Gipsvlucht :)

Montevideo (Uruguay) - Buenos Aires ( Argentinië ): een vlucht van ongeveer 25 minuten.

Twee rolstoelen met begeleiders springen in het oog, zodra de cabinedeur van het vliegtuig wordt geopend in Buenos Aires. Beide rolstoelen beschikken niet over een ondersteuning voor een gestrekt been!! Passagiers rollebollen over ons heen, want zij hebben geweldige haast! Carla probeert in de rolstoel te gaan zitten, maar waar laat ze het been??? Het been protesteert en Carla ook, door aan te geven, dat het niet lukt op deze manier. Carla denkt evenals in Montevideo de afstand te kunnen overbruggen met krukken… Het blijkt helaas een eindeloze licht hellende slurf te zijn naar de hal! Een moeizaam traject! Alle medepassagiers hebben zich ondertussen langs ons heengedrongen en zijn onderweg naar hun aansluiting of bestemming. Carla wil graag naar de nabij zijnde invalidentoilet en informeert bij de Air France grondstewardess of hier gelegenheid voor is. Ja, zij zal op ons wachten. Waar is dan deze Air France dame, wanneer wij uit de toilet komen? Zij heeft met een bedenkelijk gezicht medegedeeld, dat een vrij grote af te leggen afstand moet worden overbrugd. Wij hebben geen idee… Eerst twee maal een pittige loopband. Doodeng met krukken! Moeilijk om je evenwicht te bewaren en netjes de band te betreden en te verlaten, maar het lukt, alhoewel het energie kost. De gang is totaal verlaten en heel lang, nu er niemand meer loopt! Een onzalig idee, dat wij die rolstoel bij het verlaten van het vliegtuig hebben laten gaan en niet op een andere wijze hebben uitgeprobeerd: Jan Carla’s been vasthoudend en de assistent een rugzak torsend om Jan te ontlasten. Ondoordachte actie van ons! Beinvloed door het gedrang van de passagiers om ons heen. Aan het einde van de lange gang, met de lift naar beneden, naar de migratie, waar wederom alle alarmen, evenals in Montevideo, afgaan tijdens het passeren van het poortje: Oma alarm presenteert zich!! Het is de stalen pantsering van Carla’s brace! Opnieuw gefouilleerd door de mevrouw en niet door de meneer! Oké: Carla mag door! Alweer een eindeloze gang en zelfs zonder loopband… KLM gate is niet te bekennen. Hoogstwaarschijnlijk verder op. Carla ziet dit niet zitten en weigert verder te lopen! Aan het begin van deze hal vragen Carla en Jan om assistentie. Een zelfde rolstoel, want er is niets anders beschikbaar, wordt voorgereden. Jan heeft plotseling een lumineuze inval: EEN KRUK ONDER Carla’s BIL en HET RECHTERBEEN BOVENOP DE KRUK… Met een noodgang rijdt de man de rolstoel richting de gate van de KLM. Hij racet iedereen voorbij in de drukke hal en in de wachtende rij! Heel wat verwonderde, maar ook verstoorde blikken onder de wachtenden! Een verbouwereerde beveiliger doet snel een stapje achteruit, als de rolstoel door de krappe bocht bijna zijn benen ramt, als hij wordt gepasseerd, wanneer hij ontdekt, dat Jan aan de andere zijde van de gate bij ons hoort, wiens tickets en paspoorten tegelijkertijd worden goedgekeurd! Alle wachtenden laten wij achter ons. Een perfecte actie! Vriendelijke stewardessen verwelkomen ons bij de ingang van het vliegtuig en begeleiden ons naar de gereserveerde stoelen! Een geweldige stoel met velerlei mogelijkheden, waardoor het goed uitrusten is met gerieflijke ondersteuning van de benen. Precies op tijd, want die benen zijn uitermate vermoeid! Bij toiletgebruik houdt de stewardess het gordijn gesloten om privacy te creëren, want een toilet in een vliegtuig is zo krap, dat Jan deels op de gang staat als hij Carla’s been ondersteunt! De bemanning is buitengewoon behulpzaam en attent gedurende de hele vlucht! De slaapstand van de stoel blijkt aangenaam verbeterd, want wij kunnen geheel gestrekt slapen. Zelfs op je zij… Buenos Aires zien wij onder ons voorbijglijden om via Las Piedras in Uruguay, Rocha in Brazilie, de Atlantische Oceaan te kruisen om bij Dakar in Senegal in noordelijke richting af te slaan. Via Saint Louis, Zouera, Guelmim, Essaouira, Safi volgen wij de kust van West Afrika om via Faro in Portugal en Badajoz, Zamora, Sahagun in Spanje, de Golf van Biskaje en de Franse kust Europa binnen te vliegen, Parijs aan de westelijke zijde te passeren en vervolgens bijna in rechte noordelijke lijn Schiphol aan te houden. Jammer genoeg niet daadwerkelijk over ons woongebied, maar meer naar het oosten dan aanvankelijk was geprogrammeerd. Al met al leggen wij een kleine 1200km af in ongeveer 12 uur, waarbij wij doorgaans op 10 km hoogte vliegen met een grondsnelheid van ruim 900km per uur. Interessant om op je eigen beeldscherm de vlucht te kunnen volgen en vluchtgegevens te verkrijgen. Bewondering voor de pioniers, ooit geïnspireerd door het fenomeen vliegen, die de ontwikkeling van de luchtvaart in gang hebben gezet! Vooral nu wij kortgeleden deze trip per schip hebben gemaakt! Een aardige vergelijking! Wanneer wij op Schiphol landen, verbazen wij ons over de enorme afstand, door ons vliegtuig taxiënd afgelegd, eer wij bij onze pier zijn beland! Wederom staat door SOS International geregelde assistentie gereed bij de deur van het vliegtuig met een rolstoel zonder steun voor een gestrekt been. Deze keer maken wij dankbaar gebruik van deze rolstoel, wetend hoe ver de af te leggen afstanden op Schiphol zijn! Kruk op de zitting, Carla met bil en rechterbeen boven op de kruk! Wij raken ervaren…De jonge assistente heeft goed het tempo erin. Jan moet stevig doorstappen. Een geluk, dat wij krukken met dubbele stangen hebben uit Uruguay, die in ons land niet meer mogen worden gebruikt vanwege druk in de oksels, want met de moderne gestroomlijnde versie, is deze noodoplossing niet mogelijk. De chauffeur van Broeder De Vries, die ons ophaalt, kijkt zijn ogen uit en geeft aan, deze oplossing nog nooit gezien te hebben. Tja, nood breekt wetten. Indertijd in Nigeria hebben wij geleerd, dat door creatief denken veelal een DABARA (noodoplossing) te vinden is…. In een gerieflijk omgebouwde Volkswagen Transporter kan Carla’s been op een omgedraaide stoel in een ondersteuning voor het geblesseerde been zonder schokken of stoten worden vervoerd. De repatriëring verloopt voorbeeldig! Rond 13 uur zijn wij in ons eigen huis na ruim een etmaal reizen!