Ziekentransport

Maandag moet Jan de camper naar de Zwitsers brengen op ongeveer 80 km afstand van ons hotel. Hij zal tijd nodig hebben en best lang weg zijn! Is het een optie, dat Carla met een taxi naar de Zwitsers reist, zodat Jan met haar terug kan reizen…? Verschillende scenario’s passeren de revue. Overal kleven haken en ogen aan. Uiteindelijk valt het besluit, dat Jan alleen gaat en met een taxi vandaar terugkeert. Deksel van het bidet omhoog, want die schuift. Wellicht breekt een van de verbogen scharnieren af als Carla de deksel als ondersteuning gebruikt. Het bidet staat rotsvast! De douchewand kan naar binnen worden geklapt. Zo functioneert de rand van het bad als een steun. Jan haalt de enige lade uit de inbouwkast in de badkamer, legt de lade op zijn kop, zodat Carla in de badkamer met beide handen haar been in de brace, kan optillen en op de lade kan neerleggen als zij de toilet moet gebruiken, want Jan blijft geruime tijd weg… Een noodoplossing, maar het werkt als wij het uitproberen… Carla is desondanks opgelucht als Jan terugkeert van zijn trip langs de prachtige kust. Hij beschrijft de Zwitsers, de plek waar zij zich indertijd hebben gevestigd en vertelt hun verhaal hoe zij in Uruguay zijn terechtgekomen. Hij blijkt een oud piloot te zijn, die indertijd een Uruguees heeft opgeleid tot piloot en door hem uitgenodigd is, om hem in zijn thuisland te bezoeken, wat hij tezamen met zijn vrouw heeft geaccepteerd. Beiden zijn destijds zo gecharmeerd geraakt van Uruguay door het natuurschoon en het subtropisch klimaat, dat zij hun thuisland hebben ingeruild voor Uruguay. De piloot heeft als vijftiger een carrier switch gemaakt: in de loop van de tijd een camping gestart, een hotel opgebouwd en een woonhuis gebouwd. Vanwege het bereiken van onze leeftijd is het hotel aan andere Zwitsers verkocht. Zij beheren alleen de camping en dragen zorg voor de gestalde campers. Elke maand start hij de campers op en ventileert de campers. Het blijkt dat mensen in hun werkzame leven hun camper hier stallen en tijdens hun opgespaarde vakantiedagen overvliegen en gaan rondtrekken in dit deel van de wereld. Een mooie oplossing voor alle partijen!
Zondagavond is de vlucht voor aanstaande dinsdag bevestigd evenals een retour naar Montevideo voor 15 januari 2017. Jan meldt, dat Carla dan voldoende is hersteld om te reizen. Moet Jan in Nederland met de verzekering contact opnemen… Hij zal op zijn telefoon de bevestiging van de boeking ontvangen.
Maandagmiddag komt de bevestiging van de voor ons geboekte vluchten binnen als wij in het ziekenhuis de fit to fly verklaring aan het regelen zijn. Later in het hotel wordt door SOS gecheckt of Jan de boeking op zijn mobiel heeft ontvangen, waarop hij wederom de datum van de retourvlucht ter discussie stelt. Hij vindt geen gehoor. Onbegrijpelijk! In de taxi krijgt Carla enigszins een beeld van Montevideo. Plezierig, dat elke taxichauffeur zijn eigen weg zoekt en een andere route kiest. Zo kan een mens zich een beetje een beeld vormen. Een stad met heel veel auto’s en files met mooie oude gebouwen, imponerend als een Europese stad met een Europese bevolking. Het lijkt alsof er meer overeenkomst bestaat met Zuid Amerika dan met Azië uitgaande van onze Europese maatschappij, alhoewel wij slechts weinig van Zuid Amerika tot nu toe hebben gezien om goed te kunnen vergelijken. Intrigerend om dit aspect in een later stadium te kunnen uitvinden. Een uitdaging!
De receptionist van het hotel regelt een busje, waarin Carla met een gestrekt been kan plaatsnemen en voldoende ruimte aanwezig is voor onze reisbagage, om ons dinsdag naar het vliegveld te brengen, wat buiten de stad is gelegen. De eerste taxichauffeur in Uruguay, die uit zijn auto stapt en ons assisteert, zowel bij het hotel als op het vliegveld! Hebben wij tot nu toe niet meegemaakt! Doorgaans hebben wij in taxi’s gezeten met een tussenwand zoals vroeger in Nederland de gewoonte was ter bescherming van de chauffeur, bestuurd door een chauffeur, die de bestemming vraagt en het bedrag noemt van de taxirit… Deze taxichauffeur babbelt onderweg met Jan, heeft een rustige manier van rijden, hierdoor een comfortabele rit voor Carla, en informeert met welke maatschappij wij vliegen. Hij stopt netjes voor de ingang van het schitterende gebouw, waar de vertrekhal is gesitueerd, waar voor Air France moet worden ingecheckt, laadt onze bagage uit en deponeert onze bagage op de bagagetrolley, die Jan heeft gehaald en schrijft keurig voor de verzekering een kwitantie uit. Bij Air France vriendelijk en behulpzaam personeel, evenals in de VIP lounge en bij de gate. Helaas slechts een rolstoel beschikbaar voor twee benen, die kunnen buigen in de knieën! Geen ondersteuning voor een gestrekt been! Carla legt de afstand af met behulp van de krukken, want gelukkig gaat het om een beperkte afstand. Een goede afsluiting voor Uruguay!