Klusjesman Jan

Ter verduidelijking: 28 november 2016 heeft Jan op camping Paraiso Suizo onze camper geparkeerd vanwege onze repatriëring. Dit oord ligt op 80-100 km afstand van Montevideo - een buitengewoon uitgestrekte agglomeratie- in noordelijke richting aan de Atlantische Oceaan 5 kilometer voorbij Cuchilla Alta, waar wij tot nu toe onze boodschappen hebben gehaald in een kleine supermarkt van 2 kleine woonkamers, de groentekraam onder een zeildoek ernaast en bij de slager, waar knap grote porties vlees te koop zijn en eigengemaakte worsten. Tot nu toe verblijven wij hier, alhoewel wij de camping 3 maal hebben verlaten: 2x boodschappen gedaan in het dorp 5 km zuidelijker, waardoor wij geen tol hoeven te betalen! Ga je naar het dorp in noordelijke richting, dan moet je het tolstation passeren!!!! Ons Zeeuwen zijn zuunig, nietwaar! Trouwens Fransen, Belgen, Duitsers en Zwitsers eveneens! Helaas zijn de Fransen er in 1e instantie ingestonken! Wat hadden zij er de pee in! Tol plus boodschappen is extra prijzig!
Dinsdag hebben wij een 3e keer de camping de camping gelaten. Gewoon een dagje uit! De door John via DHL verstuurde tape op conditie van< DOOR TO DOOR > ligt op het vliegveld Carrasco op Jan te wachten om opgehaald te worden en wordt mooi niet op de camping gebracht!!! In 4 dagen in Zuid Amerika! ’t Is waarachtig snel!
Inklaren echter is een sport op zichzelf. Het douaneterrein mag uitsluitend te voet worden betreden. Men wordt verzocht de wandelpaden en zebra’s te volgen. Iedereen houdt zich eraan! Ook wij als niet altijd even gedisciplineerde Nederlanders! Even komt de associatie boven met het Rode Plein in Moskou, waar geen vriendelijk verzoek op borden is geplaatst, maar wel snerpende fluitjes klinken en druk gebarende militairen gebieden de gebaande paden te volgen. Op het douaneterrein straalt de hele atmosfeer vriendelijkheid uit. In de hal worden wij verwezen naar het kantoor van DHL, waar een vriendelijke man 3 laden doorspit, eer hij onze vrachtbrief vindt. Jan heeft op zijn telefoon de track- trace met tracking number getoond. De man heeft het nummer niet goed overgenomen en vindt uiteindelijk via de computer de goede lade. Jawel: document boven water! Hierna worden wij verwezen naar een kantoor voor particuliere cliënten, waar wij in de rij aansluiten. Nadat allerlei items in de computer zijn geregistreerd, krijgt Jan een voucher overhandigd. Met deze voucher moeten wij naar een andere desk in het 2e gebouw. Wij naar buiten- om de hoek- heeft de mevrouw aangegeven. Vriendelijke wachtende mannen vragen Jan naar zijn voucher. Foute balie: hier voor bedrijven en zij wijzen waar ons te melden. Wij steken de binnenplaats over, keurig via de looppaden om geen gedoe te krijgen, in plaats van diagonaal over te steken. Ook deze balie is voor bedrijven, maar wij mogen door de tussendeur van de bewaker en nemen plaats bij een onbemand loket. Kennelijk zijn wij nu op de goede plek, want achter het glas zien wij een aan ons gericht pakketje op het bureau liggen, maar er zijn 3 wachtenden voor ons. Op het glas staat een mededeling: WACHT TOT UW NAAM WORDT AFGEROEPEN. Twee mannen beladen met pakjes keren terug in het loket, waar zij alle pakketjes met opschrift naar boven leggen om te verwerken. In zijn enthousiasme roept Jan, wijzend, meteen naar de mannen: dat pakje is voor mij… De mannen verblikken of verblozen niet en negeren Jan. Vangen hun ritueel aan en roepen een van de wachtende dames. Als 2e is Jan aan de beurt. De ene man snijdt met een Stanleymes het doosje van John open, kijkt erin, laat het aan zijn collega zien en vraagt aan Jan wat de inhoud van dit pakketje is. Jan geeft aan: tape om de camper te repareren. Alleen tape? Ja, speciale tape, wat hecht op metaal en kunststof om water te weren, vanwege lekkage in de camper. Hoeveel rollen?3! Hij laat Jan de inhoud van de doos zien om te verifiëren of dit overeenkomt met wat erin zou moeten zitten: jazeker, beaamt Jan, het klopt! De man prikt met zijn Stanleymes door de luchtdichte sealing in het midden van elke rol. Verwacht hij hier iets lekkers of een ander illegaal artikel verborgen? Joke en John hebben nog overwogen om Mentos toe te voegen als herinnering aan de Aziëreis voor duffe momenten onderweg… Er wordt grondig gecontroleerd of de inhoud overeenkomt met wat staat aangegeven op de bijbehorende vrachtpapieren. Heinz heeft ons van te voren gewaarschuwd: noteer exact wat er in het pakketje zit, want bij de douane weten ze precies wat erin zit!!! Zien ze als het pakketje wordt gescand! Nee, het wordt zelfs letterlijk bekeken! Oké, goedgekeurd! Een gering bedrag voor invoerrechten en afhandelingskosten voor de douane zullen door ons moeten worden afgerekend, geven deze mannen aan. Wij worden de gang ingestuurd om ons te melden in het 1e gebouw, afdeling douane, met de verificatievoucher, die de mannen op de verificatieafdeling Jan hebben overhandigd. De vrouwelijke douanebeambte vraagt Jan om het document. Hij geeft alle papieren, welke hij ondertussen heeft verzameld… Nee: het document blijft zij herhalen! Plots krijgt Carla de geest. Ergens gelezen, dat wanneer om een document wordt gevraagd, je verzocht wordt je paspoort te overhandigen!!! Si (ja) beaamt de mevrouw -el pasaporte- als zij Carla hoort zeggen: zij bedoelt je paspoort!!! Engels is ook bij de douane niet de voertaal. Alles in het Spaans! Ook op deze afdeling druk overleg met collega’s over de inhoud van het pakket. Wederom moet Jan uitleggen, wat erin zit en waarom hij dit via internet heeft besteld. Wonen wij hier? Nee, wij zijn hier met vakantie en hebben lekkage in de camper. Heinz heeft ons erop gewezen het pakketje aan ons zelf te laten richten en niet zijn naam te gebruiken, want als inwoner moet je hoge invoerrechten betalen, terwijl aan toeristen een gunstig tarief wordt berekend. Wij hebben mazzel! De douane berekent ons douanekosten en btw; de schade is te overzien. Jan ontvangt een nieuw document, getuige van de beslissing van de douanebeambten, en wordt verzocht terug te keren naar de balie voor de particuliere cliënten, waar wij reeds zijn geweest om de hele procedure op te starten. De aardige jonge vrouw , die ons eerder heeft geholpen, wordt midden in het verwerkingsproces verzocht haar lunchpauze op te nemen, terwijl een manlijke collega het werk van haar overneemt. Alle gegevens worden in de computer verwerkt aan de hand van de verkregen documenten inclusief van Jans document alias zijn paspoort. Wij leren! Wederom vertelt nu deze beambte, dat er geld moet worden betaald aan de kassa achter de gematteerde glazen deur, welke hij aanwijst. Liefst met contant geld, alhoewel op zijn balie bordjes staan, dat men via Visa of Maestro kan afrekenen… Nee niet pinnen: graag met Uruguese dollars. Oké, te doen! De kasontvanger zegt het bedrag in het Spaans. Moeilijk voor onze hersenen! Hebben wij het juist verstaan? Hij schrijft het op een piepklein wit papiertje. Elk land heeft zijn eigen schrijfwijze : is dat cijfer een 4 of een 7. Nee, het is een 9! Oké! Jan rekent af en wordt door de kassier terug verwezen naar de jonge man aan de balie voor de particuliere cliënten, die de betaling verwerkt en uiteindelijk een rekening uitdraait van de gemaakte kosten. Met deze nota mogen wij ons melden in het 2e gebouw. Niet bij de balie voor verificatie. Nee! Links in dezelfde hal is de afhaalbalie, waar wij de nota moeten tonen met of zonder voucher, ik weet het werkelijk niet meer, want de jonge man heeft alle andere tot nu toe verzamelde papieren plus een folder, waarop de verschillende handelingen en de looprichting van de bijbehorende loketten staan vermeld in een enveloppe gestopt, afgesloten door een nietje, en ons meegegeven. Handig die folder voor de volgende keer als wij weer wat moeten inklaren! Denkt die jongeman vast en zeker! Uiteindelijk heeft de alsnog verkregen folder ons duidelijk gemaakt, waar wij mee bezig zijn geweest, want langzamerhand zijn wij het overzicht kwijtgeraakt…
Een opmerkelijk feit: ALLE MENSEN ZIJN RELAXED!!! Geen sprake van jacht, stress of agitatie!! Iedereen werkt rustig door en wacht ontspannen op zijn beurt zonder constant een blik op een horloge (of klok: nergens te bekennen) te werpen. Wat een totaal andere samenleving!!! Wij herkennen de Nederlandse maatschappij van 50 jaar geleden!!! Deze ontspannen sfeer, is wat Heinz en Sylvia destijds heeft bekoord, de reden waarom zij zich 22 jaar geleden in Uruguay hebben gevestigd en waarom zij zich hier gelukkig voelen!!
Het voelt als een warme jas, die ons past! De misère van lekkage is een tijdrovende klus! Wij hebben tijd! Het is in ons eigen belang de beschikbare faciliteiten te benutten om zonder zorgen met de camper op stap te gaan als de hele klus is geklaard! Overdag klussen, wassen, schoonmaken, reorganiseren en regelen om na gedane arbeid aanvankelijk het klokje rond te slapen, want licht is het hier slechts 10 uur op een dag; dus met de kippen op stok!
Na de douane bereiken wij, via de ingebrachte coördinaten, verkregen via Heinz, een hoek van de stad Montevideo, waar de gasstations zijn gestationeerd. Hier is de enige plek In Uruguay, waar men toestemming heeft om een geplaatste gastank af te vullen! Absoluut niet mogelijk bij een pompstation! Rijen vrachtwagens, beladen met lege gastanks, staan in de rij voor deze bedrijven om de lege gastanks uit te laden en gevulde gastanks in te laden. Wij krijgen te verstaan, dat wij eveneens in de rij moeten gaan staan. Jan meldt zich via het hekje voor voetgangers met zijn verzoek. Een van de bazen komt onze, door Barry officieel geplaatste, gasinstallatie bekijken, keurt de installatie goed en geeft ons toestemming het terrein op te rijden tussen de honderden gevulde gastanks door, nadat er bij de ingang op de uitlaat van onze auto een soort demper uit veiligheidsoverwegingen is geplaatst en wij de instructie hebben gekregen om tijdens het afvullen de motor te moeten uitzetten. De vulopening zit aan de andere zijde van de wagen. Een chauffeur is aan het laden en verplaatst zijn wagen, zodat Jan kan steken om te keren. Een krappe bedoening tussen al die gevulde flessen, wat teamwerk vereist! Een veiligheidsfunctionaris assisteert de baas als onze 2 gekoppelde gasflessen uit een grote gastank worden gevuld. Hiep hoi! Wij hebben gas om eten te kunnen koken! Tot nu toe heeft Jan zich met een klein campinggastankje beholpen in een hoekje van de buitenkeuken. Uit de wind! Provisorische maaltijden… Tijdens de overtocht mogen de gasflessen van de auto niet gevuld zijn! Eis van de scheepvaartmaatschappij! Op zich heel begrijpelijk! In Azië weigerde men echter losse gasflessen af te vullen en konden gastanks ook niet omgewisseld worden. Simpelweg gas tanken in een geïnstalleerde gastank bij een brandstofstation was het advies… Dit zou in Zuid Amerika eveneens een betere optie zijn… In Uruguay dus niet, vanwege de verschrikkelijke ongevallen, die zich hier in het verleden hebben voorgedaan, wat tot nieuwe regelgeving heeft geleid! Voorlopig kunnen wij vooruit met 10 liter gas voor koken, de boiler en de verwarming… In de andere te bezoeken landen schijnt het simpeler te zijn om gas te vullen, afgezien van het feit, dat je in de gaten moet houden, dat er 2 verschillende soorten gas zijn en wij wel de goede soort moeten tanken! Het inklaren bij de douane op de cargolocatie van het vliegveld en gas tanken in de buitengewesten van Montevideo hebben ons veel uren gekost. De dag is al ver heen! Wij moeten nog 100 kilometer terug rijden naar de camping en wij moeten op tijd terug zijn om met onze gastheer en gastvrouw mee te eten. Gister afgesproken! Enerzijds handig, maar aan de andere kant vervelend als wij te laat arriveren. Wij rijden alle winkels voorbij, waar wij boodschappen zouden willen doen. Wij besluiten af te zien van de door Heinz aangeboden losse gastank zonder geschikte adapter voor ons systeem. In feite hebben wij geen ruimte om de gastank in onze camper op te bergen, terwijl wij de juiste adapter tot nu toe niet op de kop hebben kunnen tikken. Garmin stuurt onze via een andere route terug naar de camping. Wij missen het tolgaardersstation: een tegemoetkoming in de kosten van ons dieselverbruik! Een heerlijke warme maaltijd en een gezellig samenzijn ronden ons uitstapje af! Helaas zijn de Zwitsers, met wie wij al dagen gezellig hebben opgetrokken, tijdens ons dagje weg afgereisd met een droge opgeklapte daktent om een extra nacht in een hotel door te brengen voor de Landcruiser in een container naar Spanje wordt verscheept, zodat hij droog kan worden verscheept en hun de ellende van schimmel en mufheid blijft bespaard! Terecht, want ’s ochtends vroeg plenst het weer! Mazzel voor hen, dat zij Carla’s suggestie hebben overgenomen!!! Jammer voor ons, dat wij geen afscheid van elkaar hebben genomen.
Na het inklaren geconfronteerd met een nieuwe lekkage. Water op de vloer, waar de rode tas tijdens ons verblijf overzee heeft gebivakkeerd. Dit verklaart de natte kleren! Voor Jan wederom een uitdaging voor een nieuwe dag om uit te vinden, wat er loos zou kunnen zijn… De aansluiting van de luifel is indertijd te provisorisch geklaard…. De algen tieren welig. Een schoonmaakbeurt volgt. Tijd nodig om te drogen. Hopelijk hecht de kit afdoende en blijft ons een nieuwe lekkage bespaard! Ramen aan 3 zijden afdichten met Johns tape na de ductape te hebben verwijderd, zodat eventueel nog aanwezig vocht kan worden afgevoerd om in een later stadium alsnog aan de onderzijde van tape te worden voorzien. Jan heeft werkelijk goed werk afgeleverd. Het ziet er keurig uit! Veel mooier dan met de ductape! Een kwestie van doorstomen, want regen dreigt, maar het lukt! Alleen zijn vingers protesteren en doen pijn van al dit geklus! De blazen op de binnenwand, door Jan vakkundig doorgeprikt, drogen op en keren niet terug.
Rest het bed! Met name Jans matras was voor ruim een derde doorweekt! Carla maakt zich zorgen over Jan. Zijn kussen en matras stinken nog steeds ondanks luchten en drogen in de zon! Ontzettend muf!!! Het beddengoed van Jan was zelfs groen beschimmeld. Carla weet van nabij hoe schimmel mensen ziek kan maken. De door Martine geraadpleegde microbioloog bevestigt dit verhaal en adviseert de lattenbodem, de matrasbeschermer en het matras met een chlooroplossing te behandelen. Carla besluit de tijk en het kussen op 60 graden te wassen. Indachtig de voorlichting van Daniel, gebruikmakend van een wasmiddel voor de witte was. Hier zit bleekmiddel in volgens de samenstelling, alhoewel wij geen poedervorm hebben. Even efficiënt als chloor? Huisstofmijt gaat dood tijdens een wasbeurt op 60 graden. Schimmel hopelijk ook, want de wasautomaat op de camping kent geen programma van 95 graden.
NU WACHTEN OP EEN DAG MET HOGE TEMPERATUUR , ZON EN WIND OM DEZE KLUS TE KLAREN!!!
De gok gewaagd! De klus gister geklaard! Jans kussen is bijna droog…
Garmin protesteert vandaag plotsklaps. Jan ontdoet de computer van bewegwijzering van vorige reizen. Het geheugen geschoond, opdat de computer ons de juiste weg kan wijzen. Het lijkt nu te functioneren. Jan opgelucht!
Morgen de laatste voorbereidingen.
Dinsdag hopen wij daadwerkelijk op reis te gaan