Hoe kom ik aan AGM accu's?

Hoe kom ik aan AGM accu’s????

Het verlaten van het eiland verloopt vlotter dan het bereiken van onze eerste en tweede overnachtingsplaats op het Eiland van Santa Catarina! In Morro dos Pedras doen wij inkopen in een prachtige nieuwe supermarkt van Bistek met een geweldig assortiment en een parkeerplaats, waar wij gemakkelijk kunnen parkeren. Essentieel! In een grote stad niet te realiseren! Noodgedwongen lopen wij dan te sjouwen, want kleine winkeltjes hebben ternauwernood iets op de planken staan. Voor de eerste keer sinds ons laatste vertrek naar Zuid Amerika kunnen wij verse knapperige viergranen baguettes kopen. Wij smullen ervan! Wat ontzettend jammer, dat wij niet meer broodjes hebben gekocht... Rond etenstijd zijn wij echter reeds honderden kilometers van de supermarkt verwijderd. Geen schijn van kans op deze heerlijke baguettes! Temeer: wij zien geen Bistek supermarkt meer langs onze route. En dan nog blijft het de vraag of wij in die Bistek supermarkt een zelfde assortiment zullen aantreffen… Allerlei voor ons onbekende supermarktketens passeren wij in deze streek langs onze route. Kennelijk regionaal bepaald welke keten er opereert. Het is een ontzettend druk traject, wat wij afleggen, alhoewel wij niet eens de grote tolwegen volgen. Wij rijden gebroederlijk tussen rijen zwaar beladen vrachtwagens. Echter ook regelmatig extra lange vrachtwagens met een dubbele aanhanger of zelfs met drie aanhangers op ons pad!!! Moeilijk om in te halen, want dat kost tijd en ruimte op een tweebaansweg. Gelukkig is er regelmatig een derde strook wanneer wij de heuvel oprijden, zodat wij, als wij geluk hebben, op deze helling de lange combinatie kunnen passeren. Op de achterkant van de combinatie staat netjes aangegeven: extra lang en de exacte lengte!; zodat je kunt anticiperen. Wij vorderen gestaag maar traag, want door de zware vrachtwagens heeft het wegdek ontzettend te lijden. Het is een en al gatenkaas!!! Gelukkig is men begonnen met renovatie van het traject, maar dat zal geruime tijd vergen! In de namiddag bereiken wij Blumenau, waar wij welkom worden geheten door Josimari & Ingo in Centro Cultural 25de Julho Blumenau, die de Duitse culturele belangen behartigen. In deze streken wonen heel veel inwoners van Duitse afkomst. Vaak reeds 3e generatie, zelfs 4e of 5e generatie. In verhouding zijn er vrij weinig redelijk Duits sprekende inwoners, omdat gedurende de 2e WO het volstrekt verboden was Duits in Brazilië te spreken!!! Erna was het jarenlang verboden Duits te onderwijzen… Tegenwoordig mag men wel privé Duits leren. Dezer dagen is bekend geworden, dat men op de staatscholen in Blumenau 3 tot 6 uur per week Duitse les mag gaan geven. De grootste handicap tot nu toe is het gebrek aan grammatica, waardoor de Duitse nazaten onvoldoende basis hebben voor hun gesproken Duits en geen flauw idee hebben hoe de woorden te schrijven, wat voor een Master of stage in Duitsland een belangrijk voordeel is, wanneer zij dit beheersen. Doorgaans hebben zij van oma geleerd Duits te spreken, doordat zij de kinderen heeft opgevangen, terwijl vader en moeder werken. De accommodatie biedt onderdak aan een vrouwen- en mannenkoor. Ernaast een gemengd koor, wat een hoge kwaliteit heeft door de inzet van een geweldige docente en dirigente en van de koorleden, waardoor zij in uitwisselingen met het buitenland hoge ogen gooien. Er wordt in een hal gekegeld en in een andere deels open hal met grote ballen op een lange baan, belegd met zand, in tweetallen gewerkt om jeu de boules te spelen. Multifunctioneel gebruik van de hal biedt ruimte aan het oefenen van typisch Zuid Duitse dansen met kletsen op je dijen en knieën, volksdansen en een cursus drama voor jongeren. Hiernaast zijn de verschillende accommodaties te huur voor datgene, waar vraag naar is. Het hoofdgebouw wordt grotendeels door het restaurant gebruikt. Op werkdagen is er ’s middags buffet. In Brazilië is het gangbaar om tussen de middag gebruik te maken van deze optie tussen 11 en 13 uur met eventueel een uitloop tot 13.30 of 14 uur, naar gelang de vraag. Met je collega’s, met je kinderen of familie of als schoolkinderen kan je tegen een aantrekkelijk tarief eten. Doorgaans gaat het om 2 opties. Je eet voor een bepaald bedrag zoveel als je lust of je kiest wat je wilt eten en laat je gevulde bord wegen en betaalt naar de opgeschepte hoeveelheid op je bord, waarbij een vaste kiloprijs het uitgangspunt is. Het is verbazingwekkend hoeveel er in Brazilië buiten de deur gegeten wordt!!! Het restaurant is echter eveneens in te huren voor bruiloften en partijen, congressen van vakgroepen en evenementen van allerlei aard. Het cultureel bureau en het restaurant hebben elkaar nodig om het gebouwencomplex te kunnen exploiteren. In feite een behoorlijke bezettingsgraad, constateren wij, als wij hier ruim een week verblijven! De beheerders hebben bij aankomst ons medegedeeld, dat wij ten allen tijde een beroep op hen kunnen doen. Dit is niet aan dovemansoren gericht! Jan roept de hulp in van Ingo Bork om uit te vinden, waar wij semitrack accu’s zouden kunnen aanschaffen. Ingo benut zijn contacten en komt ons verblijden: deze accu’s moeten worden besteld en zullen hoogstwaarschijnlijk volgende week leverbaar zijn. In afwachting van het oplossen van ons probleem, verkennen wij Blumenau. Aanvankelijk kiezen wij voor de verkeerde richting, maar wij vinden uiteindelijk het oude centrum. De Wurststrasse, de oude hoofdstraat, die nu voorzien is van een andere naam. Oude Duitse panden getuigen van de geschiedenis van deze stad. Meerdere overstromingen hebben vele panden beschadigd! Blumenau ligt in een kom, waardoor bij hevige regenval het niveau van de rivier zo geweldig kan stijgen, zelfs tot meer dan 3 meter, het centrum onder water komt te staan en veel ravage wordt aangericht. Wij wandelen tot het theater, maar keren noodgedwongen terug, omdat het pijpenstelen regent. De animo neemt snel af om op onderzoek uit te gaan als men kletsnat wordt. Vanwege Sint Maarten maken jonge kinderen op ons terrein een lampion, terwijl zij over Sint Maarten worden verteld en houden een lampionnenoptocht als wij terugkeren, terwijl er gekegeld, gedanst en gezongen wordt. Leven in de brouwerij! Gezellig! De Rotary dames hebben zaterdag een speciale bijeenkomst. Door deel te nemen aan het buffet, lootjes te kopen of de door de dames zelf gemaakte artikelen aan te schaffen, worden verschillende projecten gesteund. Wij worden door twee van de dames uitgenodigd en belanden in de kring van een familie van Duitse afkomst, waarvan een enkeling nog Duits spreekt en de tolk voor de familie is, want ons Portugees stelt niets voor! Interessant! Wij beantwoorden hun vragen en zij de onze. Het contact werkt erg verhelderend! Wij zien, registreren en interpreteren, maar nu kunnen wij ook afchecken of onze interpretatie juist is of niet. Carla heeft een folder ontdekt, waarin de opening van de Kerstmarkt in Blumenau wordt aangekondigd. De familie verstrekt aanvullende informatie, dat vanavond mits het niet regent, de wekelijkse optocht te bekijken is… In de namiddag gaan wij op weg om een kijkje te nemen op de Kerstmarkt. Wat meteen in het oog valt is het aanbod van Dirndlkleding en Lederhosen!! De familie met wie wij vandaag aan tafel hebben gezeten, hebben ons inderdaad op de hoogte gebracht van de jaarlijkse Oktoberfeesten, waar alle goede bieren gepresenteerd worden. Ontiegelijk veel volk van heinde en verre komt hier op af! En iedereen loopt in Dirndl of Lederhosen…. Het Duitse tintje ontbreekt ook op de Kerstmarkt niet… Bratwursten! Eet- en drinkgelegenheden voor een vette snelle hap en vele soorten bier. Het plenst! Echt iets fatsoenlijks om te eten vinden wij helaas niet. Dan maar ongezond: twee taartpunten plus cappuccino. Bescheiden van formaat, echter ontzettend machtig! De cappuccino blijkt met slagroom en heel veel cacao te zijn. Jan laat zelfs zijn cappuccino staan… Hij vindt het niet te drinken! Absoluut geen goede keuze! Wij hoeven echt niets meer te eten! Wij bestellen water om onze dorst te lessen en de taart te laten zakken… Producten van een gerenommeerde banketbakker. Iedere cultuur heeft desondanks zijn eigen voorkeur. De hal is nog niet gereed. Wij en vele andere bezoekers krijgen te horen: vanaf 18 uur pas geopend voor het publiek. Wij maken ons rondje af over het terrein. Indachtig Ute & Jens, die ons regelmatig verrassen met plaatjes, gaan wij uit balorigheid op die toer … Een drinkebroer, die een Dirndl optilt; de Kerstman met ijsbeer en op bezoek bij de Kerstman…. Idiote foto’s, waar wij desondanks om moeten grinniken. Tijd doden tot wij de hal in kunnen. Terug naar de camper is geen haalbare kaart, want de tijd is hiervoor te kort. Tot onze verrassing vinden wij in een kraam Hollandse stroopwafels van Oma Beppie, made in Brasil! Prachtige versierde kerstkoekjes en mooie chocolaadjes versierd voor de Kerst. Topscore is onze plastic kaars met een flakkerende vlam op batterijen. Made in China! Jan vindt het welletjes, maar zwicht als Carla in de hal in de stand van het Kunsthaus een kerststal ontdekt om op te hangen. Al zijn wij ver van huis, een huiselijke sfeer in ons kleine huisje doet ons goed! Bij de muziektent een optreden, wat gepikte elementen van Andre Rieu presenteert. Tja, daar zit geen octrooi op, neem ik aan. Ontzettend veel geluk! 20.30 uur Het is droog! De aartsengel brengt de blijde boodschap via de loudspeakers met verlichte engelen bij de entree van het park Vila Germanica. Ondertussen is het donker. Aan de ene kant een spektakel en toch indrukwekkend. Zeker als alle mensen rondom ons het Onze Vader bidden, terwijl zij elkaars handen vasthouden. Een heel aparte sfeer ontstaat… Erna start de parade. Prachtige praalwagens. Dit jaar is gekozen voor de uitbeelding van de magie van sprookjes naast de magie van het Kerstgebeuren. Ontzettend veel versiering is gemaakt van papier en hierdoor kwetsbaar voor regen. De kleuren en ontwerpen zijn echter prachtig! De engelen, de wijzen en de kerststal vertolken het kerstverhaal en worden gevolgd door Roodkapje, Alice in Wonderland, De kleine zeemeermin, Pinokkio, Assepoester, De notenkraker, Sneeuwwitje, Hans en Grietje. Als afsluiting wordt een totaal beeld van wat Kerst behelst voor de verschillende mensen getoond: het kerkelijk aspect in de vorm van een traditionele presentatie en het werelds aspect met tenslotte de Kerstman in de arrenslee. Een diepe zucht wordt door iedereen rondom ons geslaakt als het laatste onderdeel passeert. De parade is geweldig! Wij hebben echt genoten! Het is de moeite waard! Wij zijn blij dit meegemaakt te hebben! Zondag worden wij uitgenodigd mee te eten met een groep, die een bijeenkomst heeft georganiseerd, omdat hun idealen hen met elkaar verbinden. Zij streven naar een federatie, omdat zij het centrale bestuur in Brasilia te ver van de burger verwijderd vinden. Zinnig, wat zij te berde brengen. Wij denken echter, dat het slechts een filosofie is en geen haalbare kaart. Het eten is heerlijk en de contacten zijn informatief. Zeker ons gesprek met Fabienne, een psychologe, die door haar Duitssprekende grootmoeder is opgevoed, levert ons een beter zicht op het leven in Brazilië! Als geschenk krijgt Jan een exemplaar van de federale vlag! Helaas is Hotel Gloria, waar Fabienne en haar man ons naar verwijzen om wat te gaan drinken, gesloten! Wat blijkt: zondag is eigenlijk bijna alles gesloten!!! Afgezien van 1 koopcentrum voor kleding, vertelt Ingo de volgende dag. In Blumenau wordt de zondagsrust nog in acht genomen. Het centrum is uitgestorven! Wij komen alleen ontzettend veel sportieve mensen van allerlei leeftijden tegen, die terugkeren van hardlopen of snel wandelen langs de rivier. Een enkeling heeft zijn training nog voor de boeg… Een Rooms Katholieke kerk torent boven ons uit boven op de heuvel. Een prachtig gebouw! Van voor tot achter zijn alle drie vakken naast elkaar met mensen gevuld!! Jan wil graag richting camper, omdat de duisternis gaat vallen, alhoewel de mensen ons hebben gezegd , dat wij geen gevaar lopen, maar wel altijd moeten opletten. Goed, dat geldt voor Nederland net zo goed! Gelukkig stuiten wij op een afhaalpizza -Don Corleone -, die wel geopend is. Kennelijk een goed adres, want de telefoon blijft rammelen om bestellingen op te geven! Auto’s en motoren rijden af en aan om bestellingen op te halen. Een klein terrasje biedt de mogelijkheid je pizza daar ter plekke te nuttigen. Mongolië en Saint Marie sur la Mer komen in onze herinnering naar boven: op het terras een metalen bak met kraan, waar je je handen kunt wassen. Hartstikke handig! En een verrukkelijke pizza met je handen eten ter plekke, waar die gebakken wordt. Jan begrijpt niet, dat Carla zulke dingen opmerkt, maar vindt het meegenomen. Geen koude pizza in de camper, maar een ontzettend heerlijke warme pizza op de hoek van de straat en schone handen toe! Op het gemak wandelen wij naar huis. Zonder trammelant! Op de route richting supermarkt ontdekt Carla Wasserette Max voor Lavanderia Express. Het ziet er picobello uit. Keurige instructie. Onder de paraplu op weg met twee tassen vol vuile kleren. Het blijkt, dat de was niet wordt verwarmd en slechts met koud water wordt gewassen. Nu begrijpt Carla eindelijk, waarom het afgelopen jaar de vlekken niet uit het wasgoed zijn verdwenen. Er bestaan aanvullende ingrediënten om de was schoner te krijgen, afhankelijk van bonte of witte was. Er hangt een prijskaartje aan. Dat deze keer toegepast! De standaard wasverzachter mag Max houden. Max heeft echter een hoekje met gootsteen en allerlei vlekkenmiddelen, kokoszeep, zachte en harde borsteltjes, die je mag gebruiken om vlekken voor te behandelen. En Carla heeft haar eigen Ossengalzeep! Carla weer wijzer geworden, benut deze optie om het beddengoed vrij van insectenvlekken en bloedvlekken te krijgen. Het helpt inderdaad! Max blijkt zelf Engels en Frans via internet te hebben geleerd, wat het wassen tot een sociale gebeurtenis maakt. Carla kan zich gemakkelijker uiten en Max heeft zelden kans om zijn Engels te oefenen. Frans vinden wij beiden een brug te ver. Via hem krijgen wij het adres van een ambachtelijke bakker in een leuk klein pandje - Pao e Ponto -, die heerlijk brood verkoopt!
De leverancier van de accu’s meldt zich via zijn mobiel bij Ingo. Aanvankelijk heeft hij de verkeerde accu’s binnen gekregen. De leverdatum is uitgesteld, maar nu heeft hij de juiste accu’s ontvangen. Het uur U is daar! Rond 14 uur rijdt een man het terrein op om de accu’s af te leveren! Hij blijkt de eigenaar van het bedrijf te zijn, die de accu’s voor ons heeft geregeld. Een ongekende verrassing: hij biedt aan zelf de accu’s te plaatsen en de oude accu’s mee te nemen, zodat wij de accu’s niet hoeven af te voeren. De kist gaat open in het slaapgedeelte, waarin de accu’s zitten gemonteerd. De leverancier wordt geconfronteerd met andersoortige klemmen op onze oude accu’s. Brainstormen hoe dit op te lossen! Het is bloedheet, maar de man werkt gestaag door. Blij met een flesje gekoeld water vanwege het transpireren. Andere wensen heeft hij niet. Het kost uren, maar om 19 uur heeft de man het probleem professioneel opgelost! Hij wil absoluut niets weten van een vergoeding! Hij wijst Jan wel op een verwijderde klem, die tekenen vertoont van oververhitting. Dit bevestigt, dat wij de goede beslissing hebben genomen om voor AGM accu’s te gaan. Jan is zielsgelukkig, dat deze klus nu geklaard is door de hulp van deze twee mannen. Wij maken ons op om te vertrekken, maar besluiten ons vertrek een dag uit te stellen, daar het morgen een nationale feestdag is: de dag dat de republiek is uitgeroepen. Alles zal gesloten zijn. Bovendien is het ontzettend warm - 35 graden Celsius met een hoge luchtvochtigheid! Beter alles een beetje te verdelen en rustig aan te doen… Ons lichaam protesteert en heeft behoefte aan veel vocht en extra zout vanwege het transpireren. Op de plaats rust, dan breekt het lijntje niet. Het traject, wat voor ons ligt, zal oplettendheid vragen en energie vergen.