnen aansluiten bij onze reisgenoten en onze tocht door Azië kunnen afmaken. In Nederland terug adviseert Donald desondanks nieuwe banden voor Zuid Amerika erom te leggen. De banden uit Kirgizië zullen niet in staat zijn nog ongeveer 25.000 km in Zuid Amerika af te leggen. Van vrienden horen wij, dat in Zuid Amerika wederom Europese auto-onderdelen niet voorhanden zijn. Big business over the world!!! Wat blijkt: de wangen van de bij aankoop geleverde banden van onze camper waren ongeschikt voor onze velgen! De radialen knapten door velgen met een te korte opstand voor de erom gelegde banden. Wat een geluk, dat een van onze groep dit opmerkte en de Kirgiziër met zijn hobby op ons pad kwam. Het is een goede les voor Zuid Amerika. Herhaling van zulke misère liever voorkomen…. Nu weer ander type banden: het rijcomfort neemt toe en de wegligging verbetert!
Onze Unimog slurpt diesel. Een tank met een meer inhoud bewerkstelligt een grotere actieradius. Zeker als er niet altijd een tankstation beschikbaar is.
Een goed af te sluiten kast onder de wagen is een kleinere vervanging voor de eraf gesloopte kist.
De gasflessen behoeven aanpassing: een eigen kastje met officiële vul mond om onderweg gas te kunnen tanken. Niet door een amateur, maar door een officiële installateur geïnstalleerd. Wij willen niet ontploffen!
Jan werpt zich op het elektrische circuit. Hij verwijdert oude nutteloze en slechte bedrading. Trekt nieuwe draden. Check en doublecheck. Meten en weten. Scheiding van huishoudaccu’s en startaccu’s. Opladen van de huishoudaccu’s op zonnepanelen en een draaiende motor. Een switchrelais om dit alles mogelijk te maken. Aanpassingen voor boiler en kachel. Heerlijk, dat alles nu beter werkt!
De ramen in de opbouw lekken. Wateren in. De Wit Schijndel heeft nog vijf kleine ramen rond onze maat. Geplaatst, maar door de verschillende materialen toch nog enige lekkage. Speciale kit moet uitkomst bieden. Onvoldoende gelegenheid om uit te testen: warm weer; geen regen! Wij hopen er het beste van.
Een schilderbeurt doet velen verliefd naar de Unimog kijken. Aftrek heeft de Unimog, waar wij ook zijn.
Lobbes is klaar! Nu wij nog!
Begin januari is de boot reeds geboekt voor half september. Eind september zit de boot vol!
Afscheid met de kinderen gepland voor begin september, Nynke’s verjaardag en onze verjaardagen. Alles in een! Diensten en afspraken, geplande vakanties nopen ons lang van te voren een datum te prikken. Wij boffen: stralend weer voor strandjutten, zandkastelen bouwen, zwemmen in zee, picknicken en vliegeren. Eten in een strandtent. Een geweldige uitzwaaidag!!!
Echter het wordt een volgende boot. Nogmaals wijzigt de vermoedelijke vertrekdatum. Later en later…. Niet zo erg! De hitte velt ons. Wij schieten niet op zoals gepland.
Uitsluitsel: MELDEN OP DE KADE tussen 14 en 15 uur. Kom maar rond drieën…