2e dag op de rede van Paranagua

Mooi weer -26,5 graden Celsius- op deze woensdag! Iedereen, die wij vanochtend tegen het lijf lopen, is relaxed! De druk is van de ketel! Gezellig praten wij na met Petra en Robert, als wij hebben ontbeten. Een grote gemene deler: beiden in het bezit van een Unimog! Jimmy doet ondertussen onze kamer. Heerlijk straks een schoon bed! Jammer genoeg geen onderlegger meer ter bescherming van het matras: in de was gestoken! Er is geen tweede! Na zoveel weken, went ook slapen op een matras, voorzien van een te klein laken, wat je meerdere keren per nacht weer wat fatsoeneert, zodat je tijdelijk opnieuw op een laken ligt, zo lang het niet verschuift… Carla vooral, is een onrustige slaapster en een draaitol eerste klas! Als wij buiten een kijkje nemen, is het ondanks de temperatuur, buitengewoon aangenaam op het dek. De zee is rustig. Weinig deining! Een prima parkeerplek op dit gedeelte van de oceaan! Twee mannen geven het zwembad een likje verf. Natuurlijk gaat het om bijwerken om de roestvorming te beperken. Tegengaan of de roest weren, is niet aan de orde! Een schip heeft werkelijk veel te verduren! Er is geen kruid tegen gewassen, want zeewater kwakt elke dag over en tegen het schip! Tja, je zou inderdaad ons schip een roestbak kunnen noemen…. Niet terecht als je ziet, dat het om een onbeheersbare situatie gaat… Drie man is met een roller bezig, op de top van het schip, de schoorstenen met zilverkleurige verf te bewerken. Dat kan uitsluitend als je op de rede ligt, de zee kalm is en er zo goed als geen wind is. Dat is vandaag het geval! Jan is gebiologeerd door zijn mobiel, waardoor hij niet te bewegen is een plaatje te schieten… In allerijl haalt Carla haar camera beneden. Helaas! De klus is geklaard! Beide posities worden verlaten! De kleinkinderen weten precies, waar het over gaat… Opa en zijn telefoon hebben regelmatig zo’n goed contact, dat de rest van de wereld wordt buitengesloten… Hij weet zich achteraf totaal niet te herinneren, dat hij geantwoord heeft. Laat staan wat… Ook nu het geval, als Carla vraagt, waarom wou je eerst die berichten lezen en maakte jij niet even van zo’n bijzondere situatie een foto??? Heb ik geantwoord? Ik weet er niets van… Ik had dat best even kunnen doen… De kapitein maakt een praatje met de zeemannen en met ons. Het houdt de goede sfeer op niveau op het schip! Even later activiteit aan stuurboord! Wat gaan de mannen sjouwen? Waarachtig de reddingsboot wordt te water gelaten. Te water is te letterlijk, het gaat om het beroeren van de zee! De boot mag niet in het water zakken! Het is een opdracht en oefening! Een leermoment om iedereen bij de les te houden. Spectaculair! Het doorbreekt de sleur van de dag. Het blijft niet bij een reddingsboot testen en controleren of alles werkt en in orde wordt bevonden. De andere reddingsboot, nummer twee, is als volgende aan bod. Het is de boot, waar wij als passagiers in moeten stappen, in een precaire situatie, die hopelijk niet opdoet. Het eerste deel van het laten vieren gaat deze keer te snel. Zijn de mannen door het voorspoedig verloop van de eerste sessie een klein beetje overmoedig? Correctie door de chief mate! Terecht! Ligt deze reddingsboot iets dieper in het water? Moeilijk te beoordelen als leek. Feit is dat de ene katrol een halve slag blijkt te hebben gemaakt, waardoor het ophijsen van de boot een probleem geeft. De boot blijft steken, maar gelukkig op een afstand, die met een lange stok is te overbruggen. Het lukt de mannen de katrol met deze stok terug te kantelen, opdat de boot kan worden opgehaald. Eerlijk is eerlijk, de mannen werken goed samen en met plezier. Het loopt gesmeerd! Zij zijn bij met de pluim, dat ze de job goed geklaard hebben! In de messroom ligt een douaneformulier voor Zarate om door ons te worden ingevuld. Naast onze kamerdeur tussen de knijper hangt het formulier om onze valuta te noteren en aan de kapitein ingevuld te overhandigen. Formaliteiten, behorend bij grensverkeer. Sergej meldt, dat er vanmiddag een basketbaltoernooi wordt georganiseerd. Wie wil deelnemen kan zich om 13 uur melden in de messroom van de bemanning. Peter en Robert doen mee. Wij moedigen hen aan. Carla probeert de spelsituaties fotografisch vast te leggen. De kapitein vindt dit erg leuk en vraagt of het mogelijk is, foto’s te krijgen, zodat de foto’s aan de bemanning kunnen worden getoond en verstrekt, als zij dit wensen. Hij zou graag met name de vastgelegde momenten van contacten tussen bemanning en passagiers als voorbeeld van integratie willen kopiëren, als wij bereid zijn hieraan mee te werken. Wij vertellen hem over een reisartikel in de Volkskrant, voorzien van foto’s over de reis op een schip van een collega, waarop volgens ons een paar bemanningsleden van de Grande Africa staan. Zeer geïnteresseerd bekijkt hij het aangeleverde krantenartikel, vraagt of het mag worden gekopieerd om de bemanningsleden een fotokopie te bezorgen. Voor ons geen probleem. Te midden van de spelers bevinden zich geweldig goede basketballers! Zij scoren bij de vleet en zijn echt niet lang….. Een gezellige sfeer. Jammer genoeg begint het om 15.00 uur te regenen en wordt het spel voortijdig maar onverbiddelijk onderbroken. Te link! Dit is een van de redenen, waarom wij ons niet hebben ingeschreven uit angst, dat ons iets overkomt. Tafeltennissen is safer voor ons gevoel en idee. Hierna geen puf om te leren. Jan downloadt de foto’s van het fototoestel naar zijn computer. Na het eten selecteert hij, wat mogelijk interessant is voor de kapitein, terwijl hij meteen de selectie op een stickje zet. Gereed en overhandigd. De kapitein verrast!