deel 2

Kade 1333 Blikken. Jan checkt in. De man bij de slagboom verspert de doorgang: geen toestemming volgens hem om te passeren. Jan terug naar kantoor. Een verlossend telefoontje: de slagboom gaat nu wel omhoog. Naar het middelste aangemeerde schip, want er liggen drie Grimaldi schepen om te laden en te lossen. Op kantoor heeft Jan de instructie gekregen de boot op te rijden. Een oude reddingshelikopter wordt uitgeladen door een konvooi op het moment, dat wij arriveren. Jan informeert bij een van de mannen. Je mag de boot oprijden, zegt hij. Jan stapt in, rijdt de laadklep op en krijgt meteen te verstaan: achteruit, de kade op en daar parkeren! Terug naar waar hij stond. Even later denderen spiksplinternieuwe rode tractoren langs ons heen vanuit het laadruim. Precies op tijd het veld geruimd. Men is nog druk bezig met LOSSEN!!!
Wij mogen bagage naar onze hut brengen. Instructies volgen nadien. Een van de drie 3e officieren begeleidt ons naar de lift om ons omhoog te brengen naar de 12e etage, waar zich onze hut bevindt. Wij tweeën met elk een tas en hij met zijn portofoon passen precies in de lift. Terwijl wij voor de lift wachten een oorverdovende herrie! Werkelijk, je krijgt de neiging om je vingers in je oren te steken om je oren af te dekken voor al die decibellen! Toch gebruiken de mannen in het laadruim geen gehoorbeschermers! De vloer van het laadruim is voorzien van dikke metalen ribbels om glijden en slippen te voorkomen. Hierop wordt met machines met rupsbanden, voorzien van metalen strippen, gewerkt. Dit is niet om aan te horen!
Onze hut bestaat uit een zit-, slaap- en badkamer met twee patrijspoorten. Men noemt deze hut de kamer van de eigenaar. Of hij er ooit slaapt? Wie weet! Alle bemanningsleden hebben evenals wij een kamer aan de buitenzijde met een patrijspoort. Voor de passagiers zijn verder uitsluitend binnen hutten beschikbaar. Ons bed is een twijfelaar met een smal onderlaken, wat niet wil blijven liggen, als je slaapt. Dus lig je deels op het matras. Jimmy, de kok en steward, heeft nog geen tijd gehad om te zoeken, maar zal proberen een groter laken te vinden. Hij zegt: ze zijn allemaal klein. Ik heb met hem afgesproken, dat hij een tweede klein laken geeft, als hij niets beters kan vinden. Maken we er een steeklaken van zoals in vroegere dagen de kraamzuster deed. Een eenpersoonsdekbed voor met zijn tweeën! Akelig fris! Een grotere en een mini handdoek om met twee personen te delen en te gebruiken. Voor het slapen lukt het nog een smal dekbed + hoes te bemachtigen na zoeken en luisteren of er iemand van de bemanning te bekennen is. Op bed, aan het werk? Geen idee!
Een sobere avondmaaltijd: noedels met konijn in een donkerbruin sausje. Selfservice! Er is een magnetron om je eten te warmen, als je het teveel vindt afgekoeld. Flessen water, thee met een zakje, oploskoffie of cacao. Frisdrank voor een ieder in de koelkast. Onbeperkt zo lang de voorraad strekt. Bier, whisky, wodka, sigaretten, Pringles en chocolade kan je bestellen. Te koop! In Hamburg zijn reeds vijf Duitsers ingescheept met bestemming Montevideo. Via Tilbury aan de Theems naar Antwerpen vervoerd. Zij kregen heel weinig te eten, omdat de scheepsvoorraad zo goed als op was! Fish and chips in Tilbury aan de wal gehaald als welkome afwisseling…. Wat blijkt : Grimaldi bunkert voor het rondje Europa, Afrika, Zuid Amerika, Europa in Antwerpen! Hier wordt de keukenvoorraad pas weer aangevuld! Tja, een Italiaanse eigenaar uit Napels…. Ik zou denken, dat die Italianen wel zouden kunnen begrijpen hoe belangrijk voedsel voor een mens is. Je koopt toch iets in als je Hamburg bereikt, om het gat te dichten, zou ik denken. Nee, de porties werden steeds kleiner en kleiner! Het brood was op! De kok heeft zelf een soort cakebrood gebakken; best lekker! Geen fruit en jam meer. Ternauwernood beleg…. Tegelijkertijd met ons zijn twee Frans echtparen gearriveerd. Gezamenlijk krijgen wij een rondleiding, wat tegelijkertijd een instructie is.
*afval scheiden!!! – plastic // voedsel // huishoudelijk afval
*reddingsvesten- waar te vinden, waarop te letten bij het aantrekken-
*veiligheidspakken om warm te blijven in het water en eroverheen het reddingsvest
*reddingsboot 1 is voor ons zes passagiers
*de zelf opblazende witte reddingsboten
*alarmen herkennen –sirenesignalen-
*verzamelpunt weten te vinden op het dek bij calamiteiten
*brandblusinstructie en hoe te handelen bij brand
*zwembad op achterdek –je wilt niet weten hoe het eruitziet- met deels overdekt zonneterras-
*oefenruimte met tafeltennistafel en een werkend apparaat als hometrainer: de fiets
*recreatieruimte- niet te gebruiken zo lang wij in de haven liggen, want dan is deze ruimte het domein van de kapitein, waar hij zijn gasten ontvangt- Wij treffen er Vlaamse duikers aan, die onze boot onder de waterspiegel nauwkeurig gaan inspecteren.
*het washok met wasautomaat en droogtrommel plus waspoeder
*het mededelingenbord: een uur vroeger of later omdat wij de tijdzone passeren. Anders vind je de hond in de pot! Of wat van belang is voor een ieder op het schip.
*de eetzaal en de keuken, waar je zelf de vaat heen brengt na het eten of wat drinken
De Duitsers geven aan, dat wij gerust bij hen aan tafel kunnen aanschuiven. De twee gedekte beschikbare plaatsen zijn, tot het binnenlopen in de haven van Antwerpen, door twee Fransen ingenomen. Terug uit Montevideo hebben zij in Antwerpen ontscheept. Wij hebben moeite het Duits op te pakken, maar doen ons best om aan het gesprek deel te nemen. Niet afhaken, zeggen wij tegen onszelf! Anders nemen zij niet meer de moeite om ons erbij te betrekken.
Een vreemde nacht volgt. Om 4 uur worden wij wakker en hebben moeite weer in slaap te komen.
Als wij in de ontbijtzaal aankomen, hebben de anderen reeds ontbeten. Zij tafelen relaxed na.
Een rondje bovendek. Het is fris! Aan bakboord wordt getankt. Nog een tankboot aanwezig, terwijl bij een boot naast ons nog twee tankboten langszij liggen. Leuk om alles gade te slaan vanaf het dek. Een heksenketel om te zien! Straks terug met de camera om deze activiteiten vast te leggen. Eerst wat warmen. Verder met mijn verslag. Jan doet Spaans en herhaalt les 1 t/m 4! Een warme lunch op het Europese vasteland: gebakken aardappelen, kip en sla! Linzensoep vooraf.
Tijd voor exercise! Met camera! Op het juiste moment! De enorme hijskraan op de kade start met testen, ruiten poetsen alvorens daadwerkelijk te beginnen met het lossen van de containers op het voordek. Een havenarbeider staat bovenop het platform van de hijsinstallatie voor de containers, krijgt als het ware een taxi, om hem bovenop de containers te af te zetten. Met een stok zo lang als een polsstok, voorzien van haken, verbreekt hij de vergrendeling aan de kopse kanten van de containers. Bij een container lukt het niet, ondanks alle effort, die hij erin steekt. De hijskraanmachinist wrikt de container los door de container 180 graden te draaien en snokt! Het lukt! De collega klimt terug om handmatig de achtergebleven pal te verwijderen. Op de kade worden de door de hijskraan neergezette containers naar een andere afzetplaats gebracht door een hiervoor geschikte machine.
Op weg naar de achtersteven zien wij de duikers druk bezig met de inspectie onder de waterlijn langszij stuurboord. Aan bakboord geen tanker meer te zien. Wat brandstof betreft, klaar voor vertrek.
Aan de achterzijde van het schip staan spiksplinternieuwe auto’s in de rij om in te schepen. Zoveel mannen in auto’s, die snel aan komen rijden, bij de toegang tot de oprijlaadklep worden ingelezen/gescand en toestemming krijgen door te rijden. Sommige auto’s, zo te zien oudere voertuigen, rijden niet zelf, maar worden voortgeduwd door een auto met 3 banden voorop de neus. Dit alles continu begeleid door konvooien om alles in goede banen te leiden. Tot onze grote verbazing Nederlandse militaire voertuigen. Zeer grote variëteit in wat zoal wordt aangeboden voor vervoer: oude brandweerauto’s, een speciaal boorvoertuig op rupsbanden, tractoren en allerlei soorten machines. Regen! Goed nat op het dek! En koud! Wij warmen ons op in onze hut. Jan gaat nog even naar buiten en ziet dat het drukke nering is voor de duwauto’s. Jammer, gemist! Tijd voor het avondeten!
21.45 uur Onze auto evenals de 2 Franse campers, staan niet langer eenzaam op de kade! Binnen een kwartier op de boot! Jan moet achteruit rijden in het donker. Niet prettig, maar het lukt prima. De 3 campers staan apart in een straatje tezamen met militaire voertuigen. De Duitse campers staan aan de andere zijde van de boot, eveneens in een apart straatje. Tijd voor ons bed!

Beter geslapen ondanks de geluiden van laden. Met name de containers botsen en geven een dreun als ze in de vergrendeling moeten vallen. Het lossen is volgens ons gedaan. In het holst van de nacht is het zelfs heel rustig op airco en niet altijd te achterhalen geluiden na.
De vrijdagochtend is rommelig. Er zit geen systeem in, in mijn ogen. Allemaal last minute zaken! Zoals thuis. De laadklep ligt nog steeds uit. Steeds sporadischer activiteit. 12 uur lunch. Motoren draaien en maken een mooi zoemend geluid. Daarna lijkt er beweging in de zaak te komen. De loopplank gaat in, de laadklep omhoog. Langzaam maakt de voorsteven zich los van de kade. Behoedzaam even later de achtersteven. Het schip wendt zich meer dan 180 graden om de juiste positie in te nemen om de ligplaats te verlaten en het kanaal in te stomen op weg naar de sluis, die ons letterlijk met open armen ontvangt. De brug is omhoog en de sluisdeur staat open! Kennelijk heeft de kapitein moeten wachten op het signaal van vertrek. De kapitein en zijn crew leggen minutieus de boot aan stuurboord in de sluis, waar mannen komen toesnellen om de boot aan de trossen te leggen. Zowel het wenden als de sluis invaren, neemt een kwartier in beslag. Rijnaken en duwboten, onder andere uit Werkendam en Raamsdonkveer, vullen de sluis op om gezamenlijk geschut te worden. Achter ons schuift de sluisdeur dicht en zakt de brug. Het is een prachtige nieuwe sluis met wandschilderingen op de westelijke kademuur. Het complex is zo te zien nog niet geheel gereed. Voor schuift de sluisdeur in de wand. Ernaast is zelfs een tweede sluisdeur op zijn eigen positie. Reserve bij uitval of extra bij hoge waterstand? Het is een systeem, wat ik niet van dichtbij ken. De andere schepen mogen allereerst de sluis verlaten. Dan zijn wij aan de beurt. Wij zijn weer een uurtje verder! Een knap staaltje van manoeuvreren de afgelopen anderhalf uur! Op weg naar de Schelde, die na Doel overgaat in de Westerschelde met slikken en schoren. Ons eigen mooie land! In een bocht doemt Hansweert op met zijn verkeerstoren voor de zeevaart op de Westerschelde. Heeft Mark nog dienst? Op de wal westelijk van het kanaal door Zuid Beveland staan Hetty & Wim, Theo & Ria ons uit te zwaaien! Via Jans mobiel ontvangen wij een foto van onze passage van Hansweert. In verhouding zijn wij te klein om te zien… Echter een ontzettend leuke geste! Ondertussen is het zeven uur geworden. Ter hoogte van Vlissingen Arsenaal verlaat onze Vlaamse loods het schip. Ons schip ligt bijna stil om de sprong naar de loodsboot te vergemakkelijken. Het duurt en het duurt. Nog een praatje met de kapitein. Met de lift naar beneden. De loods springt en de loodsboot maakt zich snel uit de weg. Ons schip maakt weer vaart. De duisternis valt. De kinderen en kleinkinderen staan op wacht naast het standbeeld van Michiel de Ruyter en kunnen bijna niets meer zien in de verte. Oh ja een groot geelwit schip, maar mensen erop?! Met de verrekijker menen zij een blauw jack te zien. Gedacht, dat een rood jack als een baken op zee zou zijn. Dus niet! Als wij uit elkaar stappen: toch twee minuscule figuurtjes te zien. Dat is alles. Teleurstellend voor de kinderen en kleinkinderen! En voor onze vriendin! Onze mobieltjes zijn zo goed als leeg! Vaarwel lieve kinderen. Voorlopig voor het laatst gehoord! Een maand geen contact mogelijk! Wij kiezen het wijde sop!